Forskjell mellom versjoner av «Ögmundar þáttr dytts»

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
(Ögmundar þáttr dytts)
 
 
Linje 6: Linje 6:
 
|-
 
|-
 
!  !! [[Fil:Original.gif|32px|link=Ögmundar þáttr dytts ok Gunnars helmings]] !!  !!  !!  !!  !!  
 
!  !! [[Fil:Original.gif|32px|link=Ögmundar þáttr dytts ok Gunnars helmings]] !!  !!  !!  !!  !!  
 +
|-
 +
! !! [[Fil:Original.gif|32px|link=Fjörutíu Íslendinga þættir: Ögmundar þáttr dytts ok Gunnars helmings]] !! !! !! !! !!
 
|-
 
|-
 
|}
 
|}

Nåværende revisjon fra 8. okt. 2020 kl. 10:49

Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif Dansk.gif
Original.gif
Original.gif


Flateyjarbók


Ögmundar þáttr dytts


Vtanferd Ogmundar ok auerke Halluardz. capitulum.

J þenna tima uoru margir gỏfgir menn a Jslandi þeir at j frendsemistỏlu uoru vid Olaf konung. af þeim var Uigaglumr son Eyiulfs hrugu ok Astridar Uigfusdottur hersis sem fyrr er sagt. Helga het systir Uigaglums. var hon gift Steingrime j Sigluvik. Þorualldr het son þeirra ok var kalladr tasalldi. Sa madr hafde uaxit upp med Uigaglume er Ogmundr het hann var Hrafnnsson. Hrafnn var audigr madr ok bio uestr j Skagafirde. hann hafde verit þræll Glums ok Astridar modur hans ok hafde Glumr gefit honum frelsi. modir Ỏgmundar var skylld Uigaglumi at frændsemi. Augmundr uar fridr madr synum mikill ok geruiligr. hann hafde gott yfirlæti af Glumi frænda sinum. Glumr uar þa hniginn a hinn efra alldr ok bio at Þuerbrekku j Ỏxnadal en Augmundr uar þa roskinn. Uigfus son Glums uar þa j Noreg med Hakoni jalli. Þat uar a æinu sumri at Ogmundr sagde Glumi at hann fystizst vtanferdar. uillda ek sagde hann kaupa mer skip a Gasum. uil ek þar til kosta fe fỏdur mins at gnogt er til en hafa af þer asia ok orda fullting at þessu. Glumr suarar. margir fara þeir vtan at ekki eru mannuænligri at sia en þu. Keyfti Glumr honum skip at norrænum monnum ok bio Augmundr ferd sina vid mikinn fearhlut er fadir hans fek honum. Þeir letu j haf helldr sid sumars. gaf þeim byri. fengu uedr stor ok hagstæd. ok er þa bar ór hafui sa þeir land ok leggia skipit j rett um nottina en sigla til landz at liosum degi. ok er þeir hofdu æigi læinge siglt þa minkade uedrit ok tok af byrinn. ok er nattade tok at huessa j annan tima. (Ogmundr) kuat þa æigi fara skylldu sem fyrr at þeir lægi af ser byrinn. Tunglskin var mikit. sigldu þeir nu um nottina. En er þeir attu skamt til landz lagu firir þeim mỏrg skip j tæingslum. þat voru langskip. þat uar j eyiasunde nokkuru. ok sa þeir æigi fyrr skipin en þeir sigldu eitt (j) kaf ok sua inn at meginlandi til hafnnar. sogdu þa sumir menn þeir er a kaupskipinu hỏfdu verit at þeir hefde siglt vuitrliga. en Augmundr suarar at huerir yrde sin at geyma. En firir langskipum þeim atte at rada Hakon jall. en þat skip er þeir hỏfdu j kaf siglt hafde att sa madr er Halluardr het. hann var rikr madr ok hinn mesti vin jalls. honum var sagt vm morgininn huer suiuirding ok skade þeim uar georr. Jall uard ræidr miog vid þessi tidende ok mællti sua. þessir menn munu vera snapar ok hafua ekki fyrr komit j ỏnnur lond. nu gef ek þer Hal(l)uardr orlof til at refsa þeim ok hefnna þinnar suiuirdingar þuiat þeir æiner munu þessir menn uera at þer mun ekki ofre(f)li j vid at æiga. skortir þig huorki til hreysti ne hardfæingi at gera þeim slika skỏm edr meire huerir sem þeir eru. Þa surar Vigfus Vigaglumsson. þer munut vilia herra taka sætt af þessum monnum ok hallde þeir lifui sinu ef þeir uilia sitt mal leggia a yduarnn dom. mun ek fara ok vita huerir þeir se ok leita um sęttir ef þess er kostr. Jall suarar. gera mattu þat. en frekr get ek at þeim þiki lokarr minn til fegiallda vm slik mal. Vigfus for til kaupskipsins ok kende þar Augmund frænda sinn ok fagnnade honum uel ok spurde tidenda af Jslande ok at fỏdur sinum. en Ỏgmundr sagde sligt er hann spurde. Sidan mællti Uigfus. yduart mal horfir til mikilla uandręda af tilfellum þessum er ordit hefir af yduarre hingatkuomu. Sagde hann þeim þa huat at var ordit ok sua þat at Hakon jall hafde sæinliga tekit a sættargerd vid þa. nu er eyrende mitt til þin frænde at bidia at þu leggir a dom jalls. en ek skal flytia þitt mal sem ek kann ok mun þa med nỏkkuru moti uel fram fara. Angmundr suarar. þat æitt fretti ek af jalli þessum at ekki gef ek allt mitt rad a hans dom ok einna sizst ef hann hæitr illa þuiat þat mun hann efnna. en æigi firirtek ek at bæta þetta tilferli ef hann mælir litiliga til. Vigfus mællti. a þat mættir þu lita huat þer hæfir þuiat þu att vid þann um at ekki er berande hans ræide at næita hans domi. Vigfus for vt til skips jalls ok sagde honum at þessir menn uoru hans fostbrœdr ok sumir frændr. vilia þeir ok sitt mal leggia a yduart ualld. Þa sagde æinn madr jalls. rangt segir þu þinum herra. þeir bioda æingi nyt bod firir sig. Halluardr mællti. þat er sannazst at mer er hæfuiligt at hefna min sealfr ok þurfua þar ekki annarra manna uit. Jall bad hann suo gera. Vigfus mællti. Þess mannz skal ek bani vera ef ek ma at drepr Ogmund frænda minn. Hal(l)uardr mællti. þo at þer set ofrhugar myklir |[1] Jslendingar þa er þess uon her j landi at menn uile æigi þola skom botlaust helldr af ydr frændum Uigaglums en ỏdrum monnum þeir er nokkurs þikkia verdir. Reri Halluardr þa til kaupskipsins en Hakon jall let hafa styrk uardhỏlld a Vigfusi. Halluardr kom at kaupskipinu ok spurde huerr þar uar formadr. Augmundr sagde til sin. Þa mællti Halluardr. ver felagar æigum uid ydr storsakir ok erum nu til þess her komnir at uita ef þer uilit bioda firir ydr nokkurar sæmdir ok sæmiligar bætr. Augmundr suarar. æigi mun bota syniat ef æigi er frekliga til mællt. Halluardr suarar. þeir menn æigu her j hlut at æigi uilia (sma) hluti þiggia firir storar suiuirdingar. Augmundr mællti. þa uilium uer uarnna bota ef miog storliga er latit. Ek ætla þat ok likazst sagde Halluardr at bidia ydr ekki þess er þer ættit at bioda. Hliop hann þa upp a kaupskipit ok laust Augmund mikit ỏxarhamars hỏgg sua at hann fell þegar j vvit. For Halluardr vid þat a fund jalls ok sagde honum. en jall kuat myklu minna at gert en makligt væri. Halluardr suarar. hỏfdinge þeirra var mest sakbitinn her um. ok syndizst mer þui at gera her æigi mæira at j þessu sinne en liosta hann j suima. uar þat makligt at lata suiuirding koma suiuirding mot. en þat er enn firir hende at auka enn hefnnd sidarr ef synizst. En þegar at Uigfus uisse þetta þa eirde honum illa ok uillde uinna aa Hallurdi edr drepa hann. en honum urdu a þui æinge færi sua let jall geyma hans. Augmundr uitkadizst ok hafde þo fæingit mykla akuomu. la hann læingi uetrar ok uard þo hæill um sidir ok uard hann af þessu efni miog gabbadr sua at huar sem hann kom uar hann[2] kalladr Ỏgmundr dyttr. en hann let sem hann uisse æigi huat huergi talade. Uigfus kom oft til hans ok bad hann hefnna sin. uil ek þar til sagde hann uæita þer mitt lidsinne at þu reker þinnar suiuirdingar. Augmundr suarar. þetta mal uæit æigi suo uid frænde. synizst mer at ek se æigi mæirr uanuirdr af Halluarde en at likendum var ok æigi uon at minna munde firir koma sua hardliga sem uær hỏfdum uora sỏk til buit j fystu. er þat vrat at hefnna þessa. er Halluardr hinn mesti vin Hakonar jalls en þu kominn her aa ualld hans. a ek annat at geallda Glumi fỏdr þinum en hafua þig j þeirre hættu at þer se vis uon meitzsla edr bana af minu tilstille. Vigfus suarar. firir þat kann ek þer ỏngua þỏk ok æi man fadir minn kunna at þu latir sem þu skalir sea firir minum kosti þar um er ek uil æigi sealfr. ætla ek þer helldr til ganga hugleyse en varygd ok er illt at fylgia þeim manni er hera hiarta hefir j briosti. er þat ok likazst at þer bregde mæirr j þræla ættina en Þueræinga. Skildu þeir vid þat at Uigfus uar hinn ræidazsti. Læid a uetrinn ok um uorit bio Augmundr skip sitt ok for vt til Jslandz um sumarit ok hafde aflat mikils fiar j ferd þessi. kom hann skipi sinu j Eyiafiord. Glumr fretti skiott skipkuomuna. uar honum ok sagt hueria suiuirding Angmundr hafde fæingit j ferd þessi. En er Augmundr hafde fæingit rad firir gort skipi sinu ok fe þa for hann til Þuerbrekku ok dualdizst med Glumi vm hrid. uar Glumr vid hann falatr ok fannzst þat a honum at æinge þokki uar Glumi j hans þarkuomu. Augmundr var hinn katazsti ok barzat a mikit. hann for til allra mannfunda er þar voru j suæit ok var helldr hlutsamr um mal manna. ok ef nokkura menn greinde a þa þotti æingi madr skiotligri til storræda en Augmundr. hann uar ok tiltakasamr þat er Glumr þurfti vid um buss tilskipan edr atflutningar ok let yfir ser hit uænligzsta. En þat var læingi at Glumr uillde ekki uit hann mæla. ok æinn dag mællti Glumr til hans. vita skaltu þat Angmundr at ek kann ỏngua þỏk starfua þins ok þiki undarligt er þu ert suo framgiarnn edr hlutsamr um mal manna þar sem æinge dad fylgir þer ok er herfuilig þin hin fysta ferd sua at ek uillde gearnna alldri sia þig er þu uillt verda sealfum þer at skom ok brigsle ok ollum frændum þinum ok bera æfinlig klæki at þora æigi at hefnna sin. Angmundr suarar. a þat mattu lita frændi huat er mer gek til er hefnndin forst firir þuiat mer þotti mikit j hættu er Uigfus var son þinn. Þar mattir þu segir Glumr ekki firir sea er hann uillde æigi sealfr. þætti mer þat til vinnanda at þit verit badir daudir ok hafdir þu synt af þer hugpryde um hefnndina. nu er þat annathuort at þu ert fra þui þrottigr ok þolinn sem adrir menn ok muntu syna þa af þer kallmenzsku þo at sidar se þuiat j annan stad værir þu ekki suo bleydemannligr j bragde ella ertu med ollu vnytr ok verdr þat þa rikara sem uerr gegnir at oft verdr ydr udriug hin vfrialsa ættin til dreingskaparins ok ekki uil ek hafua þig læingr med mer. For Augmundr þa til fỏdur sins ok var med honum sidan.


Hefnd Ogmundar. capitulum.

Þa er Augmundr hafde verit .ij. uetr a Jslande þa bio hann skip sitt vm sumarit |[3] ok fek menn til ok sigldu til Noregs. kom han af hafui nordr vid Þrandheim ok hellt inn a fiordinn. hann lagde skipi sinu sid dags undir Nidaros holm. Þa mællti Augmundr. nu skal skiota bati fram. uil ek roa inn j ana ok vita tidendi af landinu. Augmundr tok yfir sig halfskiftan fell(d) ok hlỏdum buinn um handueginn. uar þat agætr gripr. Gek Augmundr a litinn bat vid þridea mann. þat var vm morgininn snemma. reru þeir inn at bryggiunum. Þa gek madr ofan or bænum sa uar j heklu. hon uar geor af skarlaki(!) ok sỏmut oll brogdum. Heklumadrinn spurde huerr firir batinum rede. Augmundr sagde til sin. Bæiarmadrinn mællti. ertu Augmundr dyttr. Kalla sua sumir menn segir hann. edr huat hæitir þu. Ek hæitir Gunnarr helmingr. en þui er ek sua kalladr at mer þikir (gaman) at hafa halflit klæde. Augmundr mællti. huat er tidinda her j landi. Gunnarr suarar. þau þike mer stor tidende at Hakon jall er daudr en kominn til rikis agætr konungr Olafr Trygguason. Augmundr mællti. huat uæitzstu til huar sa madr mun vera er Halluardr hæitir þrænskr madr ættstorr ok audigr. Gunnarr sagde. þat er æigi undarligt þo at þu frettir at honum. hann er nu kalladr Halluardr hals þuiat hann var j Jomsuikinga bardaga med Hakoni jalle j fyrra uetr ok fek þar sár mikit a halsinn firir aftan eyrat ok berr hann sidan hallt hỏfudit. en nu er hann her j bænum med Olafi konungi ok hefir hann fæingit af honum uirdingar. en felld hefuir þu godan Augmundr ok uel litan er tuiskiftr er ok uillda ek at þu selldir mer felldinn. Æigi uil ek selia felldinn segir Augmundr en ef þer litzst uel a þa uil ek gefa þer. Ok gef manna hæilazstr sagde Gunnarr ok ek uillda geta launat þer þessa giof. en heklu þessa skaltu fyrst hafa ma uera at þer uerde hon at gagni. Gek Gunnarr þa upp j bæinn ok uar j felldinum. en Augmundr for j hekluna. Hann mællti þa til sinna manna. nu skulu þit festa batinn uit bryggiuna at skutstafninum sua at æigi suifi fra medan ek gæing upp. en þit skulut sitia j rumunum ok hafa bunar arar til rodrar. Sidan gek Augmundr upp j gardinn ok uard litt uit menn uarr. hann sa opnar dyrr a æinu herbergi ok stodu þar nokkurir menn uit handlaugar ok uar æinn mestr ok fridazstr synum ok bar hallt hỏfutit ok kende Augmundr at frasỏgn Gunnars at þar munde uera Halluardr. gek Augmundr at dyrunum ok þottuz allir þeir er inne uoru þar kenna Gunnar helming j heklu sinne. Hann uar helldr lagtaladr. bad hann Halluard ut ganga þuiat (hann) letz uit hann æiga skyllt eyrende. sneri Augmundr þa annan ueg fra dyrunum ok bra suerde er hann hafde j hende. Gunnarr uar þar ollum monnum kunnigr ok gek Halluardr ut æinn saman. en Augmundr hio hann þegar banahỏgg er hann kom at honum. Hliop Augmundr þa ofan til batzsins. kastade hann af ser heklunne ok let koma stein j hỏttinn ok fleygde ut a aana ok sok hon til grunna. Augmundr gek a batinn ok bad þa roa vt eftir anne. en er þeir kuomu til kaupskipsins mællti Augmundr til sinna manna. her er ofridr mikill j lande. en nu kastar uinde innann af firdenum munu uer uinda segl uort ok sigla ut aftr til Jslandz. Þeir kolludu hann enn sem fyrr helldr hręddan er hann þorde æigi at koma a land þo at þarlennzsker menn ættizst illt vid. Þeir geordu suo sem hann mællti firir. kuomu aftr til Jslandz. toku Eyiafiord. for Augmundr a fund Uigaglums ok sagde honum sina ferd. kuat þa hefndina framkomna þott frestin uæri longh. Glumr let þa uel yfir ok kallade hann þat ok verit hafa sitt hugbod at hann munde reynazst nytr madr. uar Augmundr þa med Glumi j godu yfirlęti.


Gun(n)ar stauck til Suidiodar firir vigit

Nv er þar til at taka at monnum Halluardz þotti sæinkazst innkuoman hans. gengu þeir vt ok fundu hann daudann j blode sinu. uoru þa sogd þesse tidende Olafi konungi ok þat med at menn hugdu at Gunnarr helmingr hefde drepit Halluard. Konungr sagde. hann munda ek sizst til kiosa. en þo skal nu þegar læita at honum ok festa upp ef hann er þessa ualldr. Gunnarr atti ser brodur er het Sigurdr. hann uar audigr ok hirdmadr Olafs konungs ok hans kærr uinr. uar Sigurdr þar j bænum. en þegar hann uard þess uarr at brodur hans uar ætladr dauda þa leitar hann at honom ok finnr hann. spurde Sigurdr ef hann uæri sannr uigs þes(s) er honum uar æignat. Gunnarr kuat þat fiarre fara. Sigurdr mællti. ueitzstu ok ekki til huerr þetta hefir gort. Gunnarr mællti. þat segi ek huorki þer ne ỏdrum. Sigurdr mællti. forda þer þa. Gunnarr gerde suo ok komzst j skog ok uard æigi fundinn. letti hann æigi fyrr sinni ferd en hann kom fram j Suiþiod. þar uoru stor blot j þann tima ok hafde Freyr þar verit mest (blotadr) ok suo miogh |[4] (var) magnat likneski Freys at fiandinn talade vid menn ór skurgodinu ok Frey hafde uerit fæingin kona ung. uar þat atrunadr landzmanna at Freyr uæra lifande sem syndizst j sumu lagi ok ætludu at hann munde þurfa at æiga hiuskaparfar vid konu sina. var þessi kona ok frid synum. skyllde hon ok mest rada firir hofstadnum ok ỏllu þui er þar la til godahussins. Gunnarr helmingr kom þar fram um sidir ok bat konu Freyss healpa ser ok bæiddi at hon munde hann þar lata vera. hon leit vit honum ok spurde huerr hann uæri. hann letz uera leysinge æinn vtlendr. Hon mællti. æigi muntu uera j alla stade gæfumadr þuiat Freyr litr ekki vinar augum til þin. nu huil þig her .iij. nætr ok uitum þa huersu Frey þokkazst til þin. Gunnarr mællti. myklu þiki mer betra at þiggia þina healp ok hollostu en Freys. Gunnarr uar gladr ok skemtanarmadr mikill. ok er hann hafde þar verit .iij. nætr mællti Gunnarr uit konu Freys ok spurde huersu at þa skyllde vera um hans þaruist. Ek uæit þat æigi geolla sagde hon. þu ert madr felauss ok kann þo uera at þu ser godra manna ok væri mer um þat meira at uæita þer nokkura asia. en Frey er litit um þig ok uggi ek at hans reide liggi a. nu uertu her halfan manut ok siam þa huat j gerizst. Gunnarr sagde þa. sua skiptir um sem ek munde kiosa. Freyr hater mig en þu healpar mer þuiat ek uil æigi med Frey uera.


Gunnar var i Suiariki ok hitti þar brodur sinn

Gunnarr þokkadizst monnum þui betr sem hann hafde þar læingr verit firir skemtan ok annan uasklæik. kom hann enn at mali vid konu Freys ok spurde um sinn hag. Hon suarade. uel þikir monnum her til þin ok þiki mer rad at þu ser her j uetr ok farir a ueitzslur med okkr Frey þa er hann gerir monnum arbot. en þo er honum illa vit þig. Gunnarr þakkade henni uel. Lidr nu at þeirri stundu er þau buazst hæiman ok skylldu þau Freyr ok kona hans sitia j uagnne en þionustumenn þeirra skylldu ganga firir. þau attu at fara yfir fiallueg mikinn. Þa gerde at þeim hrid mykla. gerdizst þa færdin þung en Gunnarr uar til ætladr at fylgia uagnninum ok kom þa sua um sidir (at) allt folkit dræif fra þeim sua at Gunnarr æinn uard eftir ok þau Freyrr ok kona hans j uagninum. Tok Gunnarr þa at mædaz fast er hann gek ok læidde eykinn. en er sua hafde farit um stund þa gefr hann upp firirgonguna ok setzst j uagninn ok lætr eykinn rada ferdinne. Litlu sidar mællti hon til Gunnars. dugi enn ella mun Freyrr upp standa at þer. Hann gerir enn suo um hrid. en er hann mædizst mællti hann. til mun ek hætta nu at taka j moti Frey ef hann rædr a mig. Freyr ræis þa ór uagnninum ok takazst þeir fangbrỏgdum ok uerdr Gunnarr miog afluani. hann serr þa at honum mun æigi sua buit duga. hugsar hann þa med ser ef hann getr yfirkomit þenna fianda ok verdr honum audit at koma aftr til Noregs at hann skal huerfa aftr til rettra(r truar) ok sættazst vid Olaf konung ef hann uill uit honum taka. ok þegar eftir þessa hugsan tekr Freyr at hrata firir honum ok þui næst fellr hann. hleypr þa ór likneskinu sa feande sem þar hafde leynzst ok uar þa skrokkrinn æinn tomr eftir. Sidan braut hann þat allt j sundr gek suo at uagninum ok gerde konunne .ij. kosti. at hann munde hlaupa fra henni ok læita firir ser ella skal hon segia at hann se Freyrr þa er þau koma til bygda. hon kuetzst þat giarnna helldr uilia segia. ferr Gunnarr þa j umbuning skurgodsins. En uedr tok at birta. kuomu þa sidan til uæitzslu þeirrar er þeim uar bodit. uar þar firir mart þeirra manna er þeim skyllde fylgt hafa. Þotti folkinu nu mikils um uert huersu Freyrr synde maatt sinn er hann skyllde komazst til bygda med konu sina j sliku uedri þar sem allir menn hofdu hlaupit fra þeim. sua ok þat at hann gek nu med monnum ok at ok drak sem adrir menn. Foru þau at ueitzslum um uetrinn. uar Freyr iafnan fataladr vid adra menn nema konu sina ok æigi uill hann lata sæfua kuikuende firir ser sem fyrr ok æinge blot vill hann þiggia ok ekki offr utan gull ok silfr klæde god edr adrar gerssimar. En er stundir lida fram þa þikiazst menn finna at kona Freyrs ferr æigi æinsaman ok er med barnni. þat uerdr monnum allagætt ok þikir nu morgum alluænt um Frey gud sinn. uar ok uedratta blid ok allir hlutir suo aruænir at æingi madr munde sligt. Spurduzst þessi tidendi uida um hæim huersu blotgud Suia uar mattugr. kemr þetta ok firir Olaf konung Trygguason ok grunar hann um hueriu gegna mun. Ok æinn dag um uorit kallar Olafr konungr til tals uit sig Sigurd brodur Gunnars helmings. konungr spurde ef hann frette nỏkkut til Gunnars brodur sins. Sigurdr kuetzst ekki til hans fretta. Konungr mællti. þat hefir hugr minn at sa blotgud Suia er nu ganga mestar sỏgur fra ok þeir kalla Frey at þat muni vera reyndar |[5] Gunnarr brodir þinn þuiat þau uerda mest blot ef lifande menn eru blotadir. nu uil ek senda þig austr þangat eftir honum þuiat (þat) er hormuligt at uita ef kristins manz sala skal suo hormuliga fara. uil ek gefa honum upp ræide mina ef hann uill auduelliga fara a minn fund þuiat ek uæit at Augmundr dyttr hefir drepit Halluard en æigi Gunnarr. Sigurdr bra uit skiott ok for þar til er hann fann Frey þenna ok kendi þar Gunnar brodur sinn. bar hann honum ord ok eyrendi Olafs konungs. Gunnarr suarar. fuss uæra ek at fara ok sættazst uit Olaf konung. en ef Suiar uerda uarir uit huat um er þa munu þeir uilea taka mig af lifui. Sigurdr mællti. uer skulum leyniliga læita hedan j burt ok hafa a þij traust sem uera mun at mæire er gæfa ok goduile Olafs konungs med guds miskunn en eftirlæit Suia. Gunnarr byrr sig nu ok konu sina ok hỏfdu med ser lausafe sligt er þau mattu med komazst. ridu sidan leyniliga j burt vm nott. En er Suiar verda þessa uarir þa þikiazst þeir sea allt huersu farit mun hafa. senda þegar menn eftir þeim. en er þeir uoru skamt a læid komnir þa uilltuzst þeir uegar ok fundu þau æigi. fara Suiar vid þat aftr. en þau liettu æigi fyrre sinne ferd en þau fundu Olaf konung. tok hann Gunnar j sætt uit sig en let skira konu hans. ok helldu þau sidan retta tru.




Fotnoter:

  1. 171
  2. kom tilf. Cd.
  3. 172
  4. 173
  5. 174