Forskjell mellom versjoner av «Eindriða þáttr ilbreiðs»

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
 
(Eindriða þáttr ilbreiðs)
 
Linje 1: Linje 1:
#OMDIRIGERING [[Eindriða þáttr ilbreiðs (SN)]]
+
{| class="toccolours" border="1" width="100%" cellpadding="4" style="border-collapse:collapse"
 +
|- style="background-color:#e9e9e9" 
 +
!align="center" valign="top" width="40%" | '''Velg språk''' !!align="center" valign="top" width="10%" | Norrønt !!align="center" valign="top" width="10%"| Islandsk !!align="center" valign="top" width="10%"| Norsk !!align="center" valign="top" width="10%"| Dansk !!align="center" valign="top" width="10%"| Svensk !!align="center" valign="top" width="10%"| Færøysk
 +
|-
 +
! Denne teksten finnes på følgende språk ► !! [[Fil:Original.gif|32px|link=Eindriða þáttr ilbreiðs]] !!  !!  !! [[Fil:Dansk.gif|32px|link=Fortælling om Endride Ilbred (C.C.Rafn)]] !!  !!
 +
|-
 +
!  !! [[Fil:Original.gif|32px|link=Eindriða þáttr ilbreiðs (SN)]] !!  !!  !!  !!  !!
 +
|-
 +
|}
 +
 
 +
 
 +
<center>'''[[Flateyjarbók]]'''
 +
 
 +
 
 +
<big><big>'''Her hefr þaatt Eindrida Jlbreids ok Olafs konungs'''</big></big></center>
 +
 
 +
A nokkurum tima þa er Olafr konungr hafde miog albuit skip sin ór Nidarose a æinn dag uæitte hann lide sinu ok læidangursmonnum. var þa drukkit fast. konungr uar hinn gladazste ok allt folk. Þar uar mart mællt vid drykkinn sem uerda kann. t&#7887;ludu menn þa um huart þa munde kristit allt folk j Noregi ok skirdir menn allir. Þa sagde Vlfr merkismadr konungs. þui sijdr ætla ek allt folk skirt her j lande sagde hann ath mer þikir vera at her innan fiardar æigi langt fra oss se nokkurir menn vskirder. Konungi uar sagt skiott huat Ulfr hafde talat. let hann þegar kalla Ulf til sin ok mællti til hans. segir þu Ulfr at hæidnir menn muni her byggia nærr oss. Ulfr suarar. fregt eru þa tekin min ord herra en þo skal ek ganga uit þui at ek hefir þann ueg helldr a drepit. Konungr mællti. huart getr þu þessa edr uæitzstu þetta med sannyndum. Þat æitt segir Ulfr skal ek upp bera firir ydr med alu&#7887;ru at ek skal hafa nokkut til mins mals. Konungr sagde. þa skalltu greina þetta med sannyndum huar þetta heyrir til. Ulfr segir at suo skal vera. Sa madr er inn j Þrandheimi ok hæitir Endride ilbreidr Asbiarnnarson Hræidarssonar. en þeir voru brædr Asbeorn ok Endride fadir Styrkars a Gimsum. Endride er a ungum alldri okuongadr ok hefir tekit firir skommu vid f&#7887;drleifd sinne. hann er rikr at peningum mikill madr uexsti ok fridr synum. ogeorlla vitu menn afl hans ok jþrottir. hann er &#7887;rr af fe ok manna uins&#281;lstr en suo er mer sagt herra at Endride mune vskirdr. (Konungr suarar). þat er skade suo uel sem þu segir fra manni þessum at hann skal æigi kunna skapara sinn. nu hefir þu Ulfr þetta suo upp kuedit at þu skallt fara vit suo marga menn sem þu uillt a fund Endrida ok læita at koma honum til min. Ulfr suarar. fara mun ek sem þer uilit ok ekki med mannfiolda þui at Endride er ekki þess hattar madr at ek muna naudga honum til nokkurra hluta þeirra er hann uill æigi. skulu ver uera saman fiorir menn ok .xx. Fek Ulfr ser æinn rodrarskutu. |<ref>238</ref> for hann med sina menn þar til er hann kom nærr bygd Endrida. gek Ulfr upp til bæiar uit .xij. menn en adrir tolf skylldu gæta skips. Endride uar vti ok fagnade uel Ulfi ok baud honum þar at uera suo leinge sem hann uillde med alle sinn menn þuiat Ulfr var honum malkunnigr. Ulfr tok þui uel ok gengu þeir inn. uar þar bærr skrautligr ok hus stor. en er þeir kuomu j stofu ok toku samsæti þa mællti Endride. sua er hattat at ek uæit at þer hafit tekit sid annan en ek hefui ok minir menn. en ek uil uæita ydr hallkuæman bæina ok ufalsadan þui skalltu kiosa huort uer drekkum allir samt edr j sinu herbergi huorir. Ulfr suarar. þat þiki mer huorumtueggium skemtiligra at ver drekkim allir samt. a ek uit þig eyrende þau er ek uil j tomi fram bera. en ver æigum konung suo agætan at hann hræinsar þat skiott med sinum goduilia þo at nokkut hafui a oss dregit af samneyti annarligs sidferdis. Endride mællti. þat er mer ok gæfazst. en huersu margmennr ertu. Ulfr suarar at adrir tolf hans menn voru nidri at skipe. Þa skal ek segir Endride fa menn til at gæta yduars godz en þinir menn skulu fara til huss ok skulu þeir allir uera her uelkomnir. Uar þa sua gert. Sidan uar &#7887;l inn borit. hafde Endride mart manna ok var þar uæitzsla hin bezsta. Ulfr sat a adra hond Endrida ok menn hans vt j fra. En er menn voru katir þa spurde Endride um eyrende Ulfs edr huort hann ætlade nokkut leingra at fara. Ulfr suarar. Olafr konungr sende mig hingat þess eyrendis at hann bydr þer til uæitzslu med sæmd ok uirdingu sem morgum &#7887;drum vt til Nidaross. lagde hann þar til m&#7887;rg ord at þu mundir þessa ferd æigi undir hofut leggiazst þuiat hann hefir goda spurnn af þer. Endride suarar. hafui konungr þ&#7887;kk firir bod sitt ok sæmilig ord til min en ek mun a morgin væita andsuor eyrennde þinu þa er uær erum allir odruknnir ok med fullri skynsemd. Uar þar oltæiti mikil vm kuelldit ok suofu menn uel vm nottina. en um morguninn er menn kuomu j sæti mællti Endride til Ulfs. þat er at segia vm þitt eyrende at þu skallt þiggia her uæitzslu suo læinge sem þu uill. en ferd min mun dueliazst til konungs at sinne. en ek mun þegar fara a hans fund at mer þikir naudsyn bera. mun ek ok hæima bijda ok huergi vndan læita ef konungr uill mig hitta. muntu suo segia konungi at ek uil uera uinr hans ef hann gerir uel uid mig. Skildu þeir suo sina rædu at allt tal for med þeim Ulfui uinsamliga. for Ulfr þegar er hann uar buinn en Endride sat eftir at sinne.
 +
 
 +
 
 +
'''Endride bydr Olafi konungi til veizlu'''
 +
 
 +
Nv er fra þui at segia at Ulfr kemr firir Olaf konung ok segir allt hit sannazsta um sin eyrendi ok annsuor Endrida. Konungr spurde Ulf huat er honum kannadizst af um sidferde Endrida huort hann veri mikill blotmadr. Vlfr kuetzst þess æigi uarr verda at hann blotade skurgod ok ongua menn kuat hann ser kunna þat at segia þuiat hann hafde ekki blothus a bæ sinum. Þa er þegar nærr sagde konungr. skulum ver hann þa heim sækia ok koma honum a vvart ef hann uill æigi mig finna. En þegar Ulfr heyrde þetta af konungi skaut hann leyniliga hesti undir skosuein sinn ok bat hann rida sem huatligazst at segia Endrida at konungr munde þar koma skiotliga. Olafr konungr biozst sem huatligast ok siglde vm nottina inn eftir firde ok hafde þriu hundrat manna. kom hann þa til bæiar Endrida snemma dags ok gek þegar upp med lide sinu &#7887;llu. en er hann uar kominn skamt fra str&#7887;ndu. þa kom Endride j mot honum med mykla sueit manna. fagnnade Endride konungi med myklum blidskap ok baud honum heim til bugardz med alle sina menn. sagde ser þaukk a at konungr þægi þar uæitzslu er hann kuetz honum hafa firir buit. konungr tok gladliga bod Endrida. En er þeir kuomu at stofunne mællti Endride. su(o) er hattat herra at ek mun æigi dyliazst vid þat at sidir uorir munu æigi vera samfærir at fras&#7887;gnn manna. ok med þui ef þer uilit æigi hafa oss j samsæti med ydr þa munu þer byggia stofu þessa sem ydr er firirbuin en ver munum læita oss annars herbergis. Konungr suarar. þu skallt hafa sealfr stofu þina ok þinir menn en þo skalltu hallda oss kost medan uer uilium her dueliazst. munum uer sla tialldum vorum uti a uollunum nærri stofunne. Uar nu suo gert sem konungr mællti. skortir þar &#7887;nguan hlut a at konungi uar uæitt uirduliga. for þar eftir oll þionusta onnur.
 +
 
 +
 
 +
'''Her reyne þeir konungr ok Eindridi iþrottir sinar'''
 +
 
 +
Ok hinn fysta dag uæitzslunnar let Olafr konungr kalla til sin Endrida. hann kuaddi konung er hann kom inn. Konungr tok uel quediu hans ok mællti suo. þo |<ref>239</ref> at ek uile æigi samneyta alþydu heidinna manna þa uil ek at þu sitir her ok uil ek æiga tal uid þig. Endride sagde at þat skyllde a hans uallde. Suo er sagt at Endride uæri suo buinn er hann gek inn j landtialldit firir konung at hann uar j raudum skallatz kyrtle ok silkihufu gullsaumada a h&#7887;fde ok spent gullhlade at enni ser ok digran gullhring a hægri hende. en aa uinstri sat æinn smasueinn harde fagr fiogurra uetra gamall edr fim. sa sueinn uar miog aþekkr Endrida j yfirbragde. þa var tekinn æinn stoll ok settr undir Endrida. ok settizst hann framan at konungsbordinu en setti sueininn j kne ser. Konungr mællti uid Endrida. þu ert madr mikill ok uænn ok ef þar fara eftir jþrottir þinar þa munu ekki margir þinir iafnningiar j Noregi. þui h&#281;fir þer at vita skapara þinn ok kunna at lofa gud firir sinar giafir. ertu kuongadr madr Endride. Æigi er þat sagde hann. Attu þa suæin þenna hinn frida er sitr aa kne þer. Ekki a ek barnn segir Endride en suæinninn er systurson minn. en þo skal honum firir þat ganga ef ek ma rada sem ek æiga hann þuiat ek munda honum eigi meira unna þo at hann uæri minn son. Konungr mællti. er nokkut hof a bæ þinum. Endride suarade. ekki er her hof. (Konungr mællti). huernn atrunat hefir þu ef þu ert heidinn ok þo æinge blotmadr. Endride mællti. ydr mun ek þikia tala helldr uuitrliga. ek uillde helldr at þer taladit um annat þat er ydr likade en spyrdit mig ekki um atrunadinn þuiat ek þikkiumzst &#7887;nguan hafa þuiat ek hefir fast tekit med mer at ek skal alldri trua a stokka edr stæina þo at þat se geruar likneskiur eftir fiandum edr monnum þeim er ek ueit æigi hueriu orkat hafa. en þo at mer se sagt at þeir menn hafui mikit matt þa þiki mer þat ekki miog sannligt allz ek reyni at þau likneski er gud eru kollut eru j alla stade ufridera ok enn mattaminne en ek sealfr. Konungr mællti. hui truir þu þa æigi a sannan gud þann er allt ma ok lætr skirazst j hans nafni. Endridi suarar. þat berr þar til er þer hafit ekki fyrr komit ok &#7887;ngir af yduare halfu at gera mer kunnikt n&#7887;kkut af athofnum þess guds er þer kallit almatkann. en þat annet at þo bitr meirr firir at med þui at ek uillde æigi trua þui er fadir minn ok adrir frændr kendu mer ok sogdu fra sinum gudum þa hefui ek einradit at taka alldri þann sid vkunnan er vnanir menn ok mer uandalausir j alle stade boda utan ek komi fullri skilning a at yduar gud se suo almattigr sem þer segit. Konungr spurde þa menn sina ef þat uæri satt sem Endride sagde at þeir hefde ekki bodat honum guds nafnn. en þeir sogdu þat satt. þui at hann uar þa farinn j hernat med sina suæitunga en sidan leid oss ór hug at gera ydr kunnikt. Olafr konungr mællti til Endrida. hefir þu ekki spurt þat at ek hefir refsat þeim sumum monnum er æigi hafa uiliat lata at minum ordum vm kristnibodit. Heyrt hefui ek þess getit segir Endride. en ohr&#281;ddr er ek um þat at þer uæitit mer hardynde ok ydr satt at segia skal ek &#7887;ngum h&#7887;fdingia uæita naudigr þionustu ok fyrri dauda þola en nokkurs mannz kugan. ok vita skulu þer segir Endride þoat þer hafit nu nokkut lid at suo er bygdum skipat her j nandir at ek þarf æingis naudungarmadr at vera. en gera skal ek uel til yduar sem ek hefui kunnostu til ok med &#7887;ngum uelum ef þer biodit mer &#7887;ngua afarkosti en hallda fram hinu sama sidferde sem ek hefui adr haft. Konungr mællti. suo virdazst mer þin ord at þu munt vera madr diarfmælltr ok hafa uitrleik til at sea sannynde um sijdir. en ekki skal her fleira um tala at sinne en þer þikir hæfuiligt. en nu er þat at ræda er mer er sagt ok þess uarir mik at satt se at þu munt uera mikill jþrottamadr. en hueriar eru þær þinar jþrottir er þu þikkizst framar kunna en obreytiliga. Endride suarar. herra her liggia skiot suor til um jþrottir minar at þær hefi ek &#7887;ngar. er ek madr ungr ok nykominn af barnns alldri. mista ek firir skommu f&#7887;dur mins ok hefui ek sidan lagt hug a hybyla hattu ok framflutning lide minu. en medan fadir minn lifde ok ek uar ungr þa unne hann mer suo mikit at hann uillde ekki gera j moti minum uilea. en mer for sem odrum b&#7887;rnum fra þui er ek kenda ast af f&#7887;dur ok frændum at ek lagde a ekki hug þat er mer uar mentan j at nema helldr a eina saman glede ok galeyse þar til er ek miste f&#7887;dr mins. Konungr mællti. segia mattu mer satt af firir þui at ek skal æigi firirmuna þer þinna jþrotta helldr kann uera at ef þu lætr þær j liose uit mig at sa lati þer þina mentan at gagnni uerda er þer gaf j fystu. Fast sæki þer þetta mal segir Endride. nu kann ek æigi at telia mer til jþrotta þo at ek s&#281;i a at smasueinar |<ref>240</ref> leki ser a sunde. Konungr mællti. uel er þat at þu uill varazst sealfhol ok hræsni. en satt segir þu þat at þeir eru flestir leikar at madr verdr at sia adr hann kunne. edr huat uilltu fleira til tina. Se ek kuat Endrida at ek kem mer æigi undan ydru kallzse utan ek uerd at suara ydr nokkuru þui er þer talit til. tok ek a boga þa er adrir smasueinar skutu beint til hæfis en ekki kunna ek at skiota. Uel ma suo quad konungr af þu skytir æigi bæint j fyrstu. ok nefnn þu til hina þridiu jþrott þina. Endride mællti. frekt taki þer herra min ord ok uant verdr mer at sigla j mille skers ok baru. heyrir mer æigi at þegia uit ydr en þer uaktit ord min sem ydr synizst ok stundum odruuiss en ek þikkiumzst tala. nu tel ek mer þat ekki til jþrotta þo at ek helldi a hands&#7887;xum ok þo helldr vfimliga þa er ek uar barnn. Vera ma þat segir konungr at þu leker æigi þann leik fimliga fyrr en þu uandizst. skaltu nu fara frials daglan(g)t ok hefer þu oss uel skemt. Gek Endrida þa vt ór tialldinu til sinna manna.
 +
 
 +
 
 +
'''Reyndar iþrottir'''
 +
 
 +
Enn<ref>Einn ''Cd.''</ref> næsta da(g) eftir þa er konungr hafde drukkit um hrid let hann kalla Endrida til sin ok mællti til hans. uilltu nu lata skirazst ok taka retta tru þrautarlaust. Endride suarar. ekki er ek madr suo vmerkr at mer se nu allt annat j hug en j gær. Hugsat hefui ek nu sagde konungr maldaga med okkr. ek mun fa mann til af minu lide at reyna jþrottir vid þig ok ef sa færr þig yfirkomit j þeim jþrottum er þu nefndir til j gear þa skalltu trua a sannan gud drottin Jesum Cristum. en ef þu berr hærra hlut þa skalltu fara frials firir minu akalli ok hallda þa tru sem þu uill. Þat er bæde sagde Endride at ek hefui mer onguar jþrottir talldar enda kann ek &#7887;nguar. en dyrt er drottins ord ok munu þer rada verda okkar j mille hueruettnna er þer radit med &#7887;ngri kugan enda briota ek æigi berliga min ord a bak. edr huerr er sa madr at þer vilit lata til motz vid mik. Konungr suarar. mer þikir æigi annat likara en ek muna sealfr til ganga. er þat b&#281;de at ek þikiumzst þa gerst uita huerr þu ert enda þiki mer suiuirdingarlaust þo at þu berir af mer. enn hinn er þo myklu ædri þinn sigr at ek bera hærra lut af okkrum vidskiptum ef þetta liggr vid sem ek sagde adr. Endride mællti. þo at ek kynne manna bezst allar jþrottir sem nu kann ek litit edr ekki j fám þa uæri æigi þo tilganganda vid ydr. Sa kostr þiki mer ok hinn bezsti segir konungr at vid reynim æigi med okkr ok segizst þu yfirkominn. Kostr mun þess segir Endride þo at ek seai adr sundferdir ydrar. Sidan gengu þeir til strandar ok allt folk. afklæddizst konungr ok suo Endride. l&#7887;gduzst þeir fra landi ok lekuzst vid leinge. færdu ymser adra nidr ok um sidir voru þeir sua leinge j kafui at nærr þotti oruænt at þeir munde upp koma. þo uard þat um sider at Olafr konungr kom upp ok lagdizst at landi. gekk hann upp ok tok huilld en klæddizst æigi. einge madr visse huat af Endrida uar ordit ok einge þorde at spyria konung eftir. En er l&#7887;ng stund uar lidin þa sa menn huar Endride for. hann hafde þa fæingit ser ræidskiota. sat hann a baki æinum myklum gransel. hann hellt tueim megin j kampa honum ok styrde honum suo. en er hann atti skamt til landz þa let hann lausann selinn. Konungr spratt þa upp ok lagdizst vt j mote honum ok færde hann þegar j kaf ok hellt honum nidre leinge. en er þeir komu upp lagdizst konungr at lande en Endride uar þa mattfarinn sua at hann uard æigi sealfbirgr. ok er konungr sa þat lagdizst hann at Endrida ok hialpade honum ok flutti hann til landz. En er Endride tok at hressazst ok þeir voru kl&#281;ddir mællti Olafr konungr. mikil jþrott er þer j sundferdum þinum Endride. en þo er þat nu gude at þakka at þu vart okkar nu odriugare sem menn mattu sia at ek uard at flytia þig at lande. Þat muntu nu hliota at uirda sem þu uill segir Endrida. En hui deyddir þu æigi selinn segir konungr ok drott hann a land. Endride suarar. þui at ek uillda æigi at þer mættit þat segia at ek hefda fundit hann daudan. Ok lidr nu af hin næsta nott.
 +
 
 +
 
 +
'''Olafr ok Eindridi reyna skot'''
 +
 
 +
Annan dag eftir mællti konungr at þeir Endride munu reyna skot. Endride suarar. allt þiki mer þer herra hafa tekit frekliga uattuise mina um jþrotternar. þarf ek æigi firir þui til at ganga at enn sidr er ek þessarre askynia uordinn en hinne fyrre. Uel þ&#281;tti mer segir konungr at sua uæri ok er þa enn til at þu reynir æigi ok kalliz yfirkominn. Endride suarar. leinge mun þess kostr ok þikir mer &#7887;ngum manni |<ref>241</ref> ofgaman [of skemtan<ref>''r.'' [ef skemtan þikir</ref> at sea huersu langt j milli berr jþrottar yduarrar ok ofimligrar minnar uidrleitnni. Gengu þeir þa skamt fra bænum til skogar. lagde konungr þa af ser skikkiuna. setti hann þa spon j bakka ok ætlade langt skotmal. en sidan uar honum feinginn bogi ok &#7887;r. skaut hann ok kom orin j vtanuerdan spaninn ok stod þar. skaut Endride þa nokkuru jnnar j spaninn ok þo æigi j midiann. konungr skaut j annat sinn ok var til gengit ok stod &#7887;rin j midium spæninum. kolludu allir þat frægdarskot. Endride lofade ok hæfni konungs ok kuezst ætla at ser munde ekki gera eftir at skiota. konungr bat hann fra ganga ef hann uillde ok segiazst yfirkominn vm þessa jþrott. Endride sagde at þess munde kostr þo at hann reynde adr. Endride skaut þa ok kom su &#7887;r j stræingflaugina a þeirre &#7887;r konungs er hann skaut sidar ok stodu suo badar. Þa mællti konungr. mikill fr&#281;gdarmadr ertu vm jþrottir. en þo er þessi enn æigi reynd til fullnadar. nu skal taka suein þann hinn fagra er þu quazst mest unna hinn daginn ok setia hann at skotspæni eftir þui sem ek segi firir. Uar þa suo gert. Let konungr þa taka hnett&#7887;flu ok setia j hofut sueininum. nu skulu vit skiota her t&#7887;fluna or hofde sueininum segir konungr suo at sueininn saki ekki. Þat munu þer mega gera sagde Endride ef þer uilit en uilia munda ek hefnna ef sueininum er uæittr skade. Konungr let þa binda linduk firir augu sueininum ok aftr vm hnakkann ok let tuo menn hallda endum duksins suo at sueinninn matti huergi uikia hofdinu þa er hann heyrde huininn oruarinnar. gek konungr þa til þess stadar er hann skyllde standa. signde hann sig ok gerde krosmark firir &#7887;ruaroddinum adr en hann skaut en Endride rodnade miog. en orin flo undir t&#7887;fluna ok setti aftr af hofde sueininum. ok suo nærr hafde hausinum at helldr enn æigi dreyrde j midium huirflinum. Konungr bat þa Endrida til ganga ok skiota eftir ef hann uillde. en j annan stad gengu at Endrida modir hans ok systir ok badu hann gratande æigi til rada. Endridw mællti til konungs. æigi er ek hræddr um þo at ek skiota eftir at gera ek sueininum skada. en þo skal nu æigi skiota at sinne. Konungr mællti. þa þiki mer sem þu ser vfirkominn. Endrida suarar. þat skulu þer uirda sem ydr likar. en uera ma firir þui at þer takit þetta suo at mer þikir þer helldr hafua hallat til um okkr uidskipti. Satt er þat sagde konungr at ek hefui uist helldr hallat til ok hallat þo &#7887;llu þer j hag. Gengu menn sidan heim til bæiar ok uar konungr hinn katazsti ok suo Endride ok settuzst menn til drykkiu.
 +
 
 +
 
 +
'''Handsaxa leikar konungs ok Eindrida'''
 +
 
 +
Þat var hinn þridea daginn er konungr mællti til Endrida. nu er uedr blitt ok kyrt uti ok skulu uid nu reyna handsaxa læikinn. Gekk þa vt allt folk. uoru þa fæingin sin tu&#7887; s&#7887;x huorum þeirra ok leku þa suo tijtt at æitt uar jafnan a lofti firir huorum. en þeir h&#7887;fdu æ medalkaflann ok þottizst æinge madr grein mega a gera huorr þeim miukligar lek. leid suo l&#7887;ng stund. Þa mællti konungr. enn er þessi læikr æigi reyndr til fullnadar. Gengu þeir þa til strandar ok vt a langskip mikit ok bad konungr sina menn roa a skipinu med endil&#7887;ngum bordum. gek konungr þa vtbyrdis a aranum fram med endil&#7887;ngu skipe ok lek þa at þremr hands&#7887;xum iafnnfimliga sem a lande ok suo hit sama Endrida. alla læika lek konungr æ firir en Endride sidarr. Þui næst gek konungr j annat sinn med sama hætti ok fyrr eftir arunum fram ok suo firir bardit at hann felldi þa æigi helldr hands&#7887;xin en adr ok æigi uard hann skouotr. gek hann þa aftr eftir arunum a annat bordit ok suo upp j skip. matte þat æinge madr skilia huersu at hann lek þetta. Endride stod firir konungi ok sa upp a hann er hann kom upp aa skipit ok þagde. Konungr mællti til hans. hui stendr þu ok læikr æigi eftir. Þa mællti Endrida. ekki bera æinglar guds mig i lofti sem ydr ok mattu þer þetta ekki leika af æinne saman yduarre jþrott helldr med krafti þess guds er þer truit a. þadan af skil ek at hann mun allt mega ok þui skal ek a hann trua en a onguan annan. Olafr konungr uard gladr uit ord hans ok lofade gud margfalldliga er hann gaf honum slika skilning. sagde konungr þa Endrida morg stormerki almattigs guds. uar Endride þui n&#281;st skirdr ok allir hans menn ok gerdizst sidan hirdmadr Olafs konungs ok for med honum vt til Nidaross ok tok konungr hann j hina mestu kærleika vid sig. ok skilde alldri Endride vid konung medan þeir lifdu badir ok þotti æ vera hinn agætazsti madr.
 +
 
 +
 
 +
----
 +
 
 +
 
 +
'''Fotnoter:'''
 +
 
 +
<references />
 +
 
 +
[[Kategori:Alfabetisk indeks]]
 +
[[Kategori:Tekster på norrønt]]
 +
[[Kategori:Flateyjarbók]]
 +
[[Kategori:Guðbrandur Vigfússon]]
 +
[[Kategori:Carl Richard Unger]]

Nåværende revisjon fra 8. okt. 2019 kl. 09:28

Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif Dansk.gif
Original.gif


Flateyjarbók


Her hefr þaatt Eindrida Jlbreids ok Olafs konungs

A nokkurum tima þa er Olafr konungr hafde miog albuit skip sin ór Nidarose a æinn dag uæitte hann lide sinu ok læidangursmonnum. var þa drukkit fast. konungr uar hinn gladazste ok allt folk. Þar uar mart mællt vid drykkinn sem uerda kann. tỏludu menn þa um huart þa munde kristit allt folk j Noregi ok skirdir menn allir. Þa sagde Vlfr merkismadr konungs. þui sijdr ætla ek allt folk skirt her j lande sagde hann ath mer þikir vera at her innan fiardar æigi langt fra oss se nokkurir menn vskirder. Konungi uar sagt skiott huat Ulfr hafde talat. let hann þegar kalla Ulf til sin ok mællti til hans. segir þu Ulfr at hæidnir menn muni her byggia nærr oss. Ulfr suarar. fregt eru þa tekin min ord herra en þo skal ek ganga uit þui at ek hefir þann ueg helldr a drepit. Konungr mællti. huart getr þu þessa edr uæitzstu þetta med sannyndum. Þat æitt segir Ulfr skal ek upp bera firir ydr med aluỏru at ek skal hafa nokkut til mins mals. Konungr sagde. þa skalltu greina þetta med sannyndum huar þetta heyrir til. Ulfr segir at suo skal vera. Sa madr er inn j Þrandheimi ok hæitir Endride ilbreidr Asbiarnnarson Hræidarssonar. en þeir voru brædr Asbeorn ok Endride fadir Styrkars a Gimsum. Endride er a ungum alldri okuongadr ok hefir tekit firir skommu vid fỏdrleifd sinne. hann er rikr at peningum mikill madr uexsti ok fridr synum. ogeorlla vitu menn afl hans ok jþrottir. hann er ỏrr af fe ok manna uinsęlstr en suo er mer sagt herra at Endride mune vskirdr. (Konungr suarar). þat er skade suo uel sem þu segir fra manni þessum at hann skal æigi kunna skapara sinn. nu hefir þu Ulfr þetta suo upp kuedit at þu skallt fara vit suo marga menn sem þu uillt a fund Endrida ok læita at koma honum til min. Ulfr suarar. fara mun ek sem þer uilit ok ekki med mannfiolda þui at Endride er ekki þess hattar madr at ek muna naudga honum til nokkurra hluta þeirra er hann uill æigi. skulu ver uera saman fiorir menn ok .xx. Fek Ulfr ser æinn rodrarskutu. |[1] for hann med sina menn þar til er hann kom nærr bygd Endrida. gek Ulfr upp til bæiar uit .xij. menn en adrir tolf skylldu gæta skips. Endride uar vti ok fagnade uel Ulfi ok baud honum þar at uera suo leinge sem hann uillde med alle sinn menn þuiat Ulfr var honum malkunnigr. Ulfr tok þui uel ok gengu þeir inn. uar þar bærr skrautligr ok hus stor. en er þeir kuomu j stofu ok toku samsæti þa mællti Endride. sua er hattat at ek uæit at þer hafit tekit sid annan en ek hefui ok minir menn. en ek uil uæita ydr hallkuæman bæina ok ufalsadan þui skalltu kiosa huort uer drekkum allir samt edr j sinu herbergi huorir. Ulfr suarar. þat þiki mer huorumtueggium skemtiligra at ver drekkim allir samt. a ek uit þig eyrende þau er ek uil j tomi fram bera. en ver æigum konung suo agætan at hann hræinsar þat skiott med sinum goduilia þo at nokkut hafui a oss dregit af samneyti annarligs sidferdis. Endride mællti. þat er mer ok gæfazst. en huersu margmennr ertu. Ulfr suarar at adrir tolf hans menn voru nidri at skipe. Þa skal ek segir Endride fa menn til at gæta yduars godz en þinir menn skulu fara til huss ok skulu þeir allir uera her uelkomnir. Uar þa sua gert. Sidan uar ỏl inn borit. hafde Endride mart manna ok var þar uæitzsla hin bezsta. Ulfr sat a adra hond Endrida ok menn hans vt j fra. En er menn voru katir þa spurde Endride um eyrende Ulfs edr huort hann ætlade nokkut leingra at fara. Ulfr suarar. Olafr konungr sende mig hingat þess eyrendis at hann bydr þer til uæitzslu med sæmd ok uirdingu sem morgum ỏdrum vt til Nidaross. lagde hann þar til mỏrg ord at þu mundir þessa ferd æigi undir hofut leggiazst þuiat hann hefir goda spurnn af þer. Endride suarar. hafui konungr þỏkk firir bod sitt ok sæmilig ord til min en ek mun a morgin væita andsuor eyrennde þinu þa er uær erum allir odruknnir ok med fullri skynsemd. Uar þar oltæiti mikil vm kuelldit ok suofu menn uel vm nottina. en um morguninn er menn kuomu j sæti mællti Endride til Ulfs. þat er at segia vm þitt eyrende at þu skallt þiggia her uæitzslu suo læinge sem þu uill. en ferd min mun dueliazst til konungs at sinne. en ek mun þegar fara a hans fund at mer þikir naudsyn bera. mun ek ok hæima bijda ok huergi vndan læita ef konungr uill mig hitta. muntu suo segia konungi at ek uil uera uinr hans ef hann gerir uel uid mig. Skildu þeir suo sina rædu at allt tal for med þeim Ulfui uinsamliga. for Ulfr þegar er hann uar buinn en Endride sat eftir at sinne.


Endride bydr Olafi konungi til veizlu

Nv er fra þui at segia at Ulfr kemr firir Olaf konung ok segir allt hit sannazsta um sin eyrendi ok annsuor Endrida. Konungr spurde Ulf huat er honum kannadizst af um sidferde Endrida huort hann veri mikill blotmadr. Vlfr kuetzst þess æigi uarr verda at hann blotade skurgod ok ongua menn kuat hann ser kunna þat at segia þuiat hann hafde ekki blothus a bæ sinum. Þa er þegar nærr sagde konungr. skulum ver hann þa heim sækia ok koma honum a vvart ef hann uill æigi mig finna. En þegar Ulfr heyrde þetta af konungi skaut hann leyniliga hesti undir skosuein sinn ok bat hann rida sem huatligazst at segia Endrida at konungr munde þar koma skiotliga. Olafr konungr biozst sem huatligast ok siglde vm nottina inn eftir firde ok hafde þriu hundrat manna. kom hann þa til bæiar Endrida snemma dags ok gek þegar upp med lide sinu ỏllu. en er hann uar kominn skamt fra strỏndu. þa kom Endride j mot honum med mykla sueit manna. fagnnade Endride konungi med myklum blidskap ok baud honum heim til bugardz med alle sina menn. sagde ser þaukk a at konungr þægi þar uæitzslu er hann kuetz honum hafa firir buit. konungr tok gladliga bod Endrida. En er þeir kuomu at stofunne mællti Endride. su(o) er hattat herra at ek mun æigi dyliazst vid þat at sidir uorir munu æigi vera samfærir at frasỏgnn manna. ok med þui ef þer uilit æigi hafa oss j samsæti med ydr þa munu þer byggia stofu þessa sem ydr er firirbuin en ver munum læita oss annars herbergis. Konungr suarar. þu skallt hafa sealfr stofu þina ok þinir menn en þo skalltu hallda oss kost medan uer uilium her dueliazst. munum uer sla tialldum vorum uti a uollunum nærri stofunne. Uar nu suo gert sem konungr mællti. skortir þar ỏnguan hlut a at konungi uar uæitt uirduliga. for þar eftir oll þionusta onnur.


Her reyne þeir konungr ok Eindridi iþrottir sinar

Ok hinn fysta dag uæitzslunnar let Olafr konungr kalla til sin Endrida. hann kuaddi konung er hann kom inn. Konungr tok uel quediu hans ok mællti suo. þo |[2] at ek uile æigi samneyta alþydu heidinna manna þa uil ek at þu sitir her ok uil ek æiga tal uid þig. Endride sagde at þat skyllde a hans uallde. Suo er sagt at Endride uæri suo buinn er hann gek inn j landtialldit firir konung at hann uar j raudum skallatz kyrtle ok silkihufu gullsaumada a hỏfde ok spent gullhlade at enni ser ok digran gullhring a hægri hende. en aa uinstri sat æinn smasueinn harde fagr fiogurra uetra gamall edr fim. sa sueinn uar miog aþekkr Endrida j yfirbragde. þa var tekinn æinn stoll ok settr undir Endrida. ok settizst hann framan at konungsbordinu en setti sueininn j kne ser. Konungr mællti uid Endrida. þu ert madr mikill ok uænn ok ef þar fara eftir jþrottir þinar þa munu ekki margir þinir iafnningiar j Noregi. þui hęfir þer at vita skapara þinn ok kunna at lofa gud firir sinar giafir. ertu kuongadr madr Endride. Æigi er þat sagde hann. Attu þa suæin þenna hinn frida er sitr aa kne þer. Ekki a ek barnn segir Endride en suæinninn er systurson minn. en þo skal honum firir þat ganga ef ek ma rada sem ek æiga hann þuiat ek munda honum eigi meira unna þo at hann uæri minn son. Konungr mællti. er nokkut hof a bæ þinum. Endride suarade. ekki er her hof. (Konungr mællti). huernn atrunat hefir þu ef þu ert heidinn ok þo æinge blotmadr. Endride mællti. ydr mun ek þikia tala helldr uuitrliga. ek uillde helldr at þer taladit um annat þat er ydr likade en spyrdit mig ekki um atrunadinn þuiat ek þikkiumzst ỏnguan hafa þuiat ek hefir fast tekit med mer at ek skal alldri trua a stokka edr stæina þo at þat se geruar likneskiur eftir fiandum edr monnum þeim er ek ueit æigi hueriu orkat hafa. en þo at mer se sagt at þeir menn hafui mikit matt þa þiki mer þat ekki miog sannligt allz ek reyni at þau likneski er gud eru kollut eru j alla stade ufridera ok enn mattaminne en ek sealfr. Konungr mællti. hui truir þu þa æigi a sannan gud þann er allt ma ok lætr skirazst j hans nafni. Endridi suarar. þat berr þar til er þer hafit ekki fyrr komit ok ỏngir af yduare halfu at gera mer kunnikt nỏkkut af athofnum þess guds er þer kallit almatkann. en þat annet at þo bitr meirr firir at med þui at ek uillde æigi trua þui er fadir minn ok adrir frændr kendu mer ok sogdu fra sinum gudum þa hefui ek einradit at taka alldri þann sid vkunnan er vnanir menn ok mer uandalausir j alle stade boda utan ek komi fullri skilning a at yduar gud se suo almattigr sem þer segit. Konungr spurde þa menn sina ef þat uæri satt sem Endride sagde at þeir hefde ekki bodat honum guds nafnn. en þeir sogdu þat satt. þui at hann uar þa farinn j hernat med sina suæitunga en sidan leid oss ór hug at gera ydr kunnikt. Olafr konungr mællti til Endrida. hefir þu ekki spurt þat at ek hefir refsat þeim sumum monnum er æigi hafa uiliat lata at minum ordum vm kristnibodit. Heyrt hefui ek þess getit segir Endride. en ohręddr er ek um þat at þer uæitit mer hardynde ok ydr satt at segia skal ek ỏngum hỏfdingia uæita naudigr þionustu ok fyrri dauda þola en nokkurs mannz kugan. ok vita skulu þer segir Endride þoat þer hafit nu nokkut lid at suo er bygdum skipat her j nandir at ek þarf æingis naudungarmadr at vera. en gera skal ek uel til yduar sem ek hefui kunnostu til ok med ỏngum uelum ef þer biodit mer ỏngua afarkosti en hallda fram hinu sama sidferde sem ek hefui adr haft. Konungr mællti. suo virdazst mer þin ord at þu munt vera madr diarfmælltr ok hafa uitrleik til at sea sannynde um sijdir. en ekki skal her fleira um tala at sinne en þer þikir hæfuiligt. en nu er þat at ræda er mer er sagt ok þess uarir mik at satt se at þu munt uera mikill jþrottamadr. en hueriar eru þær þinar jþrottir er þu þikkizst framar kunna en obreytiliga. Endride suarar. herra her liggia skiot suor til um jþrottir minar at þær hefi ek ỏngar. er ek madr ungr ok nykominn af barnns alldri. mista ek firir skommu fỏdur mins ok hefui ek sidan lagt hug a hybyla hattu ok framflutning lide minu. en medan fadir minn lifde ok ek uar ungr þa unne hann mer suo mikit at hann uillde ekki gera j moti minum uilea. en mer for sem odrum bỏrnum fra þui er ek kenda ast af fỏdur ok frændum at ek lagde a ekki hug þat er mer uar mentan j at nema helldr a eina saman glede ok galeyse þar til er ek miste fỏdr mins. Konungr mællti. segia mattu mer satt af firir þui at ek skal æigi firirmuna þer þinna jþrotta helldr kann uera at ef þu lætr þær j liose uit mig at sa lati þer þina mentan at gagnni uerda er þer gaf j fystu. Fast sæki þer þetta mal segir Endride. nu kann ek æigi at telia mer til jþrotta þo at ek sęi a at smasueinar |[3] leki ser a sunde. Konungr mællti. uel er þat at þu uill varazst sealfhol ok hræsni. en satt segir þu þat at þeir eru flestir leikar at madr verdr at sia adr hann kunne. edr huat uilltu fleira til tina. Se ek kuat Endrida at ek kem mer æigi undan ydru kallzse utan ek uerd at suara ydr nokkuru þui er þer talit til. tok ek a boga þa er adrir smasueinar skutu beint til hæfis en ekki kunna ek at skiota. Uel ma suo quad konungr af þu skytir æigi bæint j fyrstu. ok nefnn þu til hina þridiu jþrott þina. Endride mællti. frekt taki þer herra min ord ok uant verdr mer at sigla j mille skers ok baru. heyrir mer æigi at þegia uit ydr en þer uaktit ord min sem ydr synizst ok stundum odruuiss en ek þikkiumzst tala. nu tel ek mer þat ekki til jþrotta þo at ek helldi a handsỏxum ok þo helldr vfimliga þa er ek uar barnn. Vera ma þat segir konungr at þu leker æigi þann leik fimliga fyrr en þu uandizst. skaltu nu fara frials daglan(g)t ok hefer þu oss uel skemt. Gek Endrida þa vt ór tialldinu til sinna manna.


Reyndar iþrottir

Enn[4] næsta da(g) eftir þa er konungr hafde drukkit um hrid let hann kalla Endrida til sin ok mællti til hans. uilltu nu lata skirazst ok taka retta tru þrautarlaust. Endride suarar. ekki er ek madr suo vmerkr at mer se nu allt annat j hug en j gær. Hugsat hefui ek nu sagde konungr maldaga med okkr. ek mun fa mann til af minu lide at reyna jþrottir vid þig ok ef sa færr þig yfirkomit j þeim jþrottum er þu nefndir til j gear þa skalltu trua a sannan gud drottin Jesum Cristum. en ef þu berr hærra hlut þa skalltu fara frials firir minu akalli ok hallda þa tru sem þu uill. Þat er bæde sagde Endride at ek hefui mer onguar jþrottir talldar enda kann ek ỏnguar. en dyrt er drottins ord ok munu þer rada verda okkar j mille hueruettnna er þer radit med ỏngri kugan enda briota ek æigi berliga min ord a bak. edr huerr er sa madr at þer vilit lata til motz vid mik. Konungr suarar. mer þikir æigi annat likara en ek muna sealfr til ganga. er þat będe at ek þikiumzst þa gerst uita huerr þu ert enda þiki mer suiuirdingarlaust þo at þu berir af mer. enn hinn er þo myklu ædri þinn sigr at ek bera hærra lut af okkrum vidskiptum ef þetta liggr vid sem ek sagde adr. Endride mællti. þo at ek kynne manna bezst allar jþrottir sem nu kann ek litit edr ekki j fám þa uæri æigi þo tilganganda vid ydr. Sa kostr þiki mer ok hinn bezsti segir konungr at vid reynim æigi med okkr ok segizst þu yfirkominn. Kostr mun þess segir Endride þo at ek seai adr sundferdir ydrar. Sidan gengu þeir til strandar ok allt folk. afklæddizst konungr ok suo Endride. lỏgduzst þeir fra landi ok lekuzst vid leinge. færdu ymser adra nidr ok um sidir voru þeir sua leinge j kafui at nærr þotti oruænt at þeir munde upp koma. þo uard þat um sider at Olafr konungr kom upp ok lagdizst at landi. gekk hann upp ok tok huilld en klæddizst æigi. einge madr visse huat af Endrida uar ordit ok einge þorde at spyria konung eftir. En er lỏng stund uar lidin þa sa menn huar Endride for. hann hafde þa fæingit ser ræidskiota. sat hann a baki æinum myklum gransel. hann hellt tueim megin j kampa honum ok styrde honum suo. en er hann atti skamt til landz þa let hann lausann selinn. Konungr spratt þa upp ok lagdizst vt j mote honum ok færde hann þegar j kaf ok hellt honum nidre leinge. en er þeir komu upp lagdizst konungr at lande en Endride uar þa mattfarinn sua at hann uard æigi sealfbirgr. ok er konungr sa þat lagdizst hann at Endrida ok hialpade honum ok flutti hann til landz. En er Endride tok at hressazst ok þeir voru klęddir mællti Olafr konungr. mikil jþrott er þer j sundferdum þinum Endride. en þo er þat nu gude at þakka at þu vart okkar nu odriugare sem menn mattu sia at ek uard at flytia þig at lande. Þat muntu nu hliota at uirda sem þu uill segir Endrida. En hui deyddir þu æigi selinn segir konungr ok drott hann a land. Endride suarar. þui at ek uillda æigi at þer mættit þat segia at ek hefda fundit hann daudan. Ok lidr nu af hin næsta nott.


Olafr ok Eindridi reyna skot

Annan dag eftir mællti konungr at þeir Endride munu reyna skot. Endride suarar. allt þiki mer þer herra hafa tekit frekliga uattuise mina um jþrotternar. þarf ek æigi firir þui til at ganga at enn sidr er ek þessarre askynia uordinn en hinne fyrre. Uel þętti mer segir konungr at sua uæri ok er þa enn til at þu reynir æigi ok kalliz yfirkominn. Endride suarar. leinge mun þess kostr ok þikir mer ỏngum manni |[5] ofgaman [of skemtan[6] at sea huersu langt j milli berr jþrottar yduarrar ok ofimligrar minnar uidrleitnni. Gengu þeir þa skamt fra bænum til skogar. lagde konungr þa af ser skikkiuna. setti hann þa spon j bakka ok ætlade langt skotmal. en sidan uar honum feinginn bogi ok ỏr. skaut hann ok kom orin j vtanuerdan spaninn ok stod þar. skaut Endride þa nokkuru jnnar j spaninn ok þo æigi j midiann. konungr skaut j annat sinn ok var til gengit ok stod ỏrin j midium spæninum. kolludu allir þat frægdarskot. Endride lofade ok hæfni konungs ok kuezst ætla at ser munde ekki gera eftir at skiota. konungr bat hann fra ganga ef hann uillde ok segiazst yfirkominn vm þessa jþrott. Endride sagde at þess munde kostr þo at hann reynde adr. Endride skaut þa ok kom su ỏr j stræingflaugina a þeirre ỏr konungs er hann skaut sidar ok stodu suo badar. Þa mællti konungr. mikill fręgdarmadr ertu vm jþrottir. en þo er þessi enn æigi reynd til fullnadar. nu skal taka suein þann hinn fagra er þu quazst mest unna hinn daginn ok setia hann at skotspæni eftir þui sem ek segi firir. Uar þa suo gert. Let konungr þa taka hnettỏflu ok setia j hofut sueininum. nu skulu vit skiota her tỏfluna or hofde sueininum segir konungr suo at sueininn saki ekki. Þat munu þer mega gera sagde Endride ef þer uilit en uilia munda ek hefnna ef sueininum er uæittr skade. Konungr let þa binda linduk firir augu sueininum ok aftr vm hnakkann ok let tuo menn hallda endum duksins suo at sueinninn matti huergi uikia hofdinu þa er hann heyrde huininn oruarinnar. gek konungr þa til þess stadar er hann skyllde standa. signde hann sig ok gerde krosmark firir ỏruaroddinum adr en hann skaut en Endride rodnade miog. en orin flo undir tỏfluna ok setti aftr af hofde sueininum. ok suo nærr hafde hausinum at helldr enn æigi dreyrde j midium huirflinum. Konungr bat þa Endrida til ganga ok skiota eftir ef hann uillde. en j annan stad gengu at Endrida modir hans ok systir ok badu hann gratande æigi til rada. Endridw mællti til konungs. æigi er ek hræddr um þo at ek skiota eftir at gera ek sueininum skada. en þo skal nu æigi skiota at sinne. Konungr mællti. þa þiki mer sem þu ser vfirkominn. Endrida suarar. þat skulu þer uirda sem ydr likar. en uera ma firir þui at þer takit þetta suo at mer þikir þer helldr hafua hallat til um okkr uidskipti. Satt er þat sagde konungr at ek hefui uist helldr hallat til ok hallat þo ỏllu þer j hag. Gengu menn sidan heim til bæiar ok uar konungr hinn katazsti ok suo Endride ok settuzst menn til drykkiu.


Handsaxa leikar konungs ok Eindrida

Þat var hinn þridea daginn er konungr mællti til Endrida. nu er uedr blitt ok kyrt uti ok skulu uid nu reyna handsaxa læikinn. Gekk þa vt allt folk. uoru þa fæingin sin tuỏ sỏx huorum þeirra ok leku þa suo tijtt at æitt uar jafnan a lofti firir huorum. en þeir hỏfdu æ medalkaflann ok þottizst æinge madr grein mega a gera huorr þeim miukligar lek. leid suo lỏng stund. Þa mællti konungr. enn er þessi læikr æigi reyndr til fullnadar. Gengu þeir þa til strandar ok vt a langskip mikit ok bad konungr sina menn roa a skipinu med endilỏngum bordum. gek konungr þa vtbyrdis a aranum fram med endilỏngu skipe ok lek þa at þremr handsỏxum iafnnfimliga sem a lande ok suo hit sama Endrida. alla læika lek konungr æ firir en Endride sidarr. Þui næst gek konungr j annat sinn med sama hætti ok fyrr eftir arunum fram ok suo firir bardit at hann felldi þa æigi helldr handsỏxin en adr ok æigi uard hann skouotr. gek hann þa aftr eftir arunum a annat bordit ok suo upp j skip. matte þat æinge madr skilia huersu at hann lek þetta. Endride stod firir konungi ok sa upp a hann er hann kom upp aa skipit ok þagde. Konungr mællti til hans. hui stendr þu ok læikr æigi eftir. Þa mællti Endrida. ekki bera æinglar guds mig i lofti sem ydr ok mattu þer þetta ekki leika af æinne saman yduarre jþrott helldr med krafti þess guds er þer truit a. þadan af skil ek at hann mun allt mega ok þui skal ek a hann trua en a onguan annan. Olafr konungr uard gladr uit ord hans ok lofade gud margfalldliga er hann gaf honum slika skilning. sagde konungr þa Endrida morg stormerki almattigs guds. uar Endride þui nęst skirdr ok allir hans menn ok gerdizst sidan hirdmadr Olafs konungs ok for med honum vt til Nidaross ok tok konungr hann j hina mestu kærleika vid sig. ok skilde alldri Endride vid konung medan þeir lifdu badir ok þotti æ vera hinn agætazsti madr.




Fotnoter:

  1. 238
  2. 239
  3. 240
  4. Einn Cd.
  5. 241
  6. r. [ef skemtan þikir