Forskjell mellom versjoner av «Karlevi-stenens vers (B1)»

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
m
m
 
Linje 31: Linje 31:
 
::dæðir, dolga Þrúðar
 
::dæðir, dolga Þrúðar
 
::draugr i þeimsi haugi;
 
::draugr i þeimsi haugi;
::munat reið-Viðurr raða
+
::munat reið-Viðurr ráða
 
::rógstarkr i Danmǫrku  
 
::rógstarkr i Danmǫrku  
 
::Vandils jǫrmungrundar
 
::Vandils jǫrmungrundar

Nåværende revisjon fra 7. mai 2018 kl. 20:47

Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif Dansk.gif
Dansk.gif


Karlevistenen. Foto: Jesper Lauridsen © 2007
Den norsk-islandske skjaldedigtning


ved
Finnur Jónsson
1912-1915


Anonyme digte
(10. årh.)

Tillæg
Vers tillagte danske mænd og knyttede til Danmark og Sverrig.


Karlevi-stenens vers, fra omtr. 1000.


Folginn liggr, hinns fylgðu
(flestr vissi þat) mestar
dæðir, dolga Þrúðar
draugr i þeimsi haugi;
munat reið-Viðurr ráða
rógstarkr i Danmǫrku
Vandils jǫrmungrundar
ørgrandari landi.




   Dolga Þrúðar draugr, hinns mestar dæðir fylgðu - flestr vissi þat - liggr folginn i þeimsi haugi; ørgrandari Vandils jǫrmungrundar reið-Viðurr rógstarkr munat ráða landi í Danmǫrku = En kriger, der havde de störste bedrifter at opvise - det vidste alle - ligger begravet i denne höj; aldrig vil nogen retskafnere søfarer, stærk i kamp, råde for land i Danmark.



Nordisk familjebok 1910:

Karlevistenen, en runsten vid Karlevi, Vickleby socken på Öland, som blifvit rest öfver en dansk kämpe vid namn Sibbe af hans vapenbroder. Inskriften innehåller om denne en strof i drottkväde. (se d. o.) hvilket versslag eljest icke finnes i fornsvenska eller forndanska. Strofens ristare har varit islänning eller norrman. På stenen är ock med latinska bokstäfver ett namn inhugget af keltiskt utseende. Att stenen står fjärran från bygden på en öde strand, tyder på, att Sibbe ej bott på Öland, utan aflidit på färd förbi, måhända från slaget på Fyrisvall, och höglagts å land af sitt följe. Se Sv. Söderberg och E. Brate, "Ölands runinskrifter" (1900–06), s. 14 ff., 134 ff., och Wimmer, "De danske runemindesmærker", I, 1, s. CXIV ff.    (B-e.)