Vis kilden til Kjartan Ólafssons kvæði (CCF nr 23, TSB E 103)

{| class="toccolours" border="1" width="100%" cellpadding="4" style="border-collapse:collapse"
|- style="background-color:#e9e9e9"  
!align="center" valign="top" width="40%" | '''Velg språk''' !!align="center" valign="top" width="10%" | Norrønt !!align="center" valign="top" width="10%"| Islandsk !!align="center" valign="top" width="10%"| Norsk !!align="center" valign="top" width="10%"| Dansk !!align="center" valign="top" width="10%"| Svensk !!align="center" valign="top" width="10%"| Færøysk
|-
! Denne teksten finnes på følgende språk ► !!  !!  !!  !!  !!  !! [[Fil:Faeroysk.gif|32px|link=Kjartan Ólafssons kvæði (CCF nr 23, TSB E 103)]]
|-
|}


<center>'''[[Føroysk kvæði|Føroysk kvæði og vísur ]]'''


<big>'''Kjartan Ólafssons kvæði'''</big></center>



<blockquote>
1.
<br>Ríða út av Hjarðarholti
<br>reystar kempur tvær,
<br>fyrstur reið Bolli Tollaksson,
<br>tá ið Kjartan var ikki har.
</blockquote>
<blockquote><blockquote>
''Leggið nýggjar árar út,''
<br>''tað flýtur ein snekkja''
<br>''fyri hertogans garða,''
<br>''hon er sær av alm-við og eikini harða,''
<br>''leggið nýggjar árar út.''
</blockquote></blockquote>
<blockquote>
2.
<br>Ríða út av Hjarðarholtið
<br>reystar kempur báðar,
<br>fyrstur reið Bolli Tollaksson,
<br>tá ið Kjartan var ikki hjá.
<br><br>3.
<br>Kjartan legði at Leygará,
<br>mongum tað væl tókti,
<br>snarliga runnu ástir saman
<br>við Guðruna Ósvivsdóttir.
<br><br>4.
<br>Kjartan gongur fyri faðir sín,
<br>leitar við hann ráð:
<br>Vøn er Guðrun Ósvivsdóttir
<br>eg vil ta frúnna fá.
<br><br>5.
<br>Sømir tað øllum høviskum køllum
<br>læra spekt og sinni
<br>"Líkari var tær mín sæli son
<br>tín velduga harra at finna."
<br><br>6.
<br>Svaraði Kjartan Ólavsson
<br>av so góðum treysti:
<br>"Finna skal eg mín velduga harra
<br>á hesum sama heysti."
<br><br>7.
<br>Kjartan gongur við Guðrun at tala,
<br>tað mátti eingin hoyra,
<br>segði frúnni frá ætlan sín,
<br>hon rodnaði sum ein droyri.
<br><br>8.
<br>Leggur hann hendur um frúnnar háls,
<br>mælir við hana so blíðum:
<br>"Ísland skal eg á sumri hava,
<br>væl máttú mær bíða."
<br><br>9.
<br>Lat tær góðan hugin siga,
<br>aftur man eg koma,
<br>elska tær ikki annan mann,
<br>ei heldur eg mær konu.
<br><br>10.
<br>Lat tær góðan hugin siga,
<br>aftur komi eg við lív,
<br>elska tær ikki annan mann
<br>ei heldur eg mær vív.
<br><br>11.
<br>Tað var Guðrun Ósvivsdóttir
<br>ið reyðargull bar á hond,
<br>fylgir hon Kjartani Ólavssyni
<br>niður á sjóvarstrond.
<br><br>12.
<br>So letur Kjartan Ólavsson
<br>síni skipini búgva,
<br>allar letur hann streingirnar
<br>av reyðargulli snúgva.
<br><br>13.
<br>Vindur hann upp síni silkisegl,
<br>gull við ráðum brann,
<br>strikar ei á bunka niður
<br>fyrr enn við Noregs land.
<br><br>14.
<br>Strikar ei á bunka niður
<br>fyrr enn við Noregis vág,
<br>har lá Grímur innan fyri,
<br>spælir í brynju blá.
<br><br>15.
<br>Fyrst stígur Kjartan Ólavsson
<br>sínum fótum á land,
<br>so hann Bolli Tollaksson
<br>undir hans høgru hand.
<br><br>16.
<br>"Hoyr tú Bolli Tollaksson,
<br>eg geri tað ei at loyna;
<br>gakk á sund við griman mann,
<br>har skal tú teg royna."
<br><br>17.
<br>Svaraði Bolli Tollaksson,
<br>hann lítur á henda mann:
<br>"Flestalt er hann í gævu treystur,
<br>eg royni ei sund við hann."
<br><br>18.
<br>"Far tú tær til Íslands aftur,
<br>heilsa fólki heim,
<br>eg skal mær á sundið út
<br>at fremja lítlan gleim.
<br><br>19.
<br>Tú heilsa Guðruni Ósvivsdóttir
<br>av so góðum treysti:
<br>Ísland skal eg á sumri hava,
<br>áðrenn tað tekur at heysta.
<br><br>20.
<br>Bolli vindur upp síni segl,
<br>út í havið setti,
<br>Kjartan legðist á sundi út,
<br>at fremja leikir eftir.
<br><br>21.
<br>Bolli vindur upp síni segl,
<br>bæði gul og blá,
<br>strikar ei á bunka niður
<br>fyrr enn við Íslands vág.
<br><br>22.
<br>Kastar hann sínum akkerum
<br>á so hvítan sand,
<br>fyrstur steig Bolli Tollaksson
<br>sínum fótum á land.
<br><br>23.
<br>Fyrstur steig Bolli Tollaksson
<br>sínum fótum á land,
<br>tá var Guðrun Ósvivsdóttir
<br>riðin niður til strand.
<br><br>24.
<br>Tá var Guðrun Ósvivsdóttir
<br>riðin niður til strand:
<br>Hvar er Kjartan Ólavsson,
<br>hví kemur hann ikki á land.
<br><br>25.
<br>Tú tarft ei Guðrun Ósvivsdóttir
<br>eftir honum at fregna,
<br>Kjartan er í Noregi
<br>so glaður við kongsins tegnar.
<br><br>26.
<br>Kjartan er í Noregi
<br>fáir finnast slíkir,
<br>hann hevur fest eina norska frú,
<br>hon er ikki tygara líki.
<br><br>27.
<br>Guðrun snúðist Bolla frá,
<br>var reið og ikki góð:
<br>vont er slíkum rakkum at trúgva,
<br>tár á kinnum stóð.
<br><br>28.
<br>Bolli legði at Leygará,
<br>mongum illa tókti,
<br>snarliga runnu ástir saman
<br>við Guðruna Ósvivsdóttir.
<br><br>29.
<br>Tað var Bolli Tollaksson,
<br>tók sær frú at festa,
<br>snarliga læt til brúdleyp bjóða,
<br>læt ikki leingi fresta.
<br><br>30.
<br>Øllum letur Bolli Tollaksson
<br>í sítt brúdleyp bjóða,
<br>uttan Ólavi Kjartans faðir,
<br>ið væl kann randir rjóða.
<br><br>31.
<br>Drukkið var teirra brúdleypið,
<br>kátt var teirra lív,
<br>gingu so bæði í eina song
<br>Bolli og hans vív.
<br><br>32.
<br>Drukkið var teirra brúdleypið
<br>mangur fór glaður av,
<br>eg kvøði um Kjartan Ólavsson,
<br>í Noregi hann var.
<br><br>33.
<br>Spæla teir á sundinum,
<br>báðir reystir seggir,
<br>Kjartan kennir møði á sær,
<br>biður at landi leggja.
<br><br>34.
<br>Kjartan læt á landið leggja
<br>sóu tað konur og menn,
<br>grimur maður á sundi spælir
<br>Í hvørjari reglund enn.
<br><br>35.
<br>Grímur gár fyri Ólav kong,
<br>strýkur sær um ennið,
<br>"Heitstórir eru Íslendingar,
<br>vilja oss innibrenna."
<br><br>36.
<br>Kjartan gongur fyri Ólav kong
<br>svør á síni trú nú:
<br>"Allir vilja vit íslendingar
<br>taka við kristnari trú."
<br><br>37.
<br>Mælti tað Kjartan Ólavsson,
<br>hann slær tað í ein gleim:
<br>"Allir kristnast vær íslendingar
<br>uttan Fróðar ein."
<br><br>38.
<br>Tað var Torkil erkibisp
<br>heldur á gyltum horni,
<br>allar kristnaði hann íslendingar
<br>á einum summarmorgni.
<br><br>39.
<br>"Eg kristni teg Kjartan Ólavsson
<br>væl í góðum tíma,
<br>tak við kristnari trú av gudi,
<br>eg gevi tær systir mína."
<br><br>40.
<br>Svaraði Kjartan Ólavsson,
<br>konginum illa tókti:
<br>"Harri eg taki ei tygara systur,
<br>tað frætttir ei Ósvivs dóttir.
<br><br>41.
<br>Svaraði Kristin kongsins systir,
<br>talar eitt orð for sær:
<br>"Vilt tú Kjartan Ólavsson,
<br>skiljast nú frá mær."
<br><br>42.
<br>Hon tók upp úr mjøðdrekkju
<br>Kjartani mentir gav
<br>sylgjan sett við gimsteinum
<br>gripur av gulli var
<br><br>43.
<br>Hon gav honum tað góða svørð
<br>við gyltar slíðrar at binda,
<br>hann var aldri í víggi sár
<br>ið bar tann brand við linda.
<br><br>44.
<br>Tað var Kristin kongsins systir
<br>gull bar sær á hond
<br>fylgdi hon Kjartani Ólavssyni
<br>niður til sævarstrond.
<br><br>45.
<br>Har mundi hvørt frá øðrum skiljast
<br>báðum illa tókti:
<br>"Kjartan, eg fylgi ei longur tær,
<br>tað frættir ei Ósvivsdóttir."
<br><br>46.
<br>Tú heilsa trúi grannakonu
<br>tú kemur til Íslands heim,
<br>tann tú elskaði í Noregi
<br>var ikki av trælagrein.
<br><br>47.
<br>Tú heilsa tíni grannakonu,
<br>tú kemur til Íslands aftur,
<br>tær beyðst ástir í Noregi,
<br>ikki av trælaættum.
<br><br>48.
<br>Kjartan vindur upp síni segl
<br>bæði gul og blá
<br>strikar ei á bunka niður
<br>fyrr enn við Íslands vág.
<br><br>49.
<br>Skrikar ei á bunka niður
<br>fyrr enn við Íslands vág,
<br>har lá Kálvur innan fyri,
<br>vindur upp segl í rá.
<br><br>50.
<br>Kasta sínum akkerum
<br>á so hvítan sand,
<br>fyrstur steig Kjartan Ólavsson
<br>sínum fótum á land.
<br><br>51.
<br>Fyrstur steig Kjartan Ólavsson
<br>sínum fótum á land,
<br>tá var Guðrun Ósvivsdóttir
<br>riðin niður til strand.
<br><br>52.
<br>Har komu frúir og stoltsmoyar
<br>at keypa skrúð og lín,
<br>har kom Tóra Kjartans systir,
<br>og fagnaði bróðir sínum.
<br><br>53.
<br>Revna situr undir faldinum,
<br>alt sømir henni væl,
<br>Kjartan kom frá strondum niðan
<br>snart kom teim á tal.
<br><br>54.
<br>Revna situr undir faldinum,
<br>væl sømir henni klæði
<br>"Mentarlín og høvuðgull
<br>tey vil eg hava bæði."
<br><br>55.
<br>Svaraði Kálvur hennara bróðir,
<br>kundi væl spekt og æru,
<br>"Mentarlín og høvuðgull
<br>tað sømir tær ei at bera."
<br><br>56.
<br>Hann gav henni mentarlín
<br>og høvuðgullini tvey,
<br>mangur fær tað øðrum er ætlað,
<br>eingin tað øðrum er eyðið.
<br><br>57.
<br>Hann gav henni stakkin
<br>høvuðgullini bæði,
<br>mangur fær tað øðrum er ætlað
<br>eingin tað øðrum er lagað.
<br><br>58.
<br>Hann gav henni gull og fæ
<br>so tað silvurið brenda,
<br>Guðruni var ikki hjartað lætt
<br>tá hon sá skeinkin henda.
<br><br>59.
<br>Kjartan gongur fyri faðir sín
<br>leitar við hann ráð:
<br>"von er Revna systir Kálvs,
<br>eg vil tað moynna fá."
<br><br>60.
<br>Tað var Kjartan Ólavsson
<br>tók sær frú at festa,
<br>snarliga lat til brúdleyp bjóða,
<br>ei var longur at fresta.
<br><br>61.
<br>Teir drekka bæði úti og inni,
<br>gott skal slíkum gegna,
<br>Kjartan saknar úr máldrykkju
<br>svørði við kongsins tegna.
<br><br>62.
<br>Tórólvs menn hans góða svørð
<br>stjólu úr gyltum skeiðum,
<br>stungu aftur í lodna slíðra
<br>brandin tann hin deiga.
<br><br>63.
<br>Kjartan kemur inn árla morgun,
<br>mist hevði brandin sín:
<br>"Eg havi stuldur og rán at lýsa,
<br>horvin er mækin mín."
<br><br>64.
<br>Teir leita bæði úti og inni
<br>hvør til sama verka,
<br>fingu ein mann at leita har,
<br>teir kalla hann Ólav sterka.
<br><br>65.
<br>Teir leita bæði úti og inni
<br>hvør í sínar vráir,
<br>burtur vóru Tórólvs børn
<br>og Bitlusynir báðir.
<br><br>66.
<br>Kjartan kemur inn árla morgun
<br>lítst hann um so víða:
<br>"Eg havi so mikil ørindi
<br>burt á skóg at ríða."
<br><br>67.
<br>Kjartan leyp á vøllin fram,
<br>bæði við illsku og vreiði,
<br>hann bað saðla sær horsið tað,
<br>hann burtur á skógin reið.
<br><br>68.
<br>"Tú ver væl um teg Kjartan mín,"
<br>Knútur mælir av sonnum,
<br>"teir hava á tær illan hug,
<br>tú statt for Leygarmonnum."
<br><br>69.
<br>Teir skulu fáa so tungligt gjald
<br>hvør skal annan svíkja,
<br>fyrri skal eg lata lív,
<br>enn burtur av vegnum víkja.
<br><br>70.
<br>Guðrun gongur fyri Bolla inn
<br>fellur fyri honum í knæ:
<br>"Unni eg Kjartani væl við tí
<br>nú hevur tú skommir tvær."
<br><br>71.
<br>Guðrun gongur fyri Bolla inn
<br>fellur honum til kníggja:
<br>"Bolli eg verði tær ikki tekk,
<br>so leingi eg Kjartan síggi."
<br><br>72.
<br>Sára græt Guðrun Ósvivsdóttir
<br>av so tungum stríði:
<br>"Tú skalt ongan søtan sova,
<br>meðan Kjartan er á lívi."
<br><br>73.
<br>Bolli leyp á vøllin fram,
<br>bæði av illsku og vreiði,
<br>hann bað saðla sær horsið tá,
<br>hann burt á skógin reið.
<br><br>74.
<br>Kjartan vá fimtan brynjumenn
<br>rennur í randir sveiti:
<br>"Skjótt er einum av at máa,
<br>heljarmat at veita."
<br><br>75.
<br>Tað var Kjartan Ólavsson
<br>tað fann hann til ráð:
<br>stígur nú á tað deiga svørð,
<br>við hvønn mann hann vá.
<br><br>76.
<br>Aftur vá hann aðrar fimtan,
<br>rennur í randir sveiti:
<br>"Hví stendur tú, Bolli frændi
<br>vil ongum dugna veita?"
<br><br>77.
<br>Aftur vá hann triðja fimtan,
<br>rennur í randir sveiti:
<br>"Hví stendur tú Bolli frændi,
<br>vil hvørgum dugna veita ?"
<br><br>78.
<br>Bolli leyp á vøllin fram,
<br>tað var dreingja ferð,
<br>hann stakk Kjartan Ólavsson
<br>ímillum buls og herða.
<br><br>79.
<br>Mælti tað Kjartan Ólavsson
<br>tá ið hann fell í knæ:
<br>"Hetta hevur tú Bolli frændi,
<br>leingi ætlað mær."
<br><br>80.
<br>Kjartan liggur á grønum vølli,
<br>sær seg um so víða:
<br>"Einki skulu tit Bolla gera
<br>meðan hann er á lívi."
<br><br>81.
<br>Bolli stendur á grønum vølli,
<br>lítur seg um so víða:
<br>"Eg má ikki gera so ónt,
<br>at tað má mær jú líða."
<br><br>82.
<br>Tá var grátur í Hjarðarholti,
<br>bæði av konum og kvendum,
<br>Tórólvs børn og Bitlusynir
<br>niður til strandar rendu.
<br><br>83.
<br>Tórólvs børn og Bitlusynir
<br>niður til strandar rendu,
<br>Bitlusynir skútu fingu
<br>og út av Hvamsfjørð vendu.
<br><br>84.
<br>Tað var Ólavur faðir hans,
<br>læt sær byggja borg,
<br>síðani livdi hann ævi sína
<br>alla út við sorg.
</blockquote>

{{DEFAULTSORT:Kjartan Olafssons kvædi (CCF nr 23, TSB E 103)}}

[[Kategori:Alfabetisk indeks]]
[[Kategori:Tekster på færøysk]]
[[Kategori:Færøyske kvad]]