Maríu jartegnir - Fra presti er framdi saurlifi i kirkiu ok sỏng þar messu sidan

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Original.gif


Noen spesialtegn vises ikke på iPhone/iPad.


Maríu jartegnir


Fra presti er framdi saurlifi i kirkiu ok sỏng þar messu sidan


D (Varianter fra E)


Prestr nockurr var enn, sa er med einkanligre godfysi þionadi guds modur Marie. Enn eptir langan tima, sem diỏfullinn ỏfundar hans heilagleik, fellr prestrinn med hans ꜳeggian i suo þungan glæp, ath hann fremr saurlifi [inne i þeiri sỏmu[1] kirkiu, sem honum var skipud ath gera i[2] guds þionustu. Sem hann hefir þenna glæp gert, kemzt hann vid i sinu hiarta med heilags anda gipt, þuiat allir godir[3] hlutir hialpa þeim til godrar endalyktar, sem gud elska. Tekr hann nu [at idrazt af inztum hiartans rotum, ok eigi matti hans angr leynazt i ordunum ok eigi i hans ꜳsionu[4]. Hann er nu bædi i hiarta ok likam miỏk i vỏndum stett ok þrỏngum, þuiat hann atti at veita fyrr sagdre kirkiu gudligs þionustu, enn þessi leyndi glæpr, sem hann hafdi i kirkiunne framit, beit hans samvizku, suo ath hann vissi sig þar eigi rettliga mega messu syngia, fyrr enn hreinsud væri kirkian. Mannlig skỏmm sigradi suo med honum rettindin[5], ath vm sidir sỏng hann messu i þeiri kirkiu, sem suo var sỏrgvd. Hier af endrnyiadizt ok aukadizt hans harmr[6]. Fyrrum pinadizt hann einfalldliga med idran þess glæps, er hann framdi af sinum eiginligum ostyrkleik, enn nu vard hann skylldugr[7] ath taka ꜳ sig tuifallda vidrkomning[8] ok pinu fyrir synd sinnar diỏrfungar, er hann gerdi. Þuiat minnr syndgazt sa, sem iafnan glæp gerir medr eiginligum ostyrkleik, enn hinn sem gerir med ofdirid ok ofbelldi.

Nu þuiat hann syndgadizt fyrr med breyskleikanum[9] ok sidan med diỏrfvng, skilr hann sier vera skylldugt ok naudsynligt ath þyrma sier eigi i idraninne, ok mæddi sig [karlmannliga med[10] tuifalldri vidrkomning ok pinu hiartans ok likamans, ath hann frelsi[11] bædi ond ok likam fra tuifỏlldum dauda ꜳ hefndardegi drottins. Einn af hans vinum hugleidir þetta, en þuiat hann veit eigi, huer sok til er hans harms, spyrr hann eptir leyniliga, sakir huers hans ꜳsiona gerdizt suo mỏgr, edr hui hans raust var suo vamnegn, ok af hueriu hann var iafnan ogladr, girntizt hann fyrir þui ath vita sok til þessa, ath hann mætti þui heimuligar gefa honum [nockut þat rꜳd, sem hann feingi huggan af[12]. Enn sem hann matti þat medr eingu moti fa, at hann segdi honum þenna hlut, skilr hann þo, at þessi [harmr pinar[13] hans hiarta sakir nockurra þeira hluta, sem hann hefir sinum skapara[14] i moti gert, ok gefr honum þat rad[15], ath hann veke huern dag vpp i sinu hiarta fỏgnud mannligrar lausnar ok minnizt sierhuer stormerki drottinligrar holldganar, þackandi gudi sina velgerninga vidr mennina, segiandi huern dag, medan hann lifdi, psalminn Magnificat til lofs þeiri, er þann psalm song i fyrstu, ok til lofs gudi fedr, er þa iungfrv helgadi ok kaus [sier til modur af ollum konum ok iungfrvm, ok[16] sa fæddizt af henne, er bædi er gud ok madr, ok med sinum likams dauda leysti allt mannkyn fra eilifum dauda, ok lætr sina vini sitia med sier ꜳ hægra veg gudi fedr i himinriki fyrir dyrd sinnar vppstigningar til himins.

Nu einn dag sem prestrinn var i þeiri sỏmu kirkiu, er hann hafdi sỏrgath[17], lofandi gud medr ollum godvilia hiartans, ok las, eptir þui sem honum war radit, fyrr sagdan psalm Magnificat gudi til heidrs i minning bodanar ok holldganar guds sonar ok hans hingatburdar, piningar, vpprisu ok vppstigningar til himna, ok þar med i minning vppnumningar sancte Marie, þa rifnadi allr murinn kirkiunnar fra ofanverdu allt nidr til iardar, suo at vis won þotti, ath kirkian mundi þa ok þa ofan hrapa til iardar. Wrdu borgarmenn, huort sem þeir villdu eda eigi, fyrir naudsyn ath taka hana nidr ok gera vpp annan tima ok lata wigia, sidan hon war alger, ath fyrir werdleik guds modur Marie leyndizt hans[18] synd prestzins, enn milldi þeirar somu iungfrv vyrdi kunnig vm allan heim.




Fotnoter:

  1. [i þeire E.
  2. tilf. E.
  3. mgl. E.
  4. [sua at harma ok idrazt af sinum syndum, at eigi matti hans angr leynazt fyrir maunnunum E.
  5. sigradi ok yfiruann tilf. E.
  6. ok samvitzka tilf. E.
  7. skylldr E.
  8. saal. E; vidrkenning D.
  9. breyskleik E.
  10. [i E.
  11. frelsti E.
  12. [rad til, at hann feingi huggan E.
  13. [hlutr piner E.
  14. lausnara E.
  15. med fullkominne elsku ok brodrligum kærleik tilf. E.
  16. [hana af ollum iungfrum ok konum, at E.
  17. saurgad E.
  18. suo E.