Forskjell mellom versjoner av «Guðrúnarkviða in forna»
Hopp til navigering
Hopp til søk
Eddukvæði
Sæmundar-Edda
Linje 9: | Linje 9: | ||
! !! !! !! !! [[Fil:Dansk.gif|32px|link=Andet Kvad om Gudrun (F.W.Horn)]] !! [[Fil:Svensk.gif|32px|link=Det andra kvädet om Gudrun (PAG)]] !! | ! !! !! !! !! [[Fil:Dansk.gif|32px|link=Andet Kvad om Gudrun (F.W.Horn)]] !! [[Fil:Svensk.gif|32px|link=Det andra kvädet om Gudrun (PAG)]] !! | ||
|- | |- | ||
− | ! !! !! !! !! | + | ! !! !! !! !! [[Fil:Dansk.gif|32px|link=2. Qvad om Gudrune (FM)]] !! [[Fil:Svensk.gif|32px|link=Gudruns sorg (AAA)]] !! |
|- | |- | ||
|} | |} |
Revisjonen fra 12. mar. 2015 kl. 22:36
Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
---|---|---|---|---|---|---|
Denne teksten finnes i flere utgaver på følgende språk ► | ||||||
Sæmundar-Edda
GUÐNI JÓNSSON
bjó til prentunar
Þjóðrekr konungr var með Atla ok hafði þar látit flesta alla menn sína. Þjóðrekr ok Guðrún kærðu harma sín á milli. Hon sagði hánum ok kvað:
- 1.
- Mær var ek meyja,
- - móðir mik fæddi, -
- björt í búri,
- unna ek vel bræðrum, -
- unz mik Gjúki
- gulli reifði,
- gulli reifði,
- gaf Sigurði.
- 2.
- Svá var Sigurðr
- of sonum Gjúka
- sem væri grænn laukr
- ór grasi vaxinn
- eða hjörtr hábeinn
- of hvössum dýrum
- eða gull glóðrautt
- af gráu silfri.
- 3.
- Unz mér fyrmunðu
- mínir bræðr,
- at ek ætta ver
- öllum fremra;
- sofa þeir né máttu-t
- né of sakar dæma,
- áðr þeir Sigurð
- svelta létu.
- 4.
- Grani rann at þingi,
- - gnýr var at heyra, -
- en þá Sigurðr
- sjalfr eigi kom;
- öll váru söðuldýr
- sveita stokkin
- ok of vanið vási
- und vegöndum.
- 5.
- Gekk ek grátandi
- við Grana ræða,
- úrughlýra
- jó frá ek spjalla;
- hnipnaði Grani þá,
- drap í gras höfði,
- jór þat vissi,
- eigendr né lifðu-t.
- 6.
- Lengi hvarfaðak,
- lengi hugir deildusk,
- áðr ek of frægak
- folkvörð at gram.
- 7.
- Hnipnaði Gunnarr,
- sagði mér Högni
- frá Sigurðar
- sárum dauða:
- "Liggr of höggvinn
- fyr handan ver
- Gothorms bani
- of gefinn ulfum.
- 8.
- Líttu þar Sigurð
- á suðrvega;
- þá heyrir þú
- hrafna gjalla,
- örnu gjalla
- æzli fegna,
- varga þjóta
- of veri þínum."
- 9.
- "Hví þú mér, Högni,
- harma slíka
- viljalaussi
- vill of segja?
- Þitt skyli hjarta
- hrafnar slíta
- við lönd yfir
- en þú vitir manna!"
- 10.
- Svaraði Högni
- sinni einu,
- trauðr góðs hugar,
- af trega stórum:
- "Þess áttu, Guðrún,
- græti at fleiri,
- at hjarta mitt
- hrafnar slíti."
- 11.
- Hvarf ek ein þaðan
- annspilli frá
- á við lesa
- varga leifar;
- gerðig-a ek hjúfra
- né höndum slá
- né kveina um
- sem konur aðrar,
- þá er sat soltin
- of Sigurði.
- 12.
- Nótt þótti mér
- niðmyrkr vera,
- er ek sárla satk
- yfir Sigurði;
- ulfar þóttumk
- öllu betri,
- ef þeir léti mik
- lífi týna
- eða brenndi mik
- sem birkinn við.
- 13.
- Fór ek af fjalli
- fimm dægr talið,
- unz ek höll Halfs
- háva þekkðak.
- 14.
- Sat ek með Þóru
- sjau misseri,
- dætr Hákonar
- í Danmörku;
- hon mér at gamni
- gullbókaði
- sali suðræna
- ok svani danska.
- 15.
- Hafðu vit á skriftum
- þat er skatar léku,
- ok á hannyrðum
- hilmis þegna,
- randir rauðar,
- rekka Húna,
- hjördrótt, hjalmdrótt,
- hilmis fylgju.
- 16.
- Skip Sigmundar
- skriðu frá landi,
- gylltar grímur,
- grafnir stafnar;
- byrðu vit á borða,
- þat er þeir börðusk
- Sigarr ok Siggeirr
- suðr á Fjóni.
- 17.
- Þá frá Grimildr,
- gotnesk kona,
- hvat ek væra
- hyggjuð -- --;
- hon brá borða
- ok buri heimti
- þrágjarnliga
- þess at spyrja,
- hverr vildi son
- systur bæta
- eða ver veginn
- vildi gjalda.
- 18.
- Görr lézk Gunnarr
- gull at bjóða
- sakar at bæta,
- ok it sama Högni.
- Hon frétti at því,
- hverr fara vildi
- vigg at söðla
- vagn at beita,
- hesti ríða,
- hauki fleygja,
- öðrum at skjóta
- af ýboga.
- 19.
- Valdarr Dönum
- með Jarizleifi,
- Eymóðr þriði
- með Jarizskári
- inn gengu þá,
- jöfrum líkir,
- Langbarðs liðar,
- höfðu loða rauða,
- stuttar brynjur,
- steypða hjalma,
- skalmum gyrðir,
- höfðu skarar jarpar.
- 20.
- Hverr vildi mér
- hnossir velja,
- hnossir velja
- ok hugat mæla,
- ef þeir mætti mér
- margra súta
- tryggðir vinna, -
- né ek trúa gerða.
- 21.
- Færði mér Grímhildr
- full at drekka
- svalt ok sárligt,
- né ek sakar munðak;
- þat var of aukit
- jarðar magni,
- svalköldum sæ
- ok sónum dreyra.
- 22.
- Váru í horni
- hvers kyns stafir
- ristnir ok roðnir,
- - ráða ek né máttak, -
- lyngfiskr langr,
- lands Haddingja
- ax óskorit,
- innleið dyra.
- 23.
- Váru þeim bjóri
- böl mörg saman,
- urt alls viðar
- ok akarn brunnin,
- umdögg arins,
- iðrar blótnar,
- svíns lifr soðin,
- því at hon sakar deyfði.
- 24.
- En þá gleymðu,
- er getit höfðu,
- öll jöfurs
- jórbjúg í sal;
- kómu konungar
- fyr kné þrennir,
- áðr hon sjalfa mik
- sótti at máli.
Grímhildr kvað:
- 25.
- "Gef ek þér, Guðrún,
- gull at þiggja,
- fjölð alls féar,
- at þinn föður dauðan,
- hringa rauða,
- Hlöðvés sali,
- ársal allan
- at jöfur fallinn.
- 26.
- Húnskar meyjar,
- þær er hlaða spjöldum
- ok gera gull fagrt,
- svá at þér gaman þykki;
- ein skaltu ráða
- auði Buðla,
- gulli göfguð
- ok gefin Atla."
Guðrún kvað:
- 27.
- "Vilk eigi ek
- með veri ganga
- né Brynhildar
- bróður eiga;
- samir eigi mér
- við son Buðla
- ætt at auka
- né una lífi."
Grímhildr kvað:
- 28.
- "Hirð-a-ðu hölðum
- heiftir gjalda,
- því at vér höfum
- valdit fyrri;
- svá skaltu láta,
- sem þeir lifi báðir
- Sigurðr ok Sigmundr,
- ef þú sonu fæðir."
Guðrún kvað:
- 29.
- "Mák-a ek, Grímhildr,
- glaumi bella
- né vígrisins
- vánir telja,
- siz Sigurðar
- sárla drukku
- hrægífr, huginn
- hjartblóð saman."
Grímhildr kvað:
- 30.
- "Þann hefi ek allra
- ættgöfgastan
- fylki fundit
- ok framast nökkvi;
- hann skaltu eiga,
- unz þik aldr viðr,
- verlaus vera,
- nema þú vilir þenna."
Guðrún kvað:
- 31.
- "Hirð-a-ðu bjóða
- bölvafullar
- þrágjarnliga
- þær kindir mér;
- hann mun Gunnar
- grandi beita
- ok ór Högna
- hjarta slíta;
- munk-at ek létta,
- áðr lífshvatan
- eggleiks hvötuð
- aldri næmik."
- 32.
- Grátandi Grímhildr
- greip við orði,
- er burum sínum
- bölva vætti
- ok mögum sínum
- meina stórra.
Grímhildr kvað:
- 33.
- "Lönd gef ek enn þér,
- lýða sinni,
- Vinbjörg, Valbjörg,
- ef þú vill þiggja;
- eigðu um aldr þat
- ok uni, dóttir."
Guðrún kvað:
- 34.
- "Þann mun ek kjósa
- af konungum
- ok þó af niðjum
- nauðig hafa;
- verðr eigi mér
- verr at ynði
- né böl bræðra
- at bura skjóli."
- 35.
- Senn var á hesti
- hverr drengr litinn,
- en víf valnesk
- hafið í vagna;
- vér sjau daga
- svalt land riðum,
- en aðra sjau
- unnir kníðum,
- en ina þriðju sjau
- þurrt land stigum.
- 36.
- Þar hliðverðir
- hárar borgar
- grind upp luku,
- áðr í garð riðum.
- 37.
- Vakði mik Atli,
- en ek vera þóttumk
- full ills hugar
- at frændr dauða.
Atli kvað:
- 38.
- "Svá mik nýliga
- nornir vekja," -
- vílsinnis spá
- vildi, at ek réða, -
- "hugða ek þik, Guðrún
- Gjúka dóttir,
- læblöndnum hjör
- leggja mik í gögnum."
Guðrún kvað:
- 39.
- "Þat er fyr eldi,
- er éarn dreyma,
- fyr dul ok vil
- drósar reiði;
- mun ek þik við bölvi
- brenna ganga,
- líkna ok lækna,
- þótt mér leiðir séir."
Atli kvað:
- 40.
- "Hugða ek hér í túni
- teina fallna,
- þá er ek vildak
- vaxna láta,
- rifnir með rótum,
- roðnir í blóði,
- bornir á bekki,
- beðit mik at tyggva.
- 41.
- Hugða ek mér af hendi
- hauka fljúga
- bráðalausa
- bölranna til;
- hjörtu hugða ek þeira
- við hunang tuggin,
- sorgmóðs sefa,
- sollin blóði.
- 42.
- Hugða ek mér af hendi
- hvelpa losna,
- glaums andvana,
- gylli báðir;
- hold hugða ek þeira
- at hræum orðit,
- nauðigr nái
- nýta ek skyldak."
Guðrún kvað:
- 43.
- "Þar munu seggir
- of sæing dæma
- ok hvítinga
- höfði næma;
- þeir munu feigir
- fára nátta
- fyrir dag litlu,
- drótt of bergja."
Atli kvað:
- 44.
- "Lægja ek síðan,
- né ek sofa vildak,
- þrágjarn í kör;
- þat man ek görva."