Sjúrðar kvæði, Dvörgamoy
Hopp til navigering
Hopp til søk
A. C. Evensen
Lesibók
Tórshavn 1911
Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
---|---|---|---|---|---|---|
Denne teksten finnes på følgende språk ► | ||||||
Lesibók
Tórshavn 1911
Sjúrðar kvæði, Dvörgamoy
- 1.
- Hálvdan kongur og Heiðrikur
- hildu saman leingi,
- kvittaðu norður í Ásgarðar
- at hitta Óðins dreingi.
- 2.
- Teir komu har so síðla tá,
- seint til dags í skými,
- leiddi á fagran moyjarsal,
- gull bar litur á túnið.
- 3.
- Eg reið mær á skógvin fram,
- síðla dags í skými,
- leiddi á fagran moyjarsal,
- gull brann har í túni.
- 4.
- Eg stóð líð og langa tíð,
- mín var lítið kunni,
- frúgvin bar upp orðum sjálv,
- legði mær mál í munnin.
- 5.
- Eg stóð líð og langa tíð,
- mín var lítil hyggja:
- hvar eru fleiri fljóðini tey,
- ið henda heygin byggja?
- 6.
- Mær er faðir og móðir frá deyð,
- so mínir brøður sjey,
- eg havi ongan förlógsmann,
- eina byggi eg her heyg.
- 7.
- Mær er faðir og móðir frá deyð,
- so mínar systrar báðar,
- eg havi ongan förlogsmann,
- so eina má eg her ráða.
- 8.
- Enntá skalt tú siga mær
- tú dvörgamoyin snjalla:
- hvussu hæt frúgvin móðir tín,
- og hvussu skal eg teg kalla ?
- 9.
- Eg var fødd, tá ið dagur treyt,
- síðla dags á kvöldi.
- Ásla nevndi mín faðir meg,
- hann ráddi í Óðins veldi.
- 10.
- Eg var fødd, tá ið dagur treyt,
- síðla dags í skými,
- søkti hann mær tann teknar ring,
- hann leiddi av rúnarstreymi.
- 11.
- Mikil ódn og eystanduni
- mínum var faðir at deyða,
- Gunhild kallaðist móðir mín,
- ið nógv átti gullið reyða.
- 12.
- Vatnið rennur á víðum völli,
- tað gekk fljóði í dreymi:
- gullið liggur á botni niðri
- á bráðurn rúnarstreymi.
- 13.
- Legði eg hendur á frúnnar háls,
- læt so orðum byrja:
- hví situr tú so eina her,
- tað er um fyrst at spyrja.
- 14.
- Vatnið rennur á víðum völli
- niður av høgum fossi,
- fyrri unti mær Sjúrður svein
- gull og góðar kossir.
- 15.
- Enntá skalt tú siga mær,
- dvörgamoyin fríða:
- hvussu heita garpar teir,
- á henda skógin ríða.
- 16.
- Silvur heitur sá kongason,
- á henda skóg hevir troytt,
- Álvur ber hans orð fyri meg,
- eg havi honum einki skoytt.
- 17.
- Vatnið rennur av høgum fjöllum
- eftir hvössum gróti,
- ilt er at leggja ást við hann,
- ið onga leggur ímóti.
- 18.
- Tað er so vont í tínum landi,
- har er veður og vindur,
- betri er í glastriborg
- tú ástir við meg bindur.
- 19.
- Tað er so vont í tínum landi,
- har er vindur og veður,
- kemur so mangur ómildur
- at ræna tykkara fæ.
- 20.
- Gingu tey í glastriborg,
- hans var lítil hyggja:
- her mant tú fyri eygum sjá,
- hvussu mong ið heimin byggja.
- 21.
- Gingu tey í glastriborg,
- hildu sær í hendur:
- her mant tú fyri eygum sjá,
- hvör vítt ið sólin rennur.
- 22.
- Gingu tey í glastriborg,
- hildu sær at teiti:
- her mant tú fyri eygum
- hava minni lutir og meiri.
- 23.
- Her er klæði og føðsla mín,
- gull og annar geiri,
- her er hvat ið ynskjast vil,
- minni lutir og meiri.
- 24.
- Tu fært einki yndi av mær,
- ei mátt tú tess stunda,
- eg skifti ikki óðal mítt
- burt á heidnar grundir.
- 25.
- So kom eg í henda heyg,
- tað var mikil villa,
- dvöljist eg her nakra tíð,
- man eg kristni spilla.
- 26.
- So komst tú í henda heyg,
- hann er av ongum illur,
- eg skal telja tær dagatal,
- so fert tú ikki villur,
- 27.
- Vilt tú ikki klæði slita
- eftir tann Dagmanns deyða,
- eg skal lata tær onnur skera
- sett við gullinum reyða.
- 28.
- Vilt tú ikki klæði slíta
- eftir tann Dagmann dýra,
- eg skal lata tær onnur skera
- sett við gulli fríða.
- 29.
- Tí svaraði sveinurin,
- sló tað upp í gleim:
- frúgvin, liggja mær fljótan hest,
- meg listur at ríða heim.
- 30.
- Stíg nú heilur á fljótan hest,
- fátt verði tær at grandi,
- sjaldan loysti faðir mín
- henda falk úr bandi.
- 31.
- Stíg nú heilur á fljótan hest,
- fátt verði tær at meini,
- tá ið tú kemur av skógi út,
- tú vís mínum fola heim.
- 32.
- Frúgvin sat í gullstóli,
- hon hevði harm og pínu,
- hin væna feldi møðig tár
- á báðar armar sínar.
- 33.
- Fylgdi hon honum so langt á leið,
- til götur tóku at skilja:
- tað ið eg vendi aftur frá tær,
- tað er ei við mín vilja.
- 34.
- So rann folin alla nátt,
- glaður á geklar slóð,
- eldur feyk úr gronum hans,
- tað gjörði Ijós í skóg.
- 35.
- So reið sveinur alla nátt,
- hans var gangari móður,
- eldur dreiv úr nösum hans,
- tað bar Ijós í skóg.
- 36.
- Sveinur kom til hallar heim,
- hann letur síni orð væl sníða:
- frúgvin lænti mær fljótan hest,
- hin dvörgamoyin fríða.
- 37
- Frúgvin situr í gullstóli,
- hon vekir harm og pínu,
- møðig fellir hon blóðig tár
- á báðar armar sínar.