Indverskir gimsteinar
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
Indverskir gimsteinar
Indverskir gimsteinar,[1]
efter membr. AM. 657 B Qv, fra den tredie Fjerdedeel af det
14. Aarh.
Einn lýðmaðr í Danmörk fýstiz at fara af landi braut suðr í heim at skemmta sèr. hann ferr land af landi allt þar til er hann kvam út á Indíaland. ok er hann var þar kominn fór hann um borgir ok bæi þar til er hann kvam í einn sæmiligan stað. hann tekr sèr þar herbergi með einum húsherra: sá var einn af ráðsmönnum staðarins. hann kvam sèr í tal við húsherrann. þessi hinn sami mælti við hinn danska ‘hvaðan af löndum ertu?’ hann sagðiz danskr vera. herrann mælti ‘þú mant mart skemmtiligt kunna oss at segja af löndum yðrum’. hann svaraði ‘eigi kann ek þaðan segja nökkura þá hluti er mèr sýnaz frásagnar verðir’. herrann mælti ‘eru nökkurir gimsteinar í yðru landi?’ hinn danski svarar ‘eigi veit ek þar vera gimsteina’. herrann mælti ‘ek skal fá þèr í hendr þrjá gimsteina: þá skaltu fá í hendr kóngi yðrum’. síðan tók hann þrjá litla steina at sjá ok fekk í hendr hinum danska manni. ok er hann var búinn fór hann ferðar sinnar allt þar til er hann kvam í Danmörk ok leitar á kóngs fund ok kveðr hann vel. hann tekr honum vel ok frèttir at um ferðir hans eða hvert hann hefir lengst farit. hann segir kóngi allt hit sanna. kóngr mælti ‘með þí at þú hefir farit á Indíaland, mantu hafa nökkurar fásènar gersimar oss at færa’. ‘ekki er mikit um þat’ sagði hann: berr síðan fram steinana ok fær í hendr kóngi. hann tekr við ok lítr á ok mælti ‘eigi kann ek sjá at þessir steinar sè nökkurar gersimar, þikki mèr ok mikil ván at eigi gefa ek góðs mitt móti þessum steinum þí at eigi veit ek náttúru þeirra; en varðveita skal ek þá þí at ek trúi at sá sem sent hefir vill nökkut móti hafa’. Ok er stundir líða fram berr svá til einn dag er kóngr sitr undir borðum at úkunnr maðr gengr í höllina ok fyrir kóngsborð: sjá kveðr kóng vel ok mælti síðan ‘herra, hafa yðr nökkurir steinar færðir verit sunnan ór löndum?’ kóngr sagði komit hafa. hinn komni maðr spurði ‘vili þèr nökkur laun fyrir leggja þeim er yðr sendi?’ kóngr svarar ‘ek veit eigi at mèr þikki launa fyrir vert þí at ek veit eigi hvat mèr skal’. hann svaraði ‘sýnið mèr’. kóngr görði svá. sem þessi maðr hafði við tekit steinunum lagði hann þá í lófa sèr ok mælti til kóngs ‘nú þikkir yðr, herra, engi mæti á steinum þessum; en með orlofi yðru skal ek segja nökkut af náttúru þeirra’. síðan tekr hann einn steininn ok hèlt upp ok mælti ‘þat er náttúra þessa steins ef þèr vegið gull jafnvægi hans ok leggið hann við gullit þá vex þat svá at þat er skjótt hálfu meira ok svá lengi sem þat er þar með verðr þat æ hálfu meira’. kóngr varð hljóðr viðr ok mælti ‘þetta er kóngsgersimi’. hann tók annan stein ok mælti ‘þat er náttúra þessa steins at þá er þú ert í bardaga þá skiptir þik eigi hvárt þú hefir hlífar eða eigi þí at ekki mant þú sár fá ef þú hefir þenna stein á þèr.’ kóngr varð úkveði við ok angraz er hann hafði lausa látit steinana. þessi tók hinn þríðja ok hèlt upp fyrir kóngi ok mælti ‘þat er þessa steins náttúra at nú em ek hèr en næst man ek út á Indíalandi.’ síðan hvarf hann þeim at luktum durum svá at aldrigi sè þeir hann síðan. Ekki kann ek segja hverr kóngr þessi hefir verit; en sagt hafa sumir menn at verit hafi Valdimarr gamli þí at hann hefir átt fásèna gripi þá sem af[3] Indíalandi váru komnir, en eigi veit ek þat með vísendum at segja.
Noter:
