Lögmannsannáll (ásamt Nýjaannál)

Velg språk	Norrønt	Islandsk	Norsk	Dansk	Svensk	Færøysk
Denne teksten finnes i flere utgaver på følgende språk ►

Annálar og nafnaskrá

Guðni Jónsson

bjó til prentunar
Reykjavík 1948

Lögmannsannáll
(ásamt Nýjaannál)

---

813.	Upphaf ríkis Ragnars loðbrókar.
839.	Dráp Ragnarssona, Eiríks ok Agnars.
850.	Dráp Ragnars loðbrókar.
852.	Fæddr Haraldr inn hárfagri.
855.	Aðalvaldr ríkti fimm ár í Englandi.
857.	Upphaf ríkis Játmundi martyris in Anglia.
859.	Aðalbrikt ríkti fimm ár í Englandi.
861.	Ívarr inn beinlausi kom í England.
862.	Upphaf ríkis Haralds hárfagra. Orrosta Háreks ok Guttorms Jótakonungs. Þar fell allt konungakyn nema sveinn einn, er Hárekr hét. Aðalráðr Englakonungr ríkti fimm ár.
866.	Dáinn Ansgarius byskup.
867.	Íslandsför Ingólfs landnámamanns.
868.	Vígðr Rimbertus byskup.
869.	Elfráðr Englakonungr ríkti tuttugu ok átta ár.
871.	Fall Játmundar konungs helga. Dáinn Eiríkr Svíakonungr. Björn, sonr hans, ríkti fimm tigi ára.
874.	Upphaf Íslandsbyggðar.
878.	Karolus keisari ellifu ár.
884.	Danir heldu upp eftir Rín ok brenndu Kolni.
889.	Arnulfus keisari ríkti tólf ár.
892.	Haraldr hárfagri skipti ríki með sonum sínum.
897.	Eðvarðr Englakonungr tuttugu ok fjögur ár.
898.	Í þessum tímum vann Göngu-Hrólfr Norðmanndí.
900.	Orrosta Arnhalls ok Dana. Þar fellu mörg þúsund.
901.	Hlöðver konungr tólf ár.
913.	Konráðr Konráðsson ríkti sjau ár.
920.	Heinrekr átján ár.
921.	Aðalsteinn fjórtán ár. Fæddr Hákon góði.
922.	Dáinn Björn Svíakonungr. Tóku ríki synir hans, Eiríkr sigrsæli ok Óláfr.
928.	Upphaf lögsögu Hrafns Hængssonar.
929.	Haraldr gerði Eirík yfirkonung bræðra sinna.
932.	Dáinn Haraldr konungr hárfagri. Eiríkr blóðöx ríkti.
934.	Upphaf ríkis Hákonar konungs Aðalsteinsfóstra.
935.	Játmundr ríkti sex ár.
938.	Ottó inn mikli ríkti þrjátigi ok sjau ár.
941.	Játráðr níu [ár].
950.	Játvígr þrjú ár.
953.	Játgeirr sextán ár.
961.	Upphaf ríkis Haralds gráfeldar.
962.	Blund-Ketilsbrenna
963.	Fall Sigurðar Hlaðajarls.
965.	Var kórónaðr Ottó inn mikli keisari. Hann braut Danavirki ok kúgaði Harald Gormsson at taka við kristni.
969.	Eðvarðr ríkti fjögur ár.
970.	Upphaf lögsagnar Þorkels mána.
973.	Aðalráðr þrjátigi ok átta ár.
974.	Víg Brodd-Helga.
975.	Óöld in fyrri.
976.	Fall Haralds Eiríkssonar. Otta inn rauði tíu ár.
978.	Váru sénar eldingarfylkingar á himni um alla nátt fimmta kalendas Novembris.
981.	Útkváma Friðreks byskups á Íslandi.
983.	Hrísateigsbardagi.
984.	Otta inn ungi ríkti þrettán ár. Kirkjugerð Þorvarðs Spak-Böðvarssonar.
986.	Bygging Grænlands.
989.	Bardagi í Böðvarsdal.
994.	Orrosta á Hjörungavági. Dráp Haralds konungs grenska, föður ins helga Óláfs konungs.
995.	Dráp Hákonar blótjarls. Fæddr inn helgi Óláfr.
996.	Upphaf ríkis Óláfs Tryggvasonar.
997.	Útkváma Þangbrands prests. Víg Arnórs ór Skógum.
998.	Bardagi í Eyvindardal.
1000.	Upphaf ríkis Játmundar ins helga Englakonungs. Upphaf lögsögu Gríms. Þá er Óláfr konungr Tryggvason lét ríki sitt, var liðit frá burð várs herra, Jesú Kristi, þúsundr ára. Þá var inn mesti landskjálfti í útlöndum. Þá var kristni lögtekin á Íslandi.
1004.	Brjánsorrosta á Írlandi.
1006.	Upphaf ríkis Knúts.
1007.	Andaðist Sveinn tjúguskegg.
1009.	Njálsbrenna.
1010.	Játmundr ríkti níu ár.
1011.	Bardagi á Þingvelli.
1012.	Knútr Danakonungr herjaði á England.
1013.	Heiðarvíg.
1015.	Upphaf ríkis sancti Olaui regis in Norvegia.
1016.	Bardagi fyrir Nesjum.
1017.	Óláfr inn helgi tók fimm konunga á einum morgni.
1018.	Dáinn Sigurðr konungr sýr.
1023.	Fæddr Magnús góði.
1027.	Dráp Úlfs jarls ok Þorsteins Kuggasonar.
1029.	Knútr ríki kom í Nóreg ok var tekinn til konungs, en Óláfr konungr fór í Garðaríki.
1030.	Fall ins helga Óláfs á Stiklastöðum.
1031.	Kom Sveinn konungr ok Alfífa í Nóreg. Dáinn Snorri goði.
1034.	Fall Tryggva Óláfssonar.
1035.	Upphaf ríkis Magnúss konungs góða.
1036.	Dáinn Knútr ríki Englakonungr.
1041.	Eignaðist Magnús góði Danmörk. Dáinn Yngvarr víðförli.
1043.	Dáinn sanctus Halluardus.
1044.	Heinrekr mikli Konráðsson ríkti fjörutigi ok níu ár. Hann átti Gunnhildi, dóttur Knúts ríka.
1047.	Magnús konungr góði gaf Haraldi, föðurbróður sinum, konungdóm ok hálfan Nóreg við sik.
1048.	Dáinn Magnús konungr góði. Tekinn upp inn helgi Játmundus.
1051.	Dráp Einars þambarskelfis ok Eindriða, sonar hans. Óöld.
1056.	Vígðr Ísleifr byskup til Skálaholts á Íslandi. Óöld önnur.
1058.	Viktor páfi tvau ár.
1060.	Nikulás páfi tvau ár. Benediktus páfi tíu mánuði.
1061.	Dáinn Bernardus hertogi af Brúnsvík.
1062.	Alexander páfi ellifu ár. Bardagi fyrir Nizá.
1066.	Fall Haralds konungs Sigurðarsonar á Englandi.
1067.	Upphaf ríkis Óláfs konungs kyrra.
1069.	Dáinn Vilhjálmr bastarðr á Englandi.
1071.	Dauði Auðólfs hertoga. Hann var faðir Magnúss.
1072.	Gregorius páfi tólf ár.
1076.	Andaðist Sveinn konungr Úlfsson Danakonungr.
1077.	Haraldr hein tók ríki í Danmörk.
1078.	Sæmundr inn fróði kom ór skóla með áeggjan Jóns Ögmundarsonar, er síðan varð byskup á Hólum.
1079.	Vetr inn mikli.
1080.	Andaðist Ísleifr byskup. Dáinn Haraldr konungr hein.
1081.	Knútr inn helgi tók ríki í Danmörk.
1082.	Vígðr Gizurr byskup til Skálaholts.
1085.	Viktor páfi þrjú ár.
1087.	Dáinn sanctus Knútr konungr í Danmörk.
1088.	Úrbanus páfi ellifu ár.
1092.	Eftir Heinrek mikla var Heinrekr.
1093.	Dáinn Óláfr konungr kyrri. Upphaf ríkis Magnúss konungs berfætts.
1095.	Dáinn Óláfr Danakonungr Sveinsson. Eiríkr tók ríki í Danmörk.
1096.	Kristnir menn Jórsalar.
1097.	Tíundagjald lögtekit á Íslandi.
1098.	Exordium Cisternensis ordinis.
1099.	Paskalis páfi tuttugu ár. Sigurðr varð jarl í Orkneyjum.
1100.	Heinrekr konungr í Englandi ríkti þrjátigi ok tvau ár.
1101.	Dráp Magnúss jarls.
1103.	Fall Magnúss konungs berfætts á Írlandi. Dáinn Eiríkr Danakonungr Sveinsson.
1104.	Upphaf ríkis Eysteins konungs lögspaka ok Jórsala-Sigurðar ok Óláfs unga. Eldsuppkváma í Heklufelli in fyrsta.
1106.	Vígðr Jón byskup inn helgi til Hóla.
1107.	Heinrekr ríkti sjautján ár.
1108.	Sigurðr fór til Jórsala ok í Miklagarð.
1110.	Hertekinn Paskalis páfi af Heinreki keisara.
1112.	Ferð Eiríks byskups.
1113.	Sanctus Bernardus abbas monasterium intravit.
1115.	Var sét fljóta blóð af brauði. It mikla veðr.
1116.	Dáinn Óláfr konungr ungi et sanctus Magnus comes Orchadie secundum quosdam.
1118.	Dáinn Paskasius páfi, Kirjalax Grikkjakonungr ok Baldvini Jórsalakonungr, Filippus Svíakonungr.
1119.	Dáinn Gizurr byskup í Skálaholti. Vígðr Þorlákr byskup Runólfsson.
1121.	Dáinn sanctus Johannes primus Holensis episcopus. Eiríkr byskup ufsi leitaði Vínlands.
1123.	Honórius páfi sex ár. Dáinn Eysteinn konungr. Vígðr Ketill byskup til Hóla.
1125.	Vígðr Arnaldr byskup til Grænlands. Vöðlaþingsmál.
1126.	Þrír byskupar á alþingi.
1127.	Svarfdælaskærur.
1129.	Anakletus páfi átta ár, stríði til páfadóms.
1130.	Dáinn Sigurðr Jórsalafari. Dáinn sanctus Canutus dux ok upphaf Magnúss ok Haralds gilla.
1131.	Orrosta á Jalangrsheiði með Magnúsi Nikulássyni ok Eiríki.
1132.	Bardagi á Fyrileif. Eclipsis solis.
1133.	Blindaðr Magnús konungr. Dáinn Þorlákr byskup Runólfsson. Dáinn Sæmundr fróði. Fellu í Danmörku sex byskupar í orrostu.
1134.	Sett klaustr at Þingeyrum.
1135.	Veginn Haraldr konungr gilli í Björgyn.
1136.	Upphaf ríkis sona Haralds gilla, Inga krypplings ok Sigurðar.
1137.	Andaðr Özurr erkibyskup í Danmörku.
1138.	Fall Magnúss konungs blinda ok dauði Sigurðar slembidjákns.
1140.	Inicium magni cycli 1100. Lucius páfi sex ár.
1141.	Eysteinn konungr kom af Írlandi.
1145.	Dáinn Ketill byskup.
1146.	Utanferð Bjarnar byskupsefnis.
1147.	Vígsla Bjarnar byskups ok útkváma.
1148.	Brann inni í Hítardal Magnús byskup af Skálaholti ok sjau tigir manna ok fjórir.
1150.	Vígðr Klængr byskup til Skálaholts.
1151.	Dáinn Hreiðarr erkibyskup.
1152.	Dáinn sanctus Bernardus de Clara.
1153.	Settr erkibyskupsstóll í Niðarósi.
1154.	Fall Sigurðar konungs munns.
1155.	Sett klaustr at Munka-Þverá. Anastasius páfi tvau ár.
1156.	Fall Sveins konungs svíðanda.
1157.	Fell Eysteinn konungr á Fossi. Adrianus páfi fjögur ár. Myrkrit mikla.
1158.	Andaðr Jón fyrsti erkibyskup í Niðarósi. Eldr annarr uppi í Heklufelli.
1159.	Dáinn Nikulás ábóti.
1160.	Vígðr Eysteinn erkibyskup. Dáinn Alexander páfi.
1161.	Fell Ingi konungr kroppr. Upphaf ríkis Magnúss Erlingssonar.
1162.	Fell Hákon konungr herðibreiðr. Lögréttubardagi. Fall Sigurðar jarls. Dáinn Björn byskup á Hólum.
1164.	Kórónaðr Magnús konungr. Vígðr Brandr byskup til Hóla.
1165.	Landskjálfti. Dyrsárorrosta.
1166.	Kynjavetr.
1168.	Orrosta á Ryðjökli.
1169.	Staðarsetning í Veri.
1170.	Færð sancta Sunniva ór Selju til Björgynjar.
1171.	Passio sancti Thome archiepiscopi in Anglia.
1172.	Tekinn upp inn helgi Knútr á Hringsstöðum. Brann Björgyn.
1173.	Dáinn Kristifórus hertogi.
1174.	Kosinn sanctus Thorlacus til byskups í Skálaholti.
1175.	Útkváma Hreiðars sendimanns. Víg Helga.
1176.	Sverrir prestr kom í Nóreg.
1177.	Sverrir hófst til ríkis.
1178.	Vígsla Þorláks byskups ok útkváma.
1179.	Fell Erlingr jarl skakki.
1180.	Bardagi á Íluvöllum. Jón páfi fimmtán [ár].
1181.	Bardagi fyrir Norðnesi. Sóttarvetr.
1182.	Dáinn Valdimarr Knútsson Danakonungr. Tekinn til konungs Knútr, sonr hans.
1183.	Dáinn Sturla Þórðarson. Lucius páfi fjögur ár.
1184.	Fall Magnúss konungs Erlingssonar. Sverrir ríkti átján ár síðan. Sett klaustr at Helgafelli. Brann bær á Möðruvöllum ok á Staðarbakka í Miðfirði.
1185.	Hófst flokkr Jóns kuflungs. Nautsdauðavetr.
1186.	Sett klaustr í Kirkjubæ. Úrbanus páfi eitt ár.
1187.	Unnin Jerúsalem af Saladino. Fall Jóns kuflungs.
1188.	Dáinn Eysteinn erkibyskup. Drukknaði Ögmundr ábóti. Dáinn Kári ábóti.
1189.	Gregorius páfi einn mánuð. Friðrekr keisari. Klemens páfi þrjú ár. Þrír byskupar á Íslandi.
1190.	Vígðr Eiríkr erkibyskup. Dáinn Heinrekr Englakonungr.
1191.	Drepinn Þorleifr breiðskeggr. Vatnavetr. Selestinus páfi þrjú ár.
1193.	Dáinn sanctus Thorlacus episcopus.
1194.	Kórónaðr Sverrir konungr. Bardagi í Flóravágum.
1195.	Vígsla Páls byskups. Dáinn Knútr Svíakonungr.
1196.	Hófust Baglar.
1197.	Dáinn Jón Loftsson. Önundarbrenna. Víg í Laufási. Brenndr bær í Björgyn. Svá mikit ofviðri, at braut niðr skóga Gereonismessu.
1198.	Translacio sancti Thorlaci episcopi. Innocentius páfi átján ár. Bardagi á Strindsjó.
1199.	Translacio sancti Johannis Holensis episcopi. Fall Rikarðar Englakonungs.
1201.	Dáinn Absalon erkibyskup ok Brandr Hólabyskup.
1202.	Dáinn Sverrir konungr ok Knútr Danakonungr ok Birgir jarl. Tekinn Hákon Sverrisson til konungs. Dráp Inga Baglakonungs. Dáinn helgi Vilhjálmr, er ábóti var í Eplaholti.
1203.	Vígðr góði Guðmundr byskup. Býsnasumar.
1204.	Dáinn Hákon konungr Sverrisson. Hófst berjavín á Íslandi. Eldr þriði í Heklufelli. Dáinn Guttormr konungr, sonr Sigurðar lávarðar. Varð Ingi Bárðarson konungr. Hófst Erlingr steinveggr.
1205.	Ingi tekinn til konungs ok ríkti þrettán ár.
1206.	Vígðr Þórir erkibyskup víkverski. Dáinn Haraldr jarl Maddaðarson.
1207.	Dáinn Erlingr steinveggr. Varð Filippus Víkverjakonungr.
1208.	Víðinessbardagi ok fell Kolbeinn Tumason ok fjórtán menn.
1209.	Bardagi á Hólum. Dáin Margareta, dróttning Sverris.
1210.	Dáinn Guðmundr gríss munkr.
1211.	Fell Sörkvir konungr Svía í Gestilreini. Landskjálfti. Fórust þrettán menn.
1212.	Dáinn Guðmundr dýri.
1213.	Dáinn Eiríkr erkibyskup ok Karl ábóti.
1214.	Víg Geirráðar patriarche. Dáinn Þórir erkibyskup.
1215.	Concilium í Latrán. Vígðr Guttormr erkibyskup.
1216.	Dáinn Innocencius páfi þriði, Jón Englakonungr ok Eiríkr Svíakonungr.
1217.	Honórius páfi þrettán ár. Dáinn Ingi konungr ok Filippus konungr. Upphaf ríkis Hákonar konungs. Varð Skúli jarl.
1218.	Dáinn Ottó keisari. Bardagi á Gunnarsbæ við Túnsberg. Bæjarbruni í Þrándheimi. Dáinn Gunnlaugr munkr.
1220.	Herr búinn til Íslands. Bardagi á Helgastöðum.
1221.	Dáinn sanctus Dominicus. Bardagi á Breiðabólstað.
1222.	Dáinn Björn byskup í Orkneyjum. Brann inni Adam byskup á Katanesi. Dráp Tuma Sighvatssonar á Hólum.
1223.	Bæjarbruni í Ósló.
1224.	Guttormr erkibyskup. Dáinn Filippus Frakkakonungr. Hans kona var systir Valdimars Danakonungs.
1225.	Dáinn Nikulás byskup í Ósló. Brúðlaup Hákonar konungs. Dáinn Nikulás byskup. Vígðr Pétr erkibyskup.
1226.	Dáinn Pétr erkibyskup. Dáinn Sigurðr Rubbungakonungr. Eldsuppkváma fyrir Reykjanesi. Sett klaustr í Viðey. Dáinn sanctus Franciscus.
1227.	Sandvetr á Íslandi.
1228.	Vígðr Þórir erkibyskup þrænzki. Gregorius páfi fjórtán ár. Brenna Þorvalds Snorrasonar.
1229.	Upp reist Jerúsalem. Utanferð Magnúss byskups.
1230.	Andaðr Þórir erkibyskup.
1231.	Dáin sancta Elisabeth. Dáinn sanctus Antonius sacerdos et confessor af berfættra lifnaði. Hettusótt. Vígðr Sigurðr erkibyskup.
1232.	Sigurðr erkibyskup kom í land. Útkváma Magnúss byskups með bréfum, at Guðmundr byskup væri af embætti.
1233.	Guðmundr byskup sat í Höfða. Hákarlahaust.
1234.	Víg Odds Álasonar ok Kálfs Guttormssonar ok Guttorms Kálfssonar.
1235.	Sancta Elisabeth var tekin í katalogum. Dáinn Þorvaldr Gizurarson.
1236.	Sinodus. Eclipsis solis þriðja nonas Augusti. Órækja meiddr ok heill.
1237.	Dáinn preclarus Gudmundus episcopus et Magnus episcopus. Bardagi í Bæ.
1238.	Fæddr Magnús konungr Hákonarson. Örlygsstaðafundr.
1239.	Útkváma Bótólfs byskups ok Sigvarðar byskups. Dauði Magnúss jarls í Orkneyjum.
1240.	Sén kómeta. Fall Skúla hertoga. Bólnasótt ok landskjálfti.
1241.	Dáinn Valdimarr Danakonungr ok Snorri í Reykjaholti. Mannfall í Víðidal.
1242.	Innocencius páfi tólf ár. Bardagi í Skálaholti. Brúarfundr.
1243.	Dáinn Gregorius páfi níundi. Hann lét saman setja Decretales. Utanför Bótólfs byskups.
1244.	Flóabardagi. Fellu nítján menn Kolbeins, af Þórði sex ok eltu á land.
1245.	Dáinn Kolbeinn ungi Arnórsson ok Órækja Snorrason. Fell Brandr Kolbeinsson.
1246.	Dáinn Bótólfr byskup. Haugsnessbardagi. Vígðr Heinrekr byskup.
1247.	Kórónaðr Hákon konungr. Sótt mikil ok manndauðr. Utanför Þórðar Sighvatssonar.
1248.	Dáinn Vilhelmus kardinalis. Brann Björgyn. Dáinn Úlfr jarl fasi.
1249.	Landskjálfti í Gautelfi.
1250.	Veginn Eiríkr Danakonungr á Laurenciusmessuaftan. Var konungr Valdimarr Birgisson i Svíaríki.
1251.	Dáinn Fridericus keisari.
1252.	Dáinn Sigurðr erkibyskup. Drápu Frísir Abel Danakonung. Víg Sæmundar Ormssonar.
1253.	Kom Sörli erkibyskup heim af curia. Brenna á Flugumýri. Fæddr Hafliði Steinsson.
1254.	Dáin sancta Clara abbatissa. Dáinn Sörli erkibyskup.
1255.	Vígðr Einarr erkibyskup. Dáinn Vermundr ábóti. Holtsfundr. Þverárfundr. Heinrekr byskup handtekinn. Rauðsvallasokkning. Dáinn Þórarinn ábóti.
1257.	Dáinn Hákon konungr ungi. Gaf Einarr erkibyskup konungsnafn Magnúsi, syni Hákonar konungs gamla, en Hákon konungr sendi jungfrú Kristínu, dóttur sína, til Spaniam at gifta Filippo, bróður Alfonsi konungs af Kastel. Sigldi Hákon konungr til Danmarkar í Kaupmannahöfn, ok sættust þeir Kristifórus Danakonungr.
1258.	Magnús tekinn í annat sinn til konungs á Eyraþingi í Þrándheimi. Gerði Hákon konungr inn fyrsta jarl yfir Íslandi Gizur Þorvaldsson. Hér segir frá mannfalli því inu mikla, er í Miðfirði var, er til tók Máríumessu síðari, létti eftir páskaviku, ok dóu ór sótt fjögur hundruð manna i þessum kirkjusóknum: at Stað, at Núpi, á Bakka, á Mel, í Hvammi ok Hólum ok Tjörn.
1259.	Dáinn Kristifórus Valdimarsson Danakonungr. Tók ríki Eiríkr, sonr hans. Svá sagði Fólki erkidjákn, sonr Jóns engils at Uppsölum, at prédikarar sögðu honum, at á þessu ári sáu þeir í Bryggju í Flándr mann þann, er þjónat kvaðst hafa Karlamagnúsi keisara ok kvað þá dóttur sína eiga staðinn í Bryggju, er hann fór af Franz. Hann vísaði þar til fjár í múrinum ok fannst í þeim, sem hann kvað á. Andaðist hann litlu síðar í Kolni.
1260.	Dáinn Heinrekr byskup.
1261.	Urbanus páfi fjögur ár. Dáinn jungherra Sverrir, sonr Hákonar konungs unga. Kórónaðr Magnús konungr ok Ingibjörg, dróttning hans, dóttir herra Eiríks konungs, at brúðlaupi sínu. Dáinn Knútr jarl.
1262.	Játtuðu Íslendingar Hákoni konungi skatti ævinliga af Íslandi ok Magnúsi, syni hans.
1263.	Vígsla Brands byskups Jónssonar. Þrír byskupar á Íslandi. Sigldi Hákon konungr til Suðreyja með her sinn ok andaðist um vetrinn eftir í Orkneyjum sjautjánda kalendas Januarii. Eclipsis solis áðr um sumarit í Björgyn medio Augusti. Dáinn Einarr erkibyskup.
1264.	Upphaf einvalds Magnúss konungs Hákonarsonar í Nóregi. Flutti hirð Hákonar konungs líkama hans af Orkneyjum til Kristskirkju í Björgyn. Dáinn Orbanus páfi ok Brandr byskup. Víg Þórðar Andréssonar.
1265.	Varð Klemens páfi. Sætt Magnúss konungs ok Alexanders Skotakonungs með því móti, at Skotakonungr skyldi ráða ævinliga fyrir Skotlandi ok Suðreyjum, en Nóregskonungr taka af Skotakonungi fjóra vetr næstu eftir sættina níu hundruð marka enskra sterlinga á hverju ári ok síðan ævinliga hundrað marka á hverju ári. Dáinn Birgir hertogi í Svíaríki. Týndist Grænlandsfar ok þar með fjórir tigir manna. Fór utan Jörundr prestr Þorsteinsson í Kolbeinsárósi.
1266.	Vígðr Jörundr byskup til Hóla.
1267.	Dáinn jungherra Óláfr. Dáinn Hákon erkibyskup. Karl konungr af Púli var krossaðr til Jórsala ok Hlöðver Frakkakonungr, bróðir hans. Þá birtist Máría Magdalena ok lögð í skrín ad sanctum Maximinum.
1268.	Vígðr Jón erkibyskup. Sigraðr Konráðr af Karli konungi út við Arams. Hann flýði í Benevent ok þar hálshöggvinn. Dáinn Klemens páfi. Á því sama ári andaðist Gizurr jarl ok Sigvarðr byskup í Skálaholti ok Gauti byskup af Færeyjum.
1269.	Játtuðu Íslendingar þegngildi Magnúsi konungi. Vígðr Árni byskup Þorláksson til Skálaholts, Erlendr til Færeyja.
1270.	Tóku Íslendingar við lögum Magnúss konungs. Hlöðver konungr skattgildi Karl konung. Þessir konungar týndust af eitri því, er í brunna var kastat: Sultan af Túnis, Theóbald konungr af Navare. Jakob fór til Jórsala. Dáin Margareta dróttning. Dáinn Pétr byskup í Björgyn.
1271.	Kórónaðr Filippus Frakkakonungr. Stríddu þeir Bela konungr af Ungaria ok konungr af Bæheimi of ríki þat, er Austria heitir. Þat liggr á meðal þeira. Konungr af Bæheimi sigraðist. Drápu synir Símonar mufort Heinrek, son Ríkarðar konungs af Akvitania í kirkju. Kómu norræn lög á Ísland.
1272.	Páfalaust fjögur ár.
1273.	Varð Gregorius páfi tíundi. Dáinn Heinrekr Englakonungr ok Magnús jarl í Orkneyjum.
1274.	Gregorius páfi hafði concilium í Leons ok bætti trú Grikkja. Dáinn Jakobus erkibyskup af Lundi. Játvarðr Englakonungr var koronatus. Jón erkibyskup kom í land cum parte spinee corone domini nostri Jesu Christi, er Magnúsi konungi var send af Filippo konungi af Franz.
1275.	Eiríkr, sonr Birgis hertoga, kom af Danmörk með liði af landinu ok stríddi við Valdimar, bróður sinn, með styrk Magnúss hertoga, bróður þeira, ok flýði Valdimarr konungr í Nóreg. Þá kom svá mikit hagl ór skýjum á Laurenciusmessudag, at inir stærstu haglsteinar stóðu fimmtán aura í Þrændalögum.
1276.	Dáinn Gregorius páfi ok Innocencius páfi. Adrianus páfi. Hann var eigi prestr ok hét Oktovianus ok var inn frægsti kardinalis.
1277.	Drápu Tattarar Soldán konung af Babýlon ok þrjá tigi manna með honum. Víg Eilífs í Naustdali. Dáinn Askatin byskup. Dáinn Innocencius páfi ok Adrianus páfi. Vígðr Jóhannes páfi tuttugasti ok fyrsti. Ófriðr milli Dana ok Svía. Andaðist Jóhannes páfi innan pikisdaga. Varð Nikulás páfi Katrínarmessu. Hét hann áðr Jóhannes Gaiantus vél Gagitanus, rómverskr kardinalis. Gerðu þeir Magnús konungr ok Jón erkibyskup ævinliga skipan milli kirkjunnar ok krúnunnar ok staðfest með bréfum ok innsiglum annarra lendra ok ólendra í landinu, actum í Túnsbergi. Þá gaf ok Magnús konungr lendum mönnum sínum, stöllurum ok öðrum skutilsveinum, at þeir væri kallaðir herrar af öllum mönnum. Skyldu ok lendir menn þaðan af heita barúnar, en skutilsveinar riddarar.
1278.	Vígðr Narfi byskup til Björgynjar ok Þorfinnr byskup til Hamars.
1279.	Dáinn Vermundr ábóti at Þingeyrum. Byskupslaust á Íslandi.
1280.	Dáinn Magnús konungr Hákonarson ok Vígleikr prestsson. Koronatus Eiríkr konungr sétta nonas Julii. Kómu til Íslands byskupar ok Jón lögmaðr með nýja bók. Vígðr Nikulás páfi.
1281.	Vígðr Bjarni ábóti. Dáinn Nikulás páfi ok Óláfr Grænlendingabyskup. Byskupaþing í Björgyn. Vígðr Martinus páfi. Eiríkr konungr fekk Margrétar, dóttur Alexandri Skotakonungs, ok hon var kórónuð. Svarit Eiríki konungi land ok þegnar á Íslandi ok svá hertoga Hákoni.
1282.	Brann bær í Niðarósi. Herra Jón erkibyskup varð landflótti ór Nóregi fyrir konungsvaldi ok með honum Andrés byskup ór Ósló ok Þorfinnr byskup af Hamri. Dáinn Jón erkibyskup í Skörum í Gautlandi. Hyggja menn hann helgan.
1283.	Dáin Margareta dróttning. Gaf hon möttul sinn til Hólakirkju, ok lét Jörundr byskup gera ór kápu, er síðan er kölluð dróttningarnautr. Heim fluttr líkami Jóns erkibyskups til Niðaróss. Herra Hrafn kom út með konungsbréfum, er váttuðu, at erfðastaðir skyldu snúast aftr undir leikmenn.
1284.	Leikmenn tóku staði á Íslandi ok kirkjueignir. Dáinn Sturla lögmaðr.
1285.	Dáinn Filippus Frakkakonungr. Herra Álfr gerr jarl.
1286.	Herra Auðunn hestakorn gerr jarl. Útboð Eiríks konungs af Íslandi.
1287.	Á þessum tímum kómu harðla stórir vetr margir í samt ok manndauðr af sulti eftir þat. Dáinn Honórius páfi á páskaaftan. Dáin Engilborg dróttning. Dáinn Andrés byskup af Ósló. Brenndr staðr í Ósló. Herra Hallkell fanginn af Álfi jarli ok inn kastaðr ok síðan drepinn, ok Álfr útlægr gerr ok allir þeir, er honum fylgdu, ok síðan drepnir hans sveitungar, tvau hundruð ok tuttugu menn. Álfr komst í klaustr í Svíaríki. Hengdr Áslákr skenkir ok þeir átta. Bannsettir í Danmörk allir þeir menn, er réðu eða drápu Eirík konung. Á Tiburtiusmessudag sigldi Eiríkr konungr ok Hákon hertogi ór Björgyn.
1288.	Pallium var lagt á Jörund erkibyskup. Vígðr herra Þórðr byskup til Grænlands.
1289.	Ferð Eiríks konungs ok Hákonar hertoga til Danmarkar. Dáinn herra Hrafn.
1290.	Kirkjur gengu aftr undir byskupsvald í Skálaholtsbyskupsdæmi. Byskupaþing í Niðarósi. Dáinn Magnús Svíakonungr.
1291.	Árni byskup kom út ok gaf kirkjur flestar allar.
1292.	Dáinn Nikulás fjórði páfi. Herra Þórðr á Möðruvöllum kom út með konungsbréfum til staðamála.
1293.	Dáinn Eyjólfr ábóti at Þverá. Skipaðr Pétri af Eiði, norrænum manni, allr Norðlendingafjórðungr. Herra Loðinn af Bakka útlægr til Íslands.
1294.	Þeir stríddu meðal sín Filippus konungr af Franz ok Játvarðr konungr af Englandi. Eiríkr Nóregskonungr fekk Isinbelle dróttningar. Visleifr af Rý brenndi Hísing. Braut Kjölinn við Mýrar, önduðust átta menn. Landskjálfti mikli.
1295.	Vígðr Adrianus heremita til páfa sancti spiritusdag ok kallaðr Selestinus, ok þar hjá verandi tíu líkþráir menn fengu allir fulla heilsu með guðs miskunn ok mörg stórmerki þar önnur. Selestinus var páfi eigi allt til Jónsvöku ok resigneraði papatui, aftr gangandi í einsetu. Þá var kosinn ok vígðr Benediktus, einn af kardinalibus ok kallaðr Bonifacius. Eiríkr Danakonungr ok hertogi Kristifórus tóku erkibyskup af Lundi ok köstuðu inn í myrkvastofu. Danmörk í banni. Item Jörundr byskup setti klaustr at Stað í Reynisnesi ok á Möðruvöllum í Hörgárdal. Natus Egillus Eyjulvi, qui postea fiebat Holensis episcopus.
1296.	Ljótr ábóti. Sætt Eiríks konungs ok hertoga Hákonar við Eirík Danakonung. Herra Eiríkr af Langalandi fekk Agnesar jungfrú, móðursystur Eiríks Nóregskonungs. Herra Þorgils dróttseti fekk dóttur Svíakonungs. Item skipaðr Norðlendingafjórðungr Guðmundi skáldstikli. Sóru tólf bændr kirkjueignir á stöðum í Skálaholtsbyskupsdæmi. Urðu níu stökkvivíg á Íslandi.
1297.	Jón erkibyskup af Danmörk fór ór myrkvastofu. Fanginn síra Karl, bróðir konungs af Franz af enskum mönnum. Kardinalis kom í Danmörk ok leysti konunginn ok bróður hans ok allt land af banni. Sarraceni kómu til liðveizlu við Játvarð konung á England ok tuttugu þúsundir. Tók Játvarðr konungr ríki allt fyrir sunnan sjó. Játvarðr konungr barðist í Efnu ok vann mikinn hluta Skotlands ok kastaði í myrkvastofu jarlinn af Ross ok jarlinn af Munter ok jarlinn af Glocest. Item utan stefnt bóndum þeim, er sóru kirkjueignir. Dáinn Þorvarðr Þórarinsson. Tók Jörundr erkibyskup jarldóm.
1298.	Dáinn Árni byskup Þorláksson fimmtánda kalendas Maii. Sén kómeta. Dáinn Eiríkr ábóti af Mikjálsklaustri.
1299.	Dáinn herra Eiríkr Nóregskonungr Magnússon sétta idus Julii. Gefit Hákoni hertoga konungsnafn, bróður hans, allra heilagra messudag. Útkváma herra Sturlu með bréfum þeim, sem utan stefndu tylft bónda ok tylft handgenginna manna. Item braut Holta-Bjarnar búzu við Færeyjar, ok týndust nær fimm tigir manna. Dáinn virðuligr herra Bjarni ábóti at Þingeyrum. Váttaði því herra Laurencius byskup á Hólum, at tvá menn hefði hann þá sét, at honum sýndist heilags manns yfirbragð hafa. Var þar annarr Árni byskup Þorláksson ok Bjarni ábóti. Margir merkiligir hlutir urðu í framferð fyrr sagðs ábóta, Bjarna. Ljós sást skína til staðarins á Þingeyrum ok klukkur sjálfar hringjast.
1300.	Eldsuppkváma í Heklufelli með svá miklu afli, at fjallit rifnaði svá, at sjást mun mega, meðan Ísland er byggt. Í þeim eldi léku laus björg stór sem kol á afli, svá at af þeira samkvámu urðu brestir svá stórir, at heyrði norðr um land ok víða annars staðar. Þaðan fló vikr svá mikill á bæinn í Næfrholt, at brann þak af húsum. Vindr var af landsuðri sá, er bar norðr yfir landit sand svá þykkvan at á meðal Vatnsskarðs ok Öxarfjarðarheiðar með svá miklu myrkri, at engi maðr vissi, hvárt var nátt eða dagr úti né inni, meðan niðr rigndi sandinum á jörðina, ok huldi svá alla jörðina af sandinum. Annan dag eftir fauk svá sandrinn, at menn fátu trautt leið sína í sumum stöðum. Þessa tvá daga þorðu menn eigi á sjó róa fyrir myrkri fyrir norðan land. Þetta gerðist þriðja idus Julii. Á þeim tíma kom upp eldr í Sikiley ok brenndi tvau byskupsdæmi. Item séttu nátt jóla varð landskjálfti svá mikill fyrir sunnan land, at jörðin skalf víða. Fell bær í Skarði inu eystra, þar í kirkjunni var mikill málmpottr festr við brúnásinn. Honum barði svá ráfit kirkjunnar af skjálftanum, at braut pottinn. Kistur tvær stóðu ok í anddyrinu, þeim barði saman svá af landskjálftanum, at báðar braut í smán mola.
1301.	Einn ríkr höfðingi stríddi á sjálfa Rómam. Síðan gerði hann sætt við Bonifacium páfa, svá at hann fekk systurdóttur páfans. En herra páfinn vann þat til friðar heilagri kristni, at hann sjálfr veitti brúðkaup þeira ok lofaði at eta kjöt á pálmsunnudag, en hann fyrirbauð, at nökkurr maðr skyldi slíkt gera eftir hans dæmum. Dáinn herra Bárðr kanseler. Þá kom út herra Álfr ór Króki. Honum váru skipaðir tveir fjórðungar, Norðlendingafjórðungr ok Austfirðingafjórðungr. Gerðu Íslendingar at honum för á Hegranessþingi ok Oddeyrarþingi. Varð hann svá hræddr, at hann vissi eigi, hvar hann skyldi hafa sik. Sálaðist hann litlu síðar í . . . . Hörgárdal. Var síðan kennt mörgum íslenzkum mönnum í Nóregi, at þeir hefði drepit hann, en þat var þó eigi s...., því at hann sálaðist ór sótt. Hafði hann margar fáheyrðar nýjungar til Íslands. Þá kom út herra Loðinn af Bakka með lögsögu yfir hálft land, ok sögðu konungsbréf liggja við fimmtán merkr hverjum manni, þeim sem ryfi hans lagaórskurð. Þá kom ok út herra Jón, er verit hafði lögmaðr langan tíma. Missætti með þeim Jörundi erkibyskupi ok kórsbræðrum í Niðarósi. Herra páfinn stefndi erkibyskupi á sinn fund, en hann kom eigi lengra en í París. Manndauðr inn mikli í Fljótum ok í Skagafirði. Kómeta var sén af kaupmönnum í hafi um Mikjálsmessuskeið. Sýndist þeim hon meiri ok dökkvari en aðrar stjörnur ok var kleppr niðr, ok fór hon hvern aftan, er þeir sáu hana, öfugt frá landnorðri til norðrs. Item, fyrir sunnan land var sén kómeta hálfan mánuð nær vetrnáttum.
1302.	Kómeta var sén í Björgyn móti langaföstu, en í Róma fyrir páska. Hengdr herra Auðunn hestakorn. Guðmundr Sigurðarson hafði lögsögu.
1303.	Dáinn Bonifacius páfi áttundi ok Árni byskup af Stafangri. Vígðr Benediktus páfi. Kom út herra Bárðr með lögsögu.
1304.	Skipatjón ok manna, er rak undan landinu við Hornstrandir í stormi furðumiklum næsta dag eftir Pétrsmessu um sumarit. Var þetta mikill fjöldi manna, er á sjó höfðu róit.
1305.	Dáinn Benediktus páfi ok herra Þorlákr lögmaðr. Útkváma herra Álfs í síðasta sinn með svá þ . . . . boðskapi, at hann beiddi, at hverr leikmaðr á landinu skyldi gefa konungi öln af hverju hundraði, því sem menn ætti. Margar hafði hann aðrar fáheyrðar beiðslur. Þat sama haust andaðist hann, sem fyrr segir. Skal þat hér inn koma, sem fyrr segir af honum í annálinum. Klemens erkibyskup kosinn til páfa.
1306.	Braut skip Eysteins refaglóps. Týndust allir menn, þeir sem á váru, nær sjau tigir manna. Dáinn Runólfr ábóti í Veri. Braut skip á Eyrum.
1307.	Útkváma bróður Bjarnar ok síra Lafranz at visitera af Jörundi erkibyskupi. Fæddr síra Einarr Hafliðason in octava nativitatis gloriose virginis Marie. Bið ek, syndugr maðr, þetta letr lesandi eða heyrandi, at þér biðið fyrir mér til guðs, svá at ek mætti reiknast á dómsdegi í meðal hans valdra manna, ok hans sæta móðir Máría hjálpi mér á minni dauðastundu ok árni mér miskunnar við sinn signaða son. Ave Maria, mater domini mei, succurre mihi peccatori hic et in futuro seculo. Amen.
1308.	Landskjálfti fyrir sunnan land, svá mikill, at ofan fellu átján bæir.
1309.	Brann kirkja í Skálaholti tveim nóttum fyrir Pálsmessu, svá skjótt sem menn eta eða hafa máldrykkju list. Varð þá hvárki eftir aska né neitt annat. Ór lofti ofan kom sá eldr at. Dáinn Jörundr erkibyskup. Kastat inn í myrkvastofu síra Lafranzi ok fluttr í fjötrum aftr til Íslands. Leiddi þat til af missætti þeira Jörundar byskups ok því einkanliga, at hann helt með Jörundi erkibyskupi, þá er deilur þeira kórsbræðra váru. Kosinn Eilífr til erkibyskups. Drepinn Ögmundr ungidans. Ófriðr í Nóregi af hernaði Eiríks Svíahertoga. Dáinn Höskuldr ábóti á Þingeyrum ok margir prestar á Íslandi, síra Gamli á Höskuldsstöðum, er var ágætr prédikari ok sæmiligs lifnaðar, ok valdi ór presta ok leikmenn, góða bændr. Var þat kallat manndauðavár. Víg herra Kolbeins Bjarnarsonar.
1310.	Vígðr Guðmundr ábóti til Þingeyra. Útkváma Árna byskups með miklu valdi af konungi. Þá kom út páfaboðskapr um Jórsalagjöf. Víg Karlamagnúss ok Þorsteins. Víg Orms. Bólnasótt mikil.
1311.	Kennimannafundr apud Viennam in Gallia.
1312.	Kómu sendiboðar herra páfans til Nóregs. Dáin Eufemia dróttning. Dáinn herra Kristifórus ok herra Þórðr ok herra Loftr.
1313.	Dáinn herra Jörundr byskup Þorsteinsson á Hólum Brigittarmessu. Þá hafði hann byskup verit fjóra tigu ok sex ár. Hefir hann upp reist tvau klaustr, at Stað ok á Möðruvöllum, ok upp látit smíða kirkjuna heima á Hólum ok prýða hana með klukkum ok skrúði, auðgat staðinn at löndum ok eignum, svá at sýnast mun, meðan Ísland er byggt. Fóru utan síra Þorsteinn ok síra Snjólfr með erendum Hólakirkju. Vígðr Auðunn byskup Þorbergsson til Hóla. Var hann áðr kanonicus Nidrosiensis ok langan tíma féhirðir konungs. Var hann vígðr á Katrínarmessu. Dáinn Loðmundr ábóti í Veri.
1314.	Dáinn Klemens páfi. Svikinn keisarinn á páskadaginn með þeim hætti, at þá er hann hafði tekit corpus domini, þá var borit eitr í kalekinum, er hann drakk af, ok þar af fekk hann bana. Kom út boðskapr páfans til at tíunda kirkjufé öll á Íslandi til útferðar at vinna Jórsalaland. Var inn næsti vetr, er Jörundr byskup andaðist, kallaðr Hrossafellisvetr. Þá lét ok síra Hafliði Steinsson reisa kirkju á Breiðabólstað, er nú stendr.
1315.	Dáinn Filippus Frakkakonungr. Tekinn Hlöðver, sonr hans, til konungs. Fór Árni byskup til Grænalands, en herra Auðunn byskup til Íslands, ok kom hann út á Seleyri. Hann lét reisa fyrstr manna timbrstofu á Íslandi. Hann lét upp taka bein Guðmundar byskups sétta kalendas Novembris. Varð Jóhannes páfi vicesimus secundus. Dáinn Ingjaldr byskup af Hamri. Vígðr Einarr Hafliðason krúnuvígslu novennis.
1316.	Missætti varð í millim Auðunar byskups ok síra Koðráns. Suspenderaði herra byskup hann ab officio et beneficio, en Koðrán appellavit ad archiepiscopum. Var ok Snjólfr í slíku. Vann hann þat til sættar, at hann þá Grenjaðarstað. Lét Auðunn byskup sverja sér presta trúnaðareiða. Gerðist ok missætti millum Guðmundar ábóta ok bræðra af Þingeyrum af annarri hálfu, en Auðunar byskups af annarri um tíundamál. Var síra Lafranz at Þingeyrum ok helt allt með bræðrum. Vígðr síra Egill Eyjólfsson til prests.
1317.	Brann kirkja á Möðruvöllum ok allt klaustrit. Brann ok klaustr í Hólmi. Af settr Þórir ábótadæmi at Munka-Þverá. Var síra Egill at Hólum scolasticus et Einarus clericus sub eius magisterio eruditus. Gerðist Lafranz professus monacus Thingerensis in capite jejunii ok hans sonr, Árni. Appellavit Guðmundr ábóti áðr um vetrinn ad archiepiscopum. Var þá inn mesti agi í meðal Þingeyramanna ok herra byskups. Sigldi Guðmundr ábóti um sumarit ok var í Nóregi tvá vetr. Læstu bræðr klaustr fyrir Auðuni byskupi ok svá kór, svá at hann náði ekki við bræðr at tala. Var bróðir Björn Þorsteinsson prior. Náði byskup at kalla mat af staðnum ok hans menn, en síra Hafliði lét bera drykkjarkost af Breiðabólstað. Höfðu bræðr marga bændr fyrir sér til styrks ór Vatnsdal ok vestrsveitum.
1319.	Dáinn Hákon konungr Magnússon. Birgir konungr í Svíþjóð svelti inni bræðr sína tvá til bana, Eirík hertoga ok Valdimar, mága Hákonar konungs. Eiríkr hertogi átti Ingibjörgu, dóttur Hákonar konungs, er síðan var kölluð hertoginna. Dauði síra Hafliða Steinssonar af Breiðabólstað. Reisti hann upp allan staðinn, kirkjuna ok heimabæinn ok auðgaði miklu gózi. Liggr hann fyrir Máríualtari í framkirkju á Breiðabólstað. Hann var mikils háttar maðr, lærðr undir Vermundi ábóta á Þingeyrum, en vígðr í Skálaholti af Árna byskupi Þorlákssyni. Hann fór utan ok var hirðprestr herra Eiríks konungs. Bar þat þá til, er Margrét, dóttir Eiríks konungs, var búin í Björgyn ok hana skyldi flytja til Skotlands, sem hon váttaði sjálf síðan, áðr en hon var brennd í Norðnesi, — „at þá er ek var þetta sama port ofan flutt, — var þat þá hjá postulakirkju, — var íslenzkr prestr, er Hafliði hét, með feðr mínum, Eiríki konungi, ok þá er klerka þraut sönginn, hóf hann síra Hafliði upp veni creator spiritus, ok þann ymna sungu þeir út, svá sem ek var á skip borin.“ Þetta it sama sannaði síra Hafliði, þá er honum var sagt, at sú sama Margrét hafði brennd verit í Norðnesi. Síra Hafliði hafði langan tíma ráð á Hólum ok svá at Þingeyrum. Sagði Jörundr byskup ok svá, at enginn maðr væri í hans byskupsdæmi rosknari til ráða ok húsbóndaskapar en síra Hafliði Steinsson.
1320.	Kosinn til konungs Magnús Eiríksson, dóttursonr Hákonar konungs, ok tekinn yfir Svíaríki, Nóreg ok Gotland. Braut skipit Skankann um várit í hafísum fyrir Austfjörðum. Var þar á Þórir ábóti ok síra Snjólfr. Fór Auðunn byskup utan um sumarit á Eyrum ok Ormr Þorsteinsson electus til Skálaholts. Kom út herra Ketill ok lét sverja Magnúsi konungi land.
1321.	Óáran mikit á Íslandi, ok dóu menn víða af sulti. Dáinn Ormr electus. Kosinn síra Ormr Steinsson til Skálaholts, ok resigneraði hann electioni ok gerði votum peregrinationis ad limina apostolorum Petri et Pauli ok andaðist litlu síðar. Kosinn Skútu-Grímr til byskups ok vígðr. Var hann þrjá mánaði byskup ok andaðist út í höfnum, er kaupmenn lágu til byrjar.
1322.	Dáinn herra Auðunn byskup Þorbergsson ok vígðr Jón Halldórsson, bróðir af prédikaralifnaði, til byskups í Skálaholti. Var hann mikils háttar klerkr ok staðit lengi útlendis í Bononia ok París ad studium.
1323.	Kosinn bróðir Lafranz til byskups á Hólum. Var hann electus ok visiteraði tólf mánaði Hólabyskupsdæmi. Vetr allharðr ok svá várit. Batnaði at Jónsmessu Hólabyskups.
1324.	Utanferð herra Laurentii electi á Gásum. Braut Krafsinn, er electus var á, við Hálogaland. Týndist góz nökkut, en menn höfðu líf. Sat herra electus hjá Eilífi erkibyskupi um vetrinn. Útkváma herra Jóns byskups Halldórssonar um haustit. Einarus vígðr ad subdiaconum.
1325.	Vígðr herra Laurencius til Hólabyskups á Hólum Jónsmessu baptiste. Kom hann út um haustit á Eyrum. Kom þat skip eitt til Íslands. Einarus ordinatus ad diaconum.
1326.	Novum festum lögtekit at halda at tíðum ok helgihaldi á alþingi. Gerðu þeir herra Laurencius ok Guðmundr ábóti pactum um tíundamál, svá at Hvammr í Vatnsdal skyldi ævinliga liggja undir Þingeyraklaustr.
1327.	Skiplaust á Íslandi.
1328.	Útkváma bróður Ingimundar Skútusonar með boðskap Eilífs erkibyskups. Váru þeir herra Jón byskup Halldórsson ok Þorlákr ábóti í Veri skipaðir judices delegati at dæma millum herra Laurencii byskups ok bræðra á Möðruvöllum. Riðu þeir norðr ok váru at Óláfsmessu fyrri á Möðruvöllum ok gerðu pactum millum Hólakirkju ok Möðruvallaklaustrs. Váru þeir á Hólum Óláfsvöku síðari ok þágu harðla sæmiligar gjafir af Laurencio byskupi. Var þat pactum, at bræðr á Möðruvöllum ok klaustr skyldi undir valdi Hólabyskups.
1329.	Á þessum vetri reistust bræðr upp óhlýðni á Möðruvöllum ok vildu rjúfa pactum áðr nefnt. Varð Jón byskup upp eggjaðr at ríða norðr um land. Riðu þeir Jón byskup ok Þorlákr ábóti enn um sumarit ok létu stefna Laurencium byskup til Möðruvalla. Kom hann eigi í fyrstu, því at hann sagði þá ent hafa sitt vald fyrra pacto gervu. Fóru þeir svá hart at Lafranzi byskupi, at búit var til, at þeir mundu suspendera hann. En herra byskup Laurencius gerði pro bono pacis, at þat pactum var þá gert, at bræðr á Möðruvöllum skyldu sjálfir stjórna gózi á Möðruvöllum. Sendi Laurencius síra Egil Eyjólfsson til Nóregs með bréfum á erkibyskupsfund. Fór hann utan á Gáseyri. Jón byskup sendi síra Arngrím sinna vegna. Varð sú endalykt á málaferlum þeira, at með vitrleik sínum vann síra Egill öll málaferli um Möðruvallamál. Kom þar einkanliga gifta hans til þess ok klerkdómr Laurencii byskups.
1330.	Varð eclipsis solis víða um Ísland. Item útkváma síra Egils á Eyrum. Færði hann Laurencio byskupi þau bréf, at fyrra pactum skyldi standa um Möðruvallamál, at undir Hólabyskupsvaldi skyldi klaustrit á Möðruvöllum. Erkibyskup Eilífr sendi herra Laurencio mitram þá, sem bezt er á Hólum, ok söng hann við hana fyrst á vígsludag sinn Jónsmessu baptiste.
1331.	Laurencius byskup lét smíða texta amaleraðan ok annan upp drifinn, hvárntveggja með vænasta verki ok kalek harðla sæmiligan. Dominus Thorstanus Hallonis ordinatus in presbiterum. Herra Laurencius lét ok gera Laurenciusskrín með harðla vænum kosti, ok gerðist þat á þeim vetri, áðr hann sálaðist um várit.
1332.	Obitus domini Laurencii episcopi Holensis, reverende memorie. Herra Laurencius byskup tók krankleika in nocte ante annunciacionem dominicam, scilicet beate et gloriose virginis, en hann sálaðist in festo Magni Orkadensis comitis. Hans krankleiki var mjök hljóðligr ok stórum góðmannligr. Lét hann lesa fyrir sér helgar bænir, ok þaðan af varð hann mjök tárfelldr, ok einkanliga exposiciones Gregorii ok aðra þá hluti, sem hann mátti mest upp tendra sitt hjarta til iðranar. Dreymdi hann á páskakveldit, at hann þóttist sjá á höndina sína hægri ok þóttist halda á heilags manns beini. Sagði hann þenna draum sínum heimuligum djákn, Einari Hafliðasyni, er hann hafði mestan trúnað við utan skriftaföður sinn, síra Valþjóf. Hann var svá ölmusugjarn, at allt prófastsdæmi i Skagafirði gaf hann fátækum mönnum til stuðnings, ok at auk lét hann gefa tuttugu hundruð vöru fátækum mönnum frá Mikjálsmessu ok til hvítasunnu. Hann gaf ok allt offr þat, er gafst til staðarins í klippingum, vöru ok hafnarváðum, ok mundi þat verða it minnsta tíu hundruð árliga. Hann gaf i testamento sínu öllum prestum ok klerkum nökkura minning, sinn kyrtil hverjum presti. Síra Þorstein Illugason skipaði hann officialem ok gaf honum tuttugu álnir klæðis, tíu hundruð vöru ok fingrgull, síra Agli refla þrjátigi álna, ina sæmiligstu, ok tvau horn búin ok vígslugull sitt, er í var heilagr dómr Jóns byskups. Var þat mjök merkiligt, at sá varð byskup eftir hann, er hann gaf sitt vígslugull. Einari djákn gaf hann gangara sæmiligan, þat er at skilja klæði tvídregin þrjátigi álna lérefta, skinnhosur ok skúa, er bezt váru í fatabúri, Skúla ráðsmanni fimmtán álnir klæðis, Guðrúnu ráðskonu rautt klæði ok psaltara, Sölva brytja þrjú hundruð, gestamanni Þóri þrjú hundruð. öllum mönnum, konum ok körlum, gaf hann nökkura minning, stakksvaðmál eða línklæðaléreft. Til allra hluta skipaði hann sjálfr, hversu gera skyldi sína útferð. Síra Þorsteinn olíaði hann. Bróður Árna, son sinn, skipaði hann aftr í klaustr at Þingeyrum ok lagði klaustrinu þar með honum svá gott sem til fimmtán hundraða. Hér um fram gaf hann öllum klaustrum tíu hundruð sérhverju til bænahalds, ok margar aðrar sálugjafir gaf hann. Inn síðasta dag síns lífs bað hann síra Egil ok Einar djákn lesa heilags anda tíðir sér áheyranda, ok eftir þær lesnar talaði hann svá: „Þit eruð báðir mínir lærisveinar, ok því bið ek, at þit haldið þessum tíðum síðan dagliga." Eftir þat las bróðir Árni messu, ok gerði byskupinn alla sína skyldu í messunni. Et facta benedictione post missam super astantes gaf hann upp sinn anda til guðs, sem ek vildi vátta. Váttaði ok síra Þorsteinn Illugason því, at hann hefði hjá engum þeim manni verit, at svá merkiliga hafði af heimi farit sem herra Laurencius byskup. Item þat sama vár kom sú hríð, er menn kölluðu hvítadagahríð. Kom sú um allt land í fardögum. Varð þá inn mesti fjárfellir um allt land. Item þat sama sumar fór síra Egill utan á Gáseyri. Einarr Hafliðason vígðr til prests af herra Jóni byskupi Halldórssyni um haustit í Skarði á Rangárvöllum eftir því, sem herra Laurencius hafði ráð fyrir gert. Þat er eigi um líðanda, heldr til leggjanda, at herra Laurencius byskup auðgaði stórmjök staðinn á Hólum í gulli ok brenndu silfri ok allra handa góðgripum, léreftum, klæðum, spizum ok drykkjarföngum. Hann keypti undir staðinn Bjarnarstaðahlíð ok margar aðrar jarðir ok reisti þar bú. Item hann reisti spítala at Kvíabekk í Óláfsfirði prestum öllum til viðrværis, þeim sem þrotna kunnu at elli eða krankleika ok eigi váru embættisfærir. Hann reisti þar sæmiligan búnað, svá at þar skorti engan hlut, ok fekk þar til margar jarðir ok lambeldi. Hefði sú skipan staðit langan tíma, ef þeiri hefði eigi breytt verit ok sú skipan niðr brotin ok brott skutlat búnaðinum ok miklu gózi af hans eftirkomanda Hólabyskupi.
1333.	Vígðr herra Egill byskup til Hóla in festo sancte trinitatis í Björgyn af herra Hákoni Björgynjarbyskupi, því at Eilífr erkibyskup var eigi til færr sakir krankleika. Item útkváma herra Egils byskups á Gásum. Kom hann heim til Hóla in octava assumcionis beate Marie virginis ok söng fyrstu messu in nativitate gloriose virginis Marie. Tók hann þegar með sínum byskupsdómi ágætt siðferði í föstum ok iðuligu bænahaldi. Item síra Þorsteinn Illugason resigneraði Breiðabólstað, en þá af Agli byskupi Grenjaðarstað, en Sigmundr prestr Jónsson þá Breiðabólstað. Dáinn síra Jón hrútr á Höskuldsstöðum.
1334.	Þau hræðilig tíðendi gerðust, at prestr var veginn á Nesjum suðr, er Þorbjörn hét, Mikjálsmessu, þá er hann var skrýddr fyrir altari til messu, en Þorleifr hét sá, er vá, ok lagði sik síðan með knífi til bana. Item síra Einarr Hafliðason fór byggðum um várit á Höskuldsstaði, því at hann þá kirkjuna um vetrinn in purtficacione sancte Marie. Herra Páll kanseler kosinn til erkibyskups í Niðarósi ok fór ad curiam ok var þar vígðr. Item útkváma herra Eiríks Sveinbjarnarsonar. Kom skipit á Eyrum Mattheusmessudag. Item ári áðr var bæjarbruni í Björgyn, ok þá váru rekin tvau skip, Íslandsför, ok rænt við Suðreyjar. Ræntu Suðreyingar öðru búzuskipinu, en annat gáfu þeir liðugt, ok á því sigldu þeir til Nóregs meir með jartegnum en líkendum.
1335.	Útkváma síra Vigfúss með bréfum af páfagarði, er nuncius domini pape hafði til Nóregs, ok váru byskupar báðir, Jón Halldórsson ok Egill byskup, stefndir til Nóregs um reikning páfatíundar. Fór Jón byskup utan, en síra Óláfr var til ætlaðr Hólakirkju vegna, ok varð hann strandarglópr, svá at þeir sigldu undan honum. Obitus domini Thorstani Illugasonar á Grenjaðarstöðum, hverr er var inn mesti nytsemdarmaðr í Hólabyskupsdæmi, sem langan tíma mun sýnast hans handaverk í bókagerð, uppkasti ok krossasmíð. Hér með stýrði hann sinni menntan sjálfum sér ok öðrum til mikilla þarfenda. Var Óláfi presti gefinn Grenjaðarstaðr.
1336.	Utanför herra Egils byskups á Gáseyri. Hitti hann herra Pál erkibyskup við Þrándheimsmynni ok var heiðarliga tekinn af honum ok sat í Þrándheimi um vetrinn, en síra Snjólfr var í Björgyn hjá Hákoni byskupi. Hafði hann umboð nuncii domini pape at taka reikning af byskupunum í Íslandi. Gerði herra Páll erkibyskup herra Egil byskup kvittan, at hann skyldi ekki fara suðr til Björgynjar, hvat er Hákoni byskupi mislíkaði. Fór síra Snjólfr til Íslands um sumarit.
1337.	Magnús konungr Eiríksson Nóregs-, Svía- ok Skáneyjarkonungr var púzaðr með dróttningu Blanz. Hon var hertogadóttir af Flándria ok bróðurdóttir konungs af Franz. Item Árni ábóti af Lýsu var hálshöggvinn við England ok öll hans skipshöfn. Herra Egill byskup sat í Þrándheimi annan vetr, því at honum gaf eigi út um sumarit.
1338.	Obitus domini Johannis Skalholtensis episcopi, er var idoneus predicator, hvern menn hyggja góðan fyrir guði, ok þat vátta þau teikn, sem við hans leg tjást. Útkváma herra Egils byskups á Eyrum.
1339.	Varð eclipsis solis um allt Ísland næsta dag fyrir Seljumannavöku. Á þessu ári kom ok svá landskjálfti mikill fyrir sunnan land, at fimm tugir bæja duttu ofan ok dóu þrír menn. Menn duttu ok af baki á vegum úti ok urðu at liggja, meðan landskjálftinn var. Þá kom upp hverr í Henglafjöllum, tíu faðma á hvern veg, ok var þar áðr slétt jörð. Víðara kómu ok upp hverar fyrir sunnan land. Obitus domini Godemundi ábbatis Thingerensis. Sálaðist hann at Munka-Þverá ok var fluttr norðan líkami hans til Þingeyra. Urðu margir merkiligir atburðir í líkfylgju hans, ok hyggja menn hann góðan mann fyrir guði. Lét hann upp smíða framkirkju á Þingeyrum, ok fekk hann til skrúða, bækr ok klukkur ok kenndi mörgum klerkum þeim, sem síðan urðu prestar, ok var inn mesti nytsemdarmaðr.
1340.	Skipaðr herra Björn ábóti af herra Agli byskupi ábóti Þingeyraklaustrs. Andaðist síra Kolbeinn ráðsmaðr á Hólum. Síra Einarr Hafliðason gerðist ráðsmaðr á Hólum. Mjök harðr vetr.
1341.	Dáinn Jón byskup Eindriðason í Skálaholti. Þá kom upp eldr í Heklufelli með svá miklu sandfalli, at fénaðr dó af um várit, ok sauðfé ok nautfénaðr dó mest um Rangárvöllu, ok eyddi náliga fimm hreppa, ok víðara annars staðar dóu naut manna af sandinum. Obitus domini Egilli Holensis episcopi. Var hann hinn mesti forsjámaðr í andligum hlutum ok veraldligum ok auðgaði heilaga Hólakirkju með kirkjuskrúða ok klukkum ok alls kyns gnóttum, er á Íslandi mega framast verða. Síra Einar kaus hann at olía sik, ok hann skipaði honum öll vices in temporalibus et spiritualibus. Þessi signaði herra Egill byskup hafði marga ágæta siðu í byskupsdómi sínum, í ölmusugerðum við fátæka menn, í meinlætum síns líkama. Hann át einmælt hvern dag ok drakk eigi utan yfir borði, litla máldrykkju á tveim dægrum. Hann var söngvinn ok mikill bænahaldsmaðr, réttlátr ok óágjarn. Hann vildi ekki þiggja í sinni visitacione, sem lög heilagrar kirkju ákveða. Hann var stjórnsamr ok dæmdi svá ríkjan sem fátækan. Þá er hann kom út til Íslands vígðr byskup, bauð hann, at hverjum manni skyldi aftr skipa þann sakeyri, sem hans ráðsmaðr hafði af tekit, svá sem hann var prófastr. Lét hann skipta gózi sínu í þrjá staði. Einn part gaf hann kirkjum, annan fátækum mönnum, þriðja skipaði hann erfingjum. Item á því sumri kom út síra Áslákr kórsbróðir af Niðarósi, sendr af Páli enkibyskupi auctoritate visitacionis per totam Islandiam. Item kom þá út Bótólfr Andrésson ok skipaðr hirðstjóri um allt Ísland af konunginum. Dauði Bjarnar ábóta Þorfinnssonar af Þingeyrum. Vetr góðr.
1342.	Drukknaði Hrafn Jónsson í Þjórsá. Item brúðlaup Bótólfs ok Steinunnar Hrafnsdóttur í Glaumbæ ok gert með miklum metnaði ok til boðit mönnum um allt Ísland. Dáinn herra Eiríkr Sveinbjarnarson. Item dáinn herra Ketill Þorláksson.
1343.	Vígðr herra Ormr byskup Ásláksson til Hóla, Jón byskup Sigurðarson til Skálaholts, Þorsteinn byskup til Björgynjar, Guttormr byskup til Stafangrs, Jón byskup skalli til Grænlands. Vissi Páll erkibyskup eigi, at Árni byskup lifði. Útkváma herra Orms byskups. Kom skip þat, er hann var á, við Þjórsársand ok braut í spón, ok drukknuðu af sjautján menn. Þá braut ok skip Snorra fóts, er þeir létu út af Hvalfirði, ok létust af því tuttugu ok tveir menn ok hann sjálfr. Þá braut enn önnur þrjú Íslandsför. Item þá kom ok út Jón byskup Sigurðarson. Tók hann Arngrím ok Eystein ad correctionem, bræðr í Veri í Þykkvabæ, fyrir þat, er þeir börðu á Þorláki ábóta sínum. Var Arngrímr settr í tájárn, en Eysteinn í hálsjárn. Item degraderaði hann systur í Kirkjubæ um páfa blasphemiam, ok síðan var hon brennd. Item Ormr byskup hafði ok í óblíðu bræðr á Möðruvöllum ok kastaði suma í myrkvastofu. Spennti hann fast Hólakirkjugózi, því sem þeir herra Egill byskup ok síra Einarr Hafliðason höfðu undir komit.
1344.	Síra Einarr Hafliðason fór búnaði til Breiðabólstaðar í Vestrhóp. Þá hann kirkjuna áðr um vetrinn in festivitate omnium sanctorum, Item vígðr Eiríkr ábóti til Þingeyra. Á því ári gerðust byskupar harðir mjök við lærða ok leika á Íslandi.
1345.	Ormr byskup fór utan í Hvalfirði. Síra Einarr Hafliðason fór ok utan ok síra Runólfr ok váru um borð báðir samt á kosti herra Jóns byskups.
1346.	Dáinn Páll erkibyskup í Niðarósi. Útkváma Orms byskups. Síra Einarr Hafliðason kom ok út á Melrakkasléttu með Sigurði Gyríðarsyni. Braut skipit Rosinberg, er þeir váru á, í spón, ok týndist fjárhlutr mjök allr, en menn allir höfðu líf. Gekk síra Einarr um vetrinn áðr af landi brott ok fór til páfagarðs ok var í Avinione níu nætr, fór um Frankaríki aftr ok fram ok var í París um nökkurn tíma. Þau tíðendi gerðust ok um haustit áðr í Niðarósi, at hálfr þriði tugr bæja sökk niðr í jörð í Gaulardal, svá at engi örmul sá eftir byggðarinnar utan sléttr jörvi ok aurr eftir, þar sem byggðin hafði staðit.
1347.	Byskupar á Íslandi gerðust svá harðir við landsfólkit, svá at þat þóttist varla mega undir búa. Höfðu Norðlendingar samtök í móti Ormi byskupi, leikmenn, at þeir vildu halda fornum vana. Fóru báðir byskupar utan í einu skipi i Hvalfirði. Item bólnasótt mikil um allt Ísland, ok andaðist fjöldi fólks. Item Árni vaði vígðr til erkibyskups í páfagarði til Niðaróss ok kom aftr í Nóreg palliatus.
1348.	Útkváma Jóns byskups Sigurðarsonar. Reið hann til Hóla ok ætlaði at koma sættargerð í milium Orms byskups ok Norðlendinga, en allr almúgi bónda safnaðist saman ok kom til Hóla ok vildu at engum kosti undir hann leggja eða sættast við þá Orm byskup. Reið Jón byskup suðr Kjöl ok tók sótt, þegar hann kom suðr um land, ok lá framan til Magnússdags ok sálaðist þá. Var hann framferðugr maðr ok mikill höfðingi. Frostavetr svá mikill á Íslandi, at freri sjóinn umhverfis landit, svá at ríða mátti af hverju annnesi ok um alla fjörðu. Dáinn Holti hirðstjóri, ok hörmuðu þat fáir. Item dáin Rannveig húsfreyja Gestsdóttir, móðir síra Einars Hafliðasonar.
1349.	Í þenna tíma kom drepsótt svá mikil um alla norðrhálfu heimsins, at aldri kom slík fyrr, síðan löndin byggðust. Fyrst kom sóttin upp í Babýloni á Serklandi út í Afrika. Síðan fór hon hegat til Jórsalalands ok í Jórsalaborg ok eyddi náliga borgina. Þaðan fór hon norðr yfir Jórsalahaf ok um alla Rómaniam ok svá norðr eftir löndum ok um páfagarð ok eyddi allt náliga. Vígði páfi ána Rodanum. Váru þar út á steyttir dauðir menn. Gaf páfi þat af guðs hálfu, at þat skyldi þeira kirkjugarðr, því at eigi mátti jarða fólkit fyrir mannfæð ok sótt. Síðan fór hon út um Frakkaríki ok um Saxland ok svá til Englands ok eyddi náliga allt England, ok þat til marks, at eigi lifði meir eftir í borginni Lundúnum en fjórtán menn. Í þann tíma sigldi kuggr einn af Englandi, ok var á fjöldi fólks, ok lagði inn á Björgynjarvág ok var lítt ruddr. Síðan andaðist fólkit allt af skipinu. En þegar upp kom gózit í býinn af þessu skipi, þá dó þegar bæjarfólkit. Þá fór sóttin um allan Nóreg ok eyddi svá, at eigi lifði einn þriðjungr eftir fólksins í landinu. Englandskuggr sökk niðr með gózinu ok dauðum mönnum ok varð eigi ruddr. Fleiri skip, búzur ok mörg önnur skip sukku niðr ok rak víðs vegar, en sama sótt fór um Hjaltland, Orkneyjar, Suðreyjar, Færeyjar. Þat var kyn sóttarinnar, at menn lifðu eigi meir en eitt dægr eða tvau með hörðum stinga. Eftir þat setti at blóðspýju, ok fór þar öndin með sinn veg. Af þessi sótt sálaðist Árni erkibyskup ok allir kórsbræðr í Niðarósi, utan einn lifði eftir, er Loðinn hét, ok hann gerði electionem kjósandi Óláf ábóta af Hólmi til erkibyskups. Item dáinn Þorsteinn byskup af Björgyn. Item dáinn Guttormr byskup af Stafangri. Hallvarðr byskup af Hamri sálaðist ok þá. Þessi sótt kom ekki á Ísland.
1350.	Vígðr herra Gilsbrikt til Björgynjar, herra Gyrðr til Skálaholts. Váru þeir áðr confirmati af Árna erkibyskupi. Vígði herra Salómon byskup í Ósló þá. Váru þeir herra Ormr ok Jón skalli byskupar astantes, því at þeir þrír einir lifðu eftir byskupar í öllum Nóregi. Item þat sumar kom Magnús konungr ok dróttning Blanz til Björgynjar. Gaf hann Eiríki, syni sínum, Svíaríki, en Hákoni Nóreg með handlögum ok setti þá í konunga sæti ok skipaði þeim hirð. Kom ekki kaupskip til Íslands. Dáinn Stefán ábóti á Þingeyrum. Skipaðr herra Ormr Eysteinsson dróttseti.
1351.	Óláfr erkibyskup vígðr í curia ok kom aftr með pallio til Nóregs. Magnús konungr fór í Rúzaland ok stríddi við Rúza ok vann stóra borg af þeim. Fylgdu honum herra Bjarni ok margir aðrir mikils háttar menn. Útkváma herra Orms byskups ok hafði konungsbréf, at utan váru stefndir margir mikils háttar bændr þeir af Norðlendingafjórðungi, þeir sem samtök höfðu haft í mót honum. Vígðr Arngrímr til ábóta at Þingeyrum.
1352.	Útkváma herra Gyrðs byskups. Fóru bændr af Norðlendingafjórðungi utan til konungs.
1353.	Útkváma bónda með konungsbréfum, at konungrinn vildi byskupa láta engar nýjungar fram fara í móti þegnum sínum, ok bauð Ormi byskupi at leysa þá.
1354.	Utanferð Orms byskups í Hvalfirði. Útkváma Ívars hólms með þeim konungsbréfum, at hann hafði leigt allt Ísland með sköttum ok skyldum um þrjú ár ok var skipaðr hirðstjóri.
1355.	Utanferð Gyrðs byskups. Mjök harðr vetr upp frá átta degi, ok heldust frost ok snjóvar allt framan til þings, ok varð inn mesti fjárfellir.
1356.	Dauði herra Orms byskups Áslákssonar.
1357.	Útkváma Gyrðs byskups. Herra Jón byskup skalli fór út ad curiam at impetrera byskupsstólsins á Hólum á Íslandi. Prestar í Hólabyskupsdæmi afsögðu hlýðni við Arngrím ábóta, því at hann var borinn ljótum málum.
1358.	Útkváma síra Eyjólfs Brandssonar, kórsbróður af Niðarósi, ok bróður Eysteins. Váru þeir skipaðir af Óláfi erkibyskupi visitatores á Íslandi. Item sögðu þeir, at Jón byskup skalli var aftr kominn af páfagarði, ok Óláfr erkibyskup gaf honum ok skipaði með speciali mandato domini pape byskupsstólinn á Hólum, ok hann var confirmatus ok hans confirmatione lýst á kór í Kristskirkju í Niðarósi. Item þat sama sumar kómu út konungsbréf, at Árna Þórðarsyni ok Andrési ór Mörk váru skipaðir Austfirðingafjórðungr ok Sunnlendingafjórðungr, en Þorsteini frá Urðum ok Jóni skráveifu váru skipaðir Norðlendingafjórðungr ok Vestfirðingafjórðungr til hirðstjórnar. Höfðu þessir fjórir leigt allt Ísland með sköttum ok skyldum um þrjú ár af konunginum. Fóru visitatores kirkjunnar vegna, en þessir fyrr nefndir leikmanna vegna um allt Ísland, aflandi ok heimtandi penninga af lærðum sem leikum, sem þeir kunnu at fá. Átti undir þessu at standa landsfólkit ok þyngt með slíkum afdrætti. Skipuðu þeir Arngrím aftr í ábótastétt at Þingeyrum visitatores, en hann hafði áðr upp gefit ok svarit sik í prédikaraklaustr í Björgyn.
1359.	Útkváma Jóns byskups skalla. Braut skipit Benediktsbátinn í spón, er hann var á. Týndist allt góz mjök svá, en mannbjörg varð. Reið hann heim til Hóla, ok tóku allir Norðlendingar sem bezt við honum, ok söng hann fyrstu messu á allra heilagra messu á Hólum, ok var honum offrat stórfé. Krafði enginn hann skilríkis af lærðum mönnum at sýna, enda var ekki upp lesit á kór.
1360.	Ormr Eysteinsson dróttseti var af sleginn undir konunganna boði. Eiríkr konungr Magnússon eitraðr í Svíaríki, ok þar af sálaðist hann, ok dróttning hans sálaðist af barnburð. Þat barst at, þá at Gyrðr byskup, Andrés ór Mörk ok fjöldi manns ætluðu at sigla til Nóregs á einu kaupskipi litlu, ok sem varla sá til lands, sökk niðr skipit með öllu gózi, en menn allir hlupu í bát. Gerði inn heilagi Þorlákr svá mikla jartegn, sem þeir hétu á hann, at sá bátr, sem eigi var vanr at taka hálfan þriðja tug manna, var lítit skort fjóra tigu manna. Kómust menn allir með lífi at landi. Þat fylgdi ok með, at sú kista fannst heil upp rekin á Eyrum, sem í var brennt silfr Skálaholtskirkju ok pontificalia Gyrðs byskups. Item útkváma Orms langa í Hvalfirði. Átti hann skipit Óláfssúðina. Var þat svá stórt skip, at varla hafði komit til Íslands stærra, ok hlaðit með miklu gózi ok mjök gagnauðigt.
1361.	Bardagi var á alþingi, ok börðust á menn Árna ok Jóns Guttormssonar. Útkváma Smiðs Andréssonar, var skipaðr hirðstjóri um allt Ísland ok leigt með sköttum ok skyldum um þrjá vetr. Hafði hann út mörg konungsbréf. Item þat sumar fór utan í Óláfssúðinni herra Gyrðr byskup ok Helgi ábóti ok fimm sæmiligir prestar með Ormi langa ok valdir menn út í nærri níu tigum manna. Hyggja menn, at þetta skip hafi týnzt með allri áhöfn, mönnum ok gózi. Item þetta sama haust reisti Þorsteinn prestr Hallsson sik í móti Jóni byskupi ok lét alla presta í meðal Öxnadalsheiðar ok Norðr-Reykjadals handleggja sér hlýðni, ok kómu til Hóla in festo Caterine virginis, ok af sögðu allir Jóni byskupi hlýðni. Vildi hann ekki tal eiga við þá. Kölluðu þeir hann Grænlendingabyskup, en ekki Hólabyskup, takandi Þorstein prest ok gerandi officialem. At þessu óráði með þeim váru allir bændr af Eyjafirði. Tóku þeir prestar síðan undir sik allt góz Hólastaðar í sögðu takmarki ok Möðruvallastað. Stóð síra Einarr Hafliðason fyrstr ok fremstr með Jóni byskupi ok allir prestar um Skagafjörð ok vestr til Hrútafjarðarár. Tók Jón byskup af þessum öllum prestum messuembætti, en þeir sungu á einn veg sem áðr. Gripu þeir boðskap byskups, hvar sem þeir kunnu at fá, svá af lærðum mönnum nauðgum, brjótandi kistur á Silfrastöðum í heilagri kirkju, grípandi þar brutt ór vín, er þangat hafði gefizt frá Hólum.
1362.	Fundr á Hólum á Tiburtiusmessu. Kómu norðan til allir Eyfirðingar, lærðir ok leikir. Þar kómu ok Smiðr ok officialis af Skálaholti. Fell engi sætt á því þingi. Keyptu Eyfirðingar ferju at Þverárstað ok fóru til Nóregs á því Þorsteinn Hallsson, Stefán, Guðmundr lágr prestar, Þorsteinn Eyjólfsson, Óláfr Pétrsson leikmenn, tóku Hálogaland. Greip Hreiðarr darri allt samt, skip ok góz, ok færði leikmenn fram til konungs í haldi, en síra Þorsteinn ok hans kumpánar önduðust allir á því ári. Item lét Smiðr af slá Árna Þórðarson fyrir alþingi. Item eftir alþingi reið Smiðr norðr um land ok með honum margir Sunnlendingar, komandi ofan í Eyjafjörð. Höfðu Eyfirðingar njósnarmenn ok kómu samt mikill lýðr á Grund í Eyjafirði á Seljumannavöku ok tóku hús á Smið ok hans mönnum. Lét þar Smiðr sitt líf, Jón Guttormsson, Jarpr, Hannes, Jón langr ok nærri tíu af þeira sveit ok nærri svá margt af Eyfirðingum. Item utanferð Jóns byskups. Sat hann í Þrándheimi um vetrinn ok fekk engan létta af Óláfi erkibyskupi í sínum málum.
1363.	Vígðr Þórarinn í Skálaholt. Item útkváma byskupa Jóns ok Þórarins. Heldu Eyfirðingar samt óhlýðni við byskup sem áðr.
1364.	Vígðr Gunnsteinn til Þingeyra ábóti. Item svikinn með eitr konungr Eiríkr Magnússon ok frú Blancia í einu stóru hófi.
1365.	Útkváma herra Árna svælu. Varð hann sæhafi frá Færeyjum. Váru þá þrír byskupar á Íslandi þann vetr.
1366.	Svikit Svíaríki undan Magnúsi konungi ok hann handtekinn sjálfr í stríði. Tóku Svíar Albrikt til konungs yfir Svíaríki. Hákon konungr fekk Margrétar, dóttur Valdimars Danakonungs. Útkváma Ívars galta í Kolbeinsárós. Góðr vetr.
1367.	Eldsuppkváma í Litlaheraði, ok eyddi allt heraðit.
1368.	Útkváma Ívars hólms. Hafði hann umboð yfir páfatíund. Andlát Guðnýjar abbadísar frá Stað, en vígð þangat Oddbjörg.
1369.	Landflæmdir þýzkir ór Björgyn fyrir Hákoni konungi. Andlát Þórarins byskups, en vígðr Oddgeirr til byskups í Skálaholt. Andlát ábótans í Viðey, en vígðr þangat Jón ábóti. Útkváma herra Oddgeirs byskups.
1370.	Utanferð herra Jóns byskups. Fór hann til Róms ok fekk litteram confirmationis af Orbano páfa með hans bulla til byskupsstólsins á Hólum. Síra Einarr Hafliðason var officialis ok ráðsmaðr á Hólum, meðan hann fór brutt. Andlát Hafliða ábóta. Vígðr Árni Jónsson til Munka-Þverár. Hallæri mjök mikit ok vár hart, svá at varla var sauðgróði at Jónsmessu baptiste. Sunnifusúðin var á Gáseyri.
1371.	Útkváma Jóns byskups með bréfum páfans. Gengu til sættar allir Eyfirðingar, bæði lærðir ok leikir. Hallæri allmikit ok vetr harðr.
1372.	Andlát Óláfs erkibyskups, herra Gilsbrikts. Manndauðr allmikill um allan Nóreg. Vígðr Benedikt byskup til Björgynjar.
1373.	Herra Þrándr kosinn til erkibyskups. Kom Sunnifusúðin í Siglufirði. Útkváma herra Oddgeirs ok Andréss Sveinssonar.
1374.	Utanför Oddgeirs byskups af Skálaholti. Fell sætt á með Hákoni konungi ok þýzkum. Kom Magnús konungr aftr í land, skipaði Andrés Sveinsson hirðstjóra á Íslandi. Andlát síra Böðvars Þorsteinssonar. Vetr svá harðr ok vár, at engi mundi slíkan norðanlands. Varð grasvöxtr enginn. Hafísar lágu við framan til Bartholomeusmessu. Utanferð herra Jóns á Máríubollanum, er hann hafði reisa látit. Kallaði konungrinn sér skipit. Item lézt í sjó kóng Magnús með hálfum þriðja tigi manns. Rak hans eins lík á land af þeim öllum, er þar létust. Fyrirgekk Sunnifusúðin. Tapaðist þar af bæði menn ok góz. Ekki skip á Íslandi, því at öll urðu aftrreka til Nóregs.
1375.	Vetr svá harðr á Íslandi, at enginn mundi þvílíkan. Fellu fátækir menn af harðrétti um allt Ísland, svá at mörgum hundruðum sætti. Var síra Einarr Hafliðason officialis ok ráðsmaðr á Hólum. Útkváma herra Jóns byskups á Hólum í Vestmannaeyjum. Víg Kolbeins bónda Benediktssonar. Drap Böðvarr Jónsson, frændi hans, hann á sunnudaginn at fjórum vikum. Kómu sex skip til Íslands, en níu höfðu til ætlat.
1376.	Vetr svá harðr, at um allar sveitir var komit at falli fénaðr í mót langaföstu fyrir norðan land. Hétu inir fremstu menn, bæði lærðir ok leikir norðanlands, in translatione sancti Johannis til árnaðarorðs við inn góða Guðmund byskup Arason at gefa alin af hverju hundraði til þess at láta fara til páfagarðs, at þat sýslaðist, at hann skipaðist í samlag heilagra manna. Skipaðist við þetta heit harðla vel, svá at skjótliga batnaði. Varð ok enginn fjárfellir þau misseri. Var þetta fé saman tekit ok varð stórgóz. Fór með þetta góz utan síra Sigurðr Loftsson ok Þorsteinn prestr Brynjólfsson. Útkváma Andréss hirðstjóra ok Þorsteins Eyjólfssonar lögmanns um haustit í Straumsfirði fyrir vetrnætr. Varð ráðsmannaskipti at Hólum in festo Clementis pape. Lét síra Einarr Hafliðason laust, en síra Þorsteinn Jónsson tók við. Dauði síra Snorra Þorleifssonar officialis af Skálaholti.
1377.	Dáinn Eyjólfr ábóti af Veri, en vígðr Runólfr Magnússon til ábóta. Var svarit land á alþingi Hákoni konungi af þrennum tylftum bónda, því at konungsbréf váru þar til lesin eftir hans bæn ok boði ok svá síðan almenniliga í hverri sýslu um allt Ísland. Víg Nikuláss prests Þorsteinssonar í Holti í Önundarfirði á Pétrsmessu. Víg Halldórs Kolbeinssonar í Þingey í Borgarfirði á almenniligu þingi lögmanna, Þorsteins ok Sigurðar. Dauði Sigurðar prests Loftssonar ok prior Erlends á Möðruvöllum.
1378.	Dauði Jóns ábóta af Viðey, en vígðr Páll kjarni til ábóta í Viðey. Utanferð herra Oddgeirs byskups ok Andréss hirðstjóra. Dauði Guðmundar Sigurðarsonar. Bólnasótt mikil í Nóregi. Dauði síra Pétrs af Gilsbakka. Víg Jóns Brandssonar. Dauði Ásgríms ábóta at Helgafelli. Vígðr þangat Guðmundr Arason til ábóta af Jóni byskupi á Hólum.
1379.	Kómu sex skip til Íslands ok í bólnasótt ok fór um allt Ísland, ok varð mikill manndauðr. Sáluðust tólf prestar fyrir sunnan land ok nökkurir fyrir norðan land. Lagði þegar hríðir á at fimm vikum ok stóra snjóva. Var vetr mikill. Fyrirgekk skip, er í var Óláfr bóndi Þorsteinsson ok margt fólk annat.
1380.	Dáinn kóng Hákon. Víg Guttorms Ormssonar á sunnudaginn í fardögum. Grasvöxtr svá lítill, at enginn mundi slíkan, um sumarit ok regn svá mikil, er á leið, at víða hljópu skriður ór fjöllum, þar sem engi vissi dæmi til, at fallit hafði, en andvirki manna spilltist til ónýts. Dauði herra Þrándar erkibyskups. Item dauði herra Oddgeirs byskups af Skálaholti. Item svarit Óláfi konungi Hákonarsyni land í Nóregi. Item sótt mikil á Íslandi. Dauði Þorleifs prests Bergþórssonar. Dauði byskups Bótólfs af Stafangri, en vígðr þagat herra Hallgeirr Ásmundarson til byskups af Þrándi erkibyskupi. En nökkuru síðar kom herra Óláfr byskup í Nóreg, er vígðr hafði verit í Róm til Stafangrs, ok varð herra Hallgeirr at rýma. Skipaðr dróttseti í Nóregi herra Ögmundr Finnsson.
1381.	Á öðru ári eftir faranda kom til Íslands Andrés Sveinsson, skipaðr hirðstjóri af kóng Óláfi. Item bréf herra Úrbani páfa kómu til Nóregs ok upp lesin at hverri kirkju, ok Róbertus, er kallaðist páfi, boðaðr bannsettr. Kosinn síra Hákon Ívarsson til erkibyskups í Niðarósi af öllum kórsbræðrum ok ætlaði brutt til páfagarðs ok komst eigi lengra en í Þýzkaland, áðr hann frétti, at vígðr var erkibyskup í páfagarði til Niðaróss, er hét Nikulás, danskr maðr. Skip staðarins í Skálaholti fyrirgekk í hafi, en fólk komst af með báti til Grænlands með miklum jartegnum.
1382.	Svarit Ísland kóng Óláfi í lögréttu. Item kom skip af Grænlandi til Nóregs, er þar hafði verit tvá vetr ok í nökkurir þeir menn, er kómust af Þorlákssúðinni, ok sögðu andlát Álfs byskups af Görðum, ok hafði andazt fyrir sex árum. Item vígðr herra Mikael í páfagarði til byskups í Skálaholti. Var hann áðr pentenzarius í Rómi, danskr at ætt. Item lézt Einarr bóndi Eiríksson af skipi ok margir röskir menn með honum á Ísafirði. Hörmulig tíðendi gerðust í Orkneyjum, at drepinn var Vilhjálmr byskup.
1383.	Fyrirgekk skip Hákonar Jónssonar fyrir Austfjörðum. Létust í nær níu tigum manna. Kóng Óláfr fór til Danmerkr.
1384.	Útkváma herra Mikaels byskups. Var hann fluttr til lands austr fyrir Mýdal ok tíu menn með honum, en skipit, þat sem hann var á, átti húsfrú Margrét. Rak þat skip undan, ok tapaðist af hvert mannsbarn, ok fannst rekin við Færeyjar. Þá rak ok undan fjögur Íslandsför til Grænlands ok váru þar tvá vetr með höldnu ok heilu. Dáinn herra Guðmundr ábóti Arason at Þingeyrum, en vígðr Sveinbjörn Sveinsson Þingeyraábóti.
1385.	Dauði Nikulai erkibyskups. Hafði hann ekki officium byskupligt gert, meðan hann var í Nóregi, svá at hann gerði engar vígslur ok fermdi engi börn. Item andaðist herra Ögmundr Finnsson dróttseti í Nóregi.
1386.	Fjögur skip kómu í Hvalfirði, er verit höfðu tvá vetr í Grænlandi. Útkváma Eiríks Guðmundssonar, er kallaðist hirðstjóri, ok Narfa Sveinssonar, er lögmaðr var skipaðr af herra Ögmundi dróttseta. Stríddu Rúzar á Nóreg norðan ok drápu karlmenn, en hertóku konur ok börn, en ræntu penningum.
1387.	Bardagi í Svíaríki ok fanginn kóng Albrikt af dróttning Margrétu. Víg Eiríks Guðmundssonar. Sýsludeilur miklar á Íslandi. Prestar margir embættislausir í Skálaholtsbyskupsdæmi, ok margar nýjungar fluttust af herra Mikael byskupi í Skálaholti. Dauði Úrbani pape, en kjörinn Bonifacius nonus. Fanginn með kóng Albrikt Eiríkr, sonr hans, þrír hertogar ok einn byskup. Létust í því stríði svá margir menn, at seint væri at skrá öll þeira nöfn.
1388.	Utanferð herra Mikaels byskups ok margra presta af Skálaholtsbyskupsdæmi ok lesit mótblástrsbréf á alþingi áðr um sumarit í móti honum, í hverju er stóð margt ósannligt atkast til hans. Skipaði hann síra Ara Gunnlaugsson officialem, en Odd Teitsson ráðsmann í Skálaholti. Lýst fögrum jartegnum ins heilaga Þorláks byskups, hverjar nýliga höfðu gerzt. Tekinn Eiríkr til konungs yfir Nóreg ok Svíaríki af herrum ok ríkisins ráði. Gaf Hákon Jónsson honum konungsnafn. Annus jubileus. Í Róm mikill ófriðr pílagrímum. Létust þar margir ráðmenn af Björgyn. Dauði frú Oddbjargar abbadísar at Stað.
1389.	Eldsuppkváma í Heklufelli með svá miklum undrum, at dunur ok bresti heyrði um allt land. Tók af tvá bæi, Skarð ok Tjaldastaði. Kynjasótt um allt Ísland svá áköf, at varla varð sjálfbirgt á bæjum, ok dó ekki margt fólk ór. Dauði síra Ara Gunnlaugssonar officialis ok Guðmundar ábóta at Helgafelli. Útkváma Vigfúsar Ívarssonar af Færeyjum ok skipaðr hirðstjóri yfir allt Ísland af frú Margrétu dróttningu. Kom ekki af Nóregi til Íslands. Sumar hart, ok spilltust mjök akrar ok hey. Regn svá mikil um haustit norðanlands ok löng, at engi mundi slík undr sem þar gerðust af, vatnagangr ok skriðuföll. Tók af bæinn í Lönguhlíð í Hörgárdal. Lézt þar Hrafn Bótólfsson lögmaðr ok Ingibjörg Þorsteinsdóttir, húsfreyja hans, ok börn þeira tvau ok alls sextán menn. Þá tók ok bæ í Búðarnesi ok þar inni tólf menn ok bæ á Hjallalandi í Vatnsdal, ok létust þar sex menn, ok víða snerist um jörð. Dráp herra Maliss sperru í Hjaltlandi, ok hafði hann áðr fangit jarlinn í Orkneyjum. Vígðr ok valdr Pétr pentenzarius, danskr bróðir, byskup til Hóla eftir herra Jón skalla, ok var hann þá þó lifendis.
1390.	Tekinn Þorsteinn Eyjólfsson til lögmanns fyrir norðan ok vestan á Íslandi á alþingi. Dauði Jóns byskups á Hólum in festo Laurencii. Dauði síra Páls Þorsteinssonar í Nóregi. Landskjálfti mikill fyrir sunnan land, ok fellu niðr margir bæir yf . . . . sögð sæls . . . . Vinalda erkibyskup. Vígð Ingibjörg Örnólfsdóttir til abbadísar til Staðar. Lögtekin ok sungin í katalogum sanctorum í Róm in heilaga Brigida ok var . . . af herra páfanum ok sextán kardinalibus ok mörgum byskupum. Kómu margir pílagrímar af Jórsölum til Róms.
1391.	Dauði Hákonar Jónssonar ok Hákonar stumpa, Gauta Eiríkssonar. Sótt mikil norðr í Nóregi ok manndauðr. Ok sett dagþingan millum dróttningar Margrétar ok þýzkra, ok kómu þeir ekki. Herra Mikael resigneraði stólinn í Skálaholti, ok vígðr herra Vilkin til byskups þangat í Róm.
1392.	Útkváma herra Pétrs Hólabyskups í Pétrsbollanum. Braut skipit í spón í millum Krýsivíkr ok Grindavíkr. Varð mannbjörg, en týndust allir penningar. Kom herra byskupinn heim til Hóla fyrir festum Michaelis, ok játuðu allir honum hlýðni, lærðir ok leikir. Kómu engin skip fleiri frá Nóregi til Íslands þat haust, ætluðu út um sumarit af Björgyn tíu. Ófaraár mikit í skipbrotum ok byrleysum bæði með þýzkum, enskum ok norrænum. Braut marga kugga fyrir Nóregi. Regn mikil fyrir norðan land á Íslandi.
1393.	Braut Hólakirkju ok stöpulinn, allt saman í grund, fjórða dag í jólum. Deyði einn djákn í kirkjunni.
1394.	Útkoma herra Vilkins byskups með heilbrigt. Söng hann fyrstu messu in exulltacione sancte crucis heima í Skálaholti. Var þar veizla eftir byskupsins boðskap ger, svo ágæt, at enginn þóttist þvílíka veizlu sét hafa fyrr á Íslandi fyrir mannfjölda sakir ok allra handa kostnaðar. Þar var herra Pétr Hólabyskup ok allt it vildasta mannval fyrir norðan, vestan ok sunnan á Íslandi. Stóð þessi veizla í vel sjö nætr, veitt svo heiðrsamliga, at þat skyldi hverr helzt drekka, sem til lysti, bæði nótt ok dag, ok þat til marks um, at stórustofan var þrísetin gátta í milli af höfuðsmönnum, ok var þar ekki annat drukkit en þýzkt öl ok þaðan af dýrra öl.
1395.	Dauði Sæmundar prests Þorsteinssonar fjarðar, upp á páskadaginn sjálfan, í þann tíma um morguninn, er krossar vóru upp teknir, anno domini MCCCXCV, anno vero etatis sue LXXVI. Hafði hann verit merkiligr maðr, staðligr ok dyggðugr ok allra manna frjálsastr. Hann vildi ok aldri vald eða umboð þiggja af byskupum sér til vanda eða sáluháska. Liggr hann fram fyrir kirkjunni á Hofi í Vopnafirði. Hélt hann þá kirkju sæmiligast.
1396.	Herra Vilkin byskup reið til Austfjarða í visitacionem.
1397.	Herra Vilkin byskup reið til Austfjarða. Helsleginn Þórðr Árnason í Vestmannaeyjum, saklauss, af útlenzkum kaupmönnum, er þar kómu út, ok urðu þar margir aðrir stórir áverkar.
1398.	Höggvinn Páll gaddr Guðmundsson fyrir þat, er hann særði Jón bónda Hákonarson lemstvarsári í þingreið. Komst hann í kirkju at Eiðum í Fljótsdalshéraði ok var síðan tekinn þaðan með þeim hætti, at hann var borinn út af kirkjunni sofandi. Gerðu þat þrír menn í dularklæðum ok urðu eigi kenndir af alþýðu. Var hann fluttr norðr um land ok höggvinn á Húnavatnsþingi. Bauð hann mörg boð áðr sér til lífs, ok vildu Norðlendingar þau eigi hafa, því engir treystust at eiga hann yfir höfði sér.
1399.	Veginn Jón afbragð í Borgarfirði af Gunnlaugi Magnússyni ok hans sveinum.
1400.	Höggvinn Gunnlaugr bóndi Magnússon i Reykjaholti í Borgarfirði fyrir þat, er hann veitti áverka Jóni afbragð, þann hann fekk bana af, ok mörgum öðrum málaferlum var hann borinn um heimsóknir ok öðru harðligu framferði við bændr, þá hann hafði sýslu kóngs yfir. Item vóru þar höggnir með honum tveir sveinar hans. Hét annarr Þorsteinn, en annarr Björn. Í þeim sama mánuði var höggvinn inn þriðji, er Sigfúss hét, ok var lokkaðr út af kirkjunni í Bæ í Borgarfirði, sem guð hafi þeirra sál allra saman.
1401.	Utanferð hústrú Solveigar Þorsteinsdóttur í Vatnsfirði, er átti Björn Einarsson, í þeirri ferju, er hann sjálfr lét byggja at helmingi við kirkjuna í Skálaholti. Kom hún fram með heilu ok höldnu.
1402.	Braut Kanabátinn austr fyrir Síðu. Töpuðust margir menn ok mesti hlutr góz. Útkoma herra Vilkins í Austfjörðum með heilu ok höldnu. Item kom út Hval-Einarr Herjólfsson með þat skip, er hann átti sjálfr. Kom þar út í svo mikil bráðasótt, at menn lágu dauðir innan þriggja nátta, þar til er heitit var þremr lofmessum með sæmiligu bænahaldi ok ljósbruna. Item var lofat þurrföstu fyrir kyndilmessu, en vatnfasta fyrir jól ævinliga. Fengu síðan flestir skriftamál, áðr en létust. Gekk sóttin um haustit fyrir sunnan land með svo mikilli ógn, at aleyddi bæi víða, en fólkit var ekki sjálfbjarga, þat eftir lifði, í mörgum stöðum. Síra Áli Svarthöfðason deyði fyrst af kennimönnum um haustit ok þar næst bróðir Grímr kirkjuprestr í Skálaholti, síðan hverr eftir annan heimapresta, síra Höskuldr ráðsmaðr á jóladaginn sjálfan. Aleyddi þá þegar staðinn at lærðum mönnum ok leikum fyrir utan byskupinn sjálfan ok tvo leikmenn.
1403.	Manndauðaár it mikla á Íslandi. Dauði Páls ábóta í Viðey ok herra Þorsteins frá Helgafelli. Dauði herra Runólfs af Þykkvabæ ok sex bræðra, en aðrir sex lifðu eftir. Dauði Halldóru abbadísar í Kirkjubæ ok sjö systra, en sex lifðu eftir. Vígð frú Guðrún abbadís Halldórsdóttir. Eyddi staðinn þrjá tíma at manfólki, svo at um síðir mjólkuðu systrnar kúfénaðinn, þær er til vóru, ok kunnu flestallar lítit til, sem von var, er slíkan starfa höfðu aldri fyrri haft. Kómu þar til kirkju hálfr átti tugr ins sjöunda hundraðs dauðra manna, svo talit varð, en síðan varð ekki reiknat fyrir mannfjölda sakir, svo deyði margt síðan. Item it sama ár eyddi staðinn í Þykkvabæ þrisvar at manfólki, svo ekki var eftir nema tveir bræðr, svo heima væri, ok einn húskarl staðarins, ok hann bar matinn fyrir þá ok þá til kómu. Dauði herra Þorsteins ábóta at Helgafelli ok Gísla Svartssonar frá Reykjahólum, Jóns Guttormssonar í Hvammi ok Þórðar undan Núpi ok Páls Þorvarðssonar frá Eiðum austan ok Sesiliu Þorsteinsdóttur, hans húsfrú. Item þat sama ár varð sá atburðr norðr á Hálogalandi í Nóregi, at einn Finnr, sá er Feðmingr hét, lá úti í einni bjargskoru heil þrjú ár, svo sem dauðr væri. Lá þar hjá honum bogi hans ok örvamælir. Féllu hvorki á hann dýr né fuglar alla þessa stund. Síðan reis hann upp ok lifði mörg ár síðan. Var herra Árni Óláfsson þar þetta sama ár ok sagði þetta út hingat.
1404.	Manndauðavetr inn síðari. Eyddi þá enn staðinn í Skálaholti þrjá tíma at þjónustufólki. Deyði þar þá þrír prestar ok mesti hlutr klerka. Tveir prestar lifðu eftir: bróðir Þorfinnr kirkjuprestr ok Þórarinn prestr Andrésson, er þá var capellanus byskupsins herra Vilkins. Vígðr herra Áskell erkibyskup til Niðaróss. Söng hann fyrstu messu in festo sancti Andree apostoli heima í Niðarósi. Var þar þá bróðir Árni Óláfsson, með Hákoni Sigurðarsyni, hverr síðan varð byskup í Skálaholti.
1405.	Snjóvetr inn mikli. Varð svo mikill fjárfellir til hrossa ok sauðfjár fyrir sunnan land, at trautt minntust menn þvílíkan. Átti staðrinn í Skálaholti um haustit þrjú hundruð roskin hross, en ótal þrevetr hross ok yngri, en um vorit lifðu eigi fleiri klyfbær hross á staðnum ok staðarbúum öllum fyrir ofan heiði en hálfr fjórði tugr fyrir utan fjóra hesta ok tuttugu, er byskupinn sjálfr, herra Vilkin, átti sérliga sumarstaðna ok gengu í Hestsfjalli um vetrinn. Tók við ráðum í Skálaholti síra Oddr Jónsson, er þá hélt Breiðabólstað í Fljótshlíð, en síra Vigfúss Þorbjarnarson lét laust. Skipaðir þrír officiales yfir Skálaholtsbyskupsdæmi: herra Vermundr ábóti af Helgafelli yfir Vestfirðingafjórðung til Botnsár, síra Oddr Jónsson áðr nefndr yfir Sunnlendingafjórðung austan til Lómanúpssands, síra Þórarinn Andrésson yfir Austfirðingafjórðung norðr til Helkunduheiðar. Stóð svo um þrjú ár. Utanferð Vilkins byskups ok Björns Einarssonar ór Vatnsfirði. Vígði byskupinn áðr bróður Bjarna Andrésson til ábóta í Viðey. Létu þeir út ór Hvalfirði. Þar sigldi ok með Narfi Sveinsson lögmaðr austan ok sunnan á Íslandi. Item sigldi þar með byskupinum bróðir Jón Hallfreðarson. Brúðlaup Þorleifs Árnasonar ok Kristínar Björnsdóttur í Viðey, gert með miklum kostnaði. Stóð fyrir veizlunni Vigfúss bóndi Ívarsson, hirðstjóri yfir allt Ísland. Obitus domini Vilchins episcopi Skalholtaensis reverende memorie. Liggr hann í Björgvin. Gerði hans útferð Björn bóndi Einarsson sem bezt hann kunni. Stóðu yfir hans grefti sjö lýðbyskupar ok herra Áskell erkibyskup af Niðarósi. Var hann mikill nytsemdarmaðr til bygginga ok annarra hluta. Hann lét byggja tornit út til bræðra, þá hann var þar prior, ok margt annat. Hann lét ok byggja stöpulinn í Skálaholti allan af grund. Hann byggði ok sancti Þorláks höfuð meðr klárt silfr ok lagði sjálfr þar út í hans helgan dóm, hausinn heilan, óbrotinn. Hann hafði ok út vorrar frú bílæti it minna í Máríustúku ok sancte Óláfs bílæti fyrir framan kórinn í Skálaholti ok eitt þýzkt borð, er hann gaf kirkjunni. Item lét hann gera í Kirkjubæ ok lagði sjálfr allan kostnað til sæmiliga með refla kringum alla stórustofuna, svo engir vóru fyrr jafnreisugir, ok gaf þá kirkjunni. Item gaf hann henni sæmilig messuklæði með öllum reiðskap ok dalmadiku, hver er höfð eru á krossmessur báðar jafnan síðan, því hann sagði þá fyrstu messu, er hann kom til landsins, in exulltacione sancte crucis, sem fyrr segir. Hann lét ok byggja staðnum bússu í Nóregi, er kölluð var byskupsbússan. Fórst henni jafnan vel, sem von var. Hann leysti ok allar gamlar skuldir staðarins, svo at um hans daga varð kirkjan skuldlaus. Aflát mikit í Aachen af syndum sínum. Bróðir Árni Óláfsson var þar þá með hústrú Sigríði Erlendsdóttur ok var settr penitenciarius öllum norrænum mönnum. Þar sá hann serk vorrar frú sancte Márie ok reifa vors herra ok belti ok dúk Johannes baptiste. Í þeim stað, er Afrika heitir, sá hann hjaltit af sverði Sigurðar Fofnisbana, ok mæltist honum þá tíu fóta langt, en klótin með kopar tók einnar spannar aftr af. Þar var ok tönn, er sögð var ór Starkaði gamla. Var hún þverar handar á lengd ok breidd fyrir utan þat, er í holdinu hafði staðit.
1406.	Kóngr Eiríkr Nóregskóngr giftist. Fekk hann Filippu, dóttur Heinreks kóngs af Englandi. Var þeirra brúðlaup í Danmörk. Þetta ár fór Björn bóndi Einarsson af landi í burt ok hans hústrú Solveig. Fóru þau fyrst til Róms ok þaðan aftr til Fenedí, stigu þar á skip ok sigldu svo út yfir hafit til Jórsalalands til vors herra grafar ok þaðan aftr í Fenedí. Síðan skildu þau þar. Fór hústrúin aftr til Nóregs, en bóndinn fór vestr í Compostellam til sanctum Jacobum. Lá hann þar sjúkr hálfan mánuð. Þaðan fór hann inn um endilangt Frankaríki, svo inn í Flandr, þaðan inn í England í Kantarabyrgi, síðan aftr til Nóregs. Þetta ár fóru þeir til Grænlands: Þorsteinn Helmingsson, Snorri Torfason ok Þorgrímr Sölvason á einu skipi. Létu þeir út af Nóregi ok ætluðu til Íslands. Vóru þeir þar fjóra vetr. Drukknuðu átta menn af einu skipi í Nóregi í vatninu Miörs. Var þar út í kvinna ein, er Sigríðr hét ok var með barni. Á þriðja degi frá því, er hún drukknaði, var hún fundin ok færð til kirkju. Á fjórða degi var hún til graftar búin, ok á grafarbakkanum sáu menn, at hrærðist blæjan um hana. Var þá sprett til, ok fannst þar barn nýfætt ok grét. Var barnit skírt af prestinum ok deyði upp á staðinn ok grafit þar með móður sinni.
1407.	Þau miklu tíðendi urðu í Englandi, at virðuligr herra, herra Ríkarðr erkibyskup í Jork, var hálshöggvinn með sviksamligu forráði, sannheilagr guðs vinr. Þetta it sama ár var brenndr einn maðr í Grænlandi, er Kolgrímr hét, fyrir þá sök, at hann lá eina mannskvinnu, er Steinunn hét, dóttir Hrafns lögmanns, er lézt í skriðunni norðr í Lönguhlíð. Átti hana þá Þorgrímr Sölvason. Fekk þessi maðr hennar vilja með svartakonstrum. Var hann síðan brenndr eftir dómi. Var kvinnan ok aldri með jafnri sinnu ok áðr ok deyði þar litlu síðar. Dauði Erlends bónda Filippussonar ór Losnu, er merkiligastr maðr hefir verit í öllu Nóregi af bændum fyrir flestra hluta sakir, því at hann vildi aldri riddari verða, þótt kóngarnir sjálfir byði honum. Trúði hann ok betr Íslendingum en öðrum norrænum mönnum ok hafði þá jafnan í sinni þjónustu. Dauði Hákonar Sigurðarsonar ór Giska, er velbornastr maðr hefir verit í Nóregi í allar slektir ok óágjarnastr ok bezt at sér um flesta hluti. Vígðr byskup Áslákr til Ósló, en drottning Margrét setti hann til Björgvinar, en byskup Jakob til Ósló, því hún veitti honum it betra byskupsdæmit, er hann var danskr.
1408.	Útkoma herra Jóns byskups, er verit hafði ábóti at Munklífi í Björgvin. Söng hann sína fyrstu messu in nativitate gloriose virginis heima í Skálaholti. Var þar sett in sæmiligasta veizla. Stóð fyrir veizlunni Vigfúss bóndi Ívarsson hirðstjóri yfir allt Ísland. Síra Oddr resigneraði sitt beneficium, kirkjuna á Breiðabólstað, en byskupinn veitti síra Þórarni Andréssyni. Hélt síra Oddr þó staðinn til næstu fardaga cum fructibus suis.
1409.	Herra Jón byrjaði sína visitacionisreið fyrst norðr til Hóla, sem hann hafði lofat. Gerðu Norðlendingar honum sæmiligar veizlur með eiginligum góðvilja. Þorleifr Árnason veitti byskupinum með mestum heiðri til blíðskapar ok býtinga heima í Auðbrekku. Reið byskupinn svo til Austfjarða ok austan it syðra. Varð ráðsmannaskipti um haustit í Skálaholti, lét síra Oddr laust, en síra Guðmundr Þorsteinsson tók með circa festum Michaelis, en hann lét af ráðum í jólum næsta vetr eftir með boði Jóns byskups. Tók síra Vigfúss við ráðum Þorbjarnarson. Þótti mönnum þessi ráðabreytni kenna mikillar óstaðfesti byskupsins vegna, því engin skuld var síra Guðmundi gef in opinberliga utan góð.
1410.	Höggvinn herra Abraham með kóngs Eiríks boði fyrir opinberar níu dauðasakir, prófaðar ok dæmdar. Brúðlaup Gísla Andréssonar ok Guðrúnar Styrsdóttur. Var þá Snorri Torfason, bóndi hennar, lifandis ok hafði verit fjögur ár á Grænlandi. Þetta ár sigldu þeir burt af Grænlandi Þorsteinn Helmingsson ok Þorgrímr Sölvason ok Snorri Torfason ok aðrir þeirfa skipmenn til Nóregs, en þeir svanskir menn vóru þar eftir hálshöggnir fimmtigi Vitalabræðr af einu skipi fyrir sunnan Björgvin. Deyði Óláfr Pétrsson. Giftist þá hústrú Sigríðr Erlendsdóttir, er átt hafði Hákon bóndi Sigurðarson, svænskum manni, vel bornum, Magnúsi Magnússyni. Voldi þeirri gifting drottning Margrét, því at hann hafði þént henni áðr. Var hann sléttr sveinn í þann tíma, ok var þeirra brúðlaup í Ósló. Var drottning þar þá ok mikit annat stórmenni. Varð bróðir Árni Óláfsson capellanus Magnúsar ok sat þá enn í Giska.
1411.	Dauði Þorsteins prests Andréssonar, er einn hverr maðr hefir verit vinsælastr ok bezt látinn af allri alþýðu í Austfjörðum. Drukknaði hann í Gilsá í Fljótsdal. Hafði hann þá haldit Hallormsstaði um mörg ár. Oddamál. Var staðrinn í Odda dæmdr burt af síra Vigfúsi undir náð herrá Jóns byskups ok allt hans góss af tólf prestum. Item var hann dæmdr til curiam pro absolucione optinenda. Útkoma Björns bónda Einarssonar í Þerneyjarsundi með heilbrigt. Hafði hann legit í Hjaltlandi um vetrinn áðr.
1412.	Víg Einars Herjólfssonar. Var hann stunginn í hel með hnífi upp á uppstigningardag í kirkjugarðinum á Skúmsstöðum. Í Vestreyjum forgekk Svalaskipit um þingtíma. Vóru þar út í vel fjórir tigir ok hundrað manna. Kómust þrettán lífs á land, ok deyðu þar af fjórir. Barst þeim mönnum á svo langt úti í haf, at hlíðir sá til lands. Forgekk þar skip ok góz, en mestr hluti fólks komst í bát ok rákust svo um sjóinn mörg dægr, þar til er fólkit gafst upp fyrir hungrs sakir. Deyðu flestir í bátnum, en margt gekk fyrir borð lifanda, svo fekk upp í höfuð fólkinu brimgangr ok hungr. Þar lét síra Vigfúss Þorbjarnarson sitt líf, Andrés kollr, er var formaðr fyrir skipinu, Eiríkr Hjaltason ok margt annat gott fólk. Kom skip af Englandi austr fyrir Dyrhólmaey. Var róit til þeirra ok vóru fiskimenn út af Englandi. Þetta sama haust urðu fimm menn af enskum mönnum fráskila sínum kompánum ok gengu á land austr við Horn ór báti ok létust vildu kaupa sér mat ok sögðust hafa soltit í bátnum mörg dægr. Vóru þessir fimm enskir menn hér á landi um vetrinn, því bátrinn var í burt frá þeim, þá þeir kómu aftr, ok svo margir, sem þar vóru út í. Vistaðist einn í Þykkvabæ í Veri, en annarr í Kirkjubæ, þrír fyrir austan öræfi. Kom engin frétt af Nóregi til Íslands. Dauði frú Margrétar drottningar. Hélt hún sinni ríkisstjórn til dauðadags yfir Nóreg, Svíaríki ok Danmörk. Er þat sannliga sagt, at hennar líki hefir enginn verit í fyrr sögðum ríkjum til ráða ok ríkisstjórnar. Sóttu þeir bróðir Árni ok Magnús Magnússon til kóngs Eiríks ok fundu hann í Hísingaborg. Þá lét kóngrinn hengja féhirði sinn fyrir stakk ok sjóða einn falskan myntara.
1413.	Kom kaupskip af Englandi til Íslands. Hét sá Ríkarðr, er fyrir því var, ok hafði Nóregskonungsbréf til þess at sigla í hans ríki með sinn kaupskap frjálsliga. Gekk hann af skipi sínu austr við Horn, ok reið svo til Skálaholts ok aftr undir Eyjafjöll, steig þar á skip sitt ok sigldi því til Hafnarfjarðar, en honum var skipuð höfn á Eyrarbakka áðr. Vildi hann þar ekki lenda. Keyptu margir varning at honum niðri við Sundin. Var á því lítt tekit af mörgum vitrum mönnum. Sigldi hann burt aftr litlu síðar. Tók Vigfúss Ívarsson áðr af honum trúnaðareiða, at hann skyldi hollr ok trúr landinu. Sigldu í burt með honum þeir fimm enskir menn, er hér höfðu verit áðr um vetrinn. Reru menn af fiski í Vestmannaeyjum, tólf menn á skipi, upp á þat sker, er Drengir heita, í logni veðrs. Braut skipit í spón, en níu menn drukknuðu. Þrír kómust lífs á land með stórum jarteignum. Kómu fiskimenn af Englandi fyrir norðan af Íslandi ok tóku þar naut nokkur fyrir bónda einum ok lögðu þar penninga í staðinn. Item gripu enskir fyrir Austfjörðum nokkra sauði í Papey fyrir Álftafirði. Sigldu hingat af Englandi út þetta sumar þrjátigi fiskiduggur eða meir. Kom skip af Nóregi með heilbrigt til Íslands. Dauði Heinreks Englandskóngs. Þetta ár fór bróðir Árni Óláfsson ad curiam ok fann páfann í miklu Flórenz, því hann var út drifinn af Róm af kónginum af Neapoli, ok hertekin mörg hundruð af Rómverjum. Ok þat til marks um þennan mikla hernað, at kóngsins hoffólk tóku sjálfar klaustrafrúrnar ok allra handa kvinnur ok meyjar ok lögðust með þeim inn í sjálfri Pétrskirkju ok stölluðu þar hesta sína. Hér með drukku þeir af kaleikum í ölbúðum. Var þá svo mikill sólarhiti, er páfinn var út rýmdr, at margt fólk deyði af þorsta í flóttanum, áðr þeir kómu til Flórenz. Þar í staðnum varð byskup einn galinn af víni, svo tólf menn gátu varla bundit. Var bróðir Árni þar í staðnum frá Pétrsmessu til Máríumessu fyrri. Þaðan fór hann til Lybiku ok var þar vígðr til byskups eftir páfans boði. Kómu fimm skip ensk til Íslands ok lögðu öll inn í Vestmannaeyjar. Kómu þar út í bréf, send af kónginum á Englandi, til almúgans ok til allra beztu manna í landinu, at kaupskapr væri leyfðr með hans menn, sérliga í þat skip, sem honum tilheyrði. Var fyrst talat um Björgvinarkaup. Vildu enskir þar ekki til hluta. Síðan keypti hverr sem orkaði eftir efnum. Braut Íslandsfar lítit fyrir Síðunni, ok varð mannbjörg, ok tapaðist mestr hluti gózins. Þar kom út í Snorri Torfason. Reið Guðrún Styrsdóttir, kona hans, á hans fund. Hann tók henni með blíðskap. Kom þar út í bréf, at herra Árni byskup sendi til Björn bónda Einarsson, at hann skyldi hafa hirðstjóraumboð um allt Ísland. Þar kom ok út í kóng Eiríks bréf, at hann fyrirbauð öll kaup við útlenda menn, þá sem eigi var vanaligt at kaupslaga með. Bæjarbruni í Björgvin tveim nóttum fyrir allra heilagra messu. Kom fyrst í Enskramannagarð eldrinn, þaðan í Garpastrætit. Brann þat upp allt ok sjö kirkjur með ok Postulakirkja. Á bæ þeim, er á Leirá heitir í Leirársveit, færðist ór stað bjarg eitt svo stórt, at þat var sex faðma kringum ok vel mannhátt. Hafði bjargit færzt ór sinni stöðu nær tólf föðmum ok þó mótbrekkt. Var bjargit af langt ok hafði at endilöngu fært sik. Var sem útibúrstóft at sjá, þar sem bjargit hafði áðr verit. Dauði herra Jóns byskups í Skálaholti.
1415.	Útkoma herra Árna byskups Óláfssonar í sama knerri, sem hann sjálfr lét gera, hafandi svo stórt vald, sem enginn hafði fyrir honum haft áðr einn um sik, hvorki lærðr né leikr. Var þat fyrst hirðstjórn yfir allt Ísland, er kóng Eiríkr hafði veitt honum, með sköttum ok skyldum ok öllum kóngligum rétt. Hér með hafði hann byskupligt umboð yfir heilagri Hólakirkju fyrir norðan land ok þar með öllu því byskupsdæmi, er þar liggr til. Fekk honum þat umboð Jón byskup, er vígðr hafði verit til Hóla ok þá var með kónginum. Hér með var hann settr visitator af herra Áskeli erkibyskupi yfir allt Ísland. Hann hafði ok umboð klaustrsins af Munklífi um tíund í Vestmannaeyjum ok margra kaupmanna í Björgvin um skuldir. Kom hann við land austr at Þvottá ok gekk þar af skipi við nokkra menn, en skipit gekk til Hafnarfjarðar með heilu. Reið byskupinn vestr eftir landi ok kom heim í Skálaholt upp á Pétrsmessu. Svo reið hann upp á þing ok lét lesa upp bréf sín í lögréttu. Játuðu allir menn honum hlýðni, lærðir ok leikir fyrir norðan ok sunnan. Söng hann ina fyrstu messu upp á Þorláksmessu heima í Skálaholti. Litlu síðar reið hann heiman, fyrst niðr til Sunda, ok þaðan norðr um land til Hóla. Tóku allir Norðlendingar hann yfir sik með góðum vilja, bæði lærðir ok leikir, ok veittu honum hlýðni sem sínum réttum byskupi. Kom hann svo heim aftr með miklum fjárafla, bæði brennds silfrs, smjörs ok slátrs, í Skálaholt. Þetta sumar lágu sex skip í Hafnarfirði frá Englandi. Fór Vigfúss bóndi Ívarsson burt á því einu til Englands, ok hafði með sér eigi minna en sextigi lesta skreiðar ok mikit brennt silfr. Reyfaði eitt af þessum sex nokkurri skreið bæði á Rosmhvalanesi ok svo í Vestmannaeyjum.
1416.	Þennan vetr lét byskup Árni smíða stórt stéttarker, þat er vó níu merkr silfrs, ok margt annat lét hann þá smíða. Kom upp eldr at Höfðárjökli, ok brenndi mikinn dal í jökulinn. Varð þar af öskufall mikit, svo lá við skaða. Dauði Vermundar ábóta at Helgafelli.
1417.	Gerð monstrancium ok silfrbolli, sá er vó ellifu merkr, ok kallaðr Gestumblíðr. Lét Árni byskup smíða fjögur altari í Skálaholtskirkju umfram þau, er áðr vóru. Lét hann víða bæta staðinn. Þótti mörgum þat gert með hrapaði. Kom hríð svo mikil laugardaginn fyrsta í þorra um allt Ísland, at bæði hraktist menn ok fénaðr. Gerði heilagr Antonius þá fagra jarteign þeim manni, er hann kallaði til dugnaðar sér í þeirri sömu hríð fyrir norðan land. Var Ivent Sasse þá hér á landi ok bað penninga vegna heilags Antonii. Vikust þar allir vel undir.
1418.	Þetta var kallaðr Bónavetr, fyrst kóngsbón, er herra Árni byskup fylgdi fram, þá sýslumannsbón, þá prófastsbón, ok margar aðrar krafir ok beiðslur byskupsins við almúgann.
1419.	Vetr umskiptasamr til veðráttu ok ekki mjök skaðsamr. Reið herra Árni byskup um Austfirðingafjórðung allan um vetrinn ok aftr it nyrðra um Norðlendingafjórðung, svo til Borgarfjarðar ok heim aftr í Skálaholt. Aflaði herrann þá enn stórpenninga sem oftar. Kom þá skírdag svo hörð hríð með snjó, at víða í kringum landit hafði brotit ensk skip, eigi færri en hálfr þriðji tugr. Fórust menn allir, en gózit ok skipsflökin keyrði upp hvervetna. Kom hríðin á litlu fyrir dagmál ok hélzt eigi allt til hádegis. Kom sumarit skírdag. Þetta sama sumar sigldi herra Árni byskup Óláfsson burt af Íslandi ok lét út í Vestmannaeyjum í þeim sama knerri, er hann sjálfr átti ok þar lá aftrreka um vetrinn. Kom hann með heilbrigðu fram til Björgvinar. Var þar fyrir byskup Jón Tófason, búinn til Íslands. Skildust byskuparnir litlu síðar. Gaf Árni Jóni krossinn Glæsi at skilnaði ok enn fleiri þing önnur. Þótti þau þó varla gefin honum. Lét Jón byskup í haf ok tók Ísland með heilbrigðu í Þerneyjarsundi. Kom út með honum herra Hannis Pálsson ok margir aðrir danskir. Fór byskup Jón heim til stóls síns til Hóla. Þótti honum herra Árni byskup hafa sneytt fyrir sér. Gisti byskupinn í Reykjaholti, er hann reið norðr, ok at liðinni veizlunni stefndi hann síra Þorkeli Óláfssyni fyrir reikningsskap norðr til Hóla fyrir svo langan tíma sem hann hafði haft prófastsdæmi í Húnavatnsþingi ok enn fleiri greinir aðrar.
1420.	Vetr þennan fór mikil sótt yfir allar sveitir. Deyði þat fólk flest, er var á sextugs aldri, fátt eldra. Reið Jón byskup Tófason í visitacionem. Setti hann af nú síra Jón Bjarnason officialem, en síra Ara ráðsmann á staðinn á Hólum. Sigldi héðan Þorleifr Árnason ok slóst við enska í hafi. Tók hann Nóreg með heilbrigðu. Útkoma Hannis Nystads ok hústrú Margrétar Özurardóttur.
1421.	Deyði þennan vetr margt hraust fólk, fátt eldra en á þrítugsaldri ok eigi yngra en tuttugu ára gamalt. Braut niðr kirkjuna á Möðruvöllum í Hörgárdal í stóru veðri. Höggvinn Geirr Árnason fyrir áverkann Brands Halldórssonar, er hann fekk á alþingi.
1422.	Kom upp eldr í hafi í útsuðr undan Reykjanesi. Skaut þar landi upp, sem sjá má síðan, þeir er þar fara nærri síðan. Vor hart til veðráttu. Sigldi héðan Hannis Nýstaðr, mágr hústrú Guðríðar, ok hústrú Margrét. Útkoma Balthasar ok herra Hannis Pálssonar í Vestmannaeyjum, ok gengu þar á land með sveinum sínum. En herra Jón ábóti Hallfreðarson, er með þeim sigldi hingat, vildi eigi á land ganga, heldr fylgja skipinu ok ganga á land í Þerneyjarsundi, eftir því sem ráð var fyrir gert. Varð honum eigi þess auðit, því at skipit lét út, ok sást enginn örmull til þess síðan, svo at menn hafi sanna fregn af, né til neins þess, er á var. Fóru þeir Balthasar ok Hannis til meginlands ok neyttu þess, er kóngrinn hafði veitt þeim landit í lén, eftir því sem þeirra bréf vóru látandi. Varð þeim þat til lítils samþykkis sjálfum síðan.
1423.	Obitus domini Johannis episcopi Holensis reverende memorie. Í sinni banasótt setti herra Jón byskup síra Mikel officialem, en síra Þorkel Guðbjartsson ráðsmann heima at staðnum. Stóð af þessari byskupsins skipan mikit sundrþykki bæði með leikum ok lærðum. Vildu flestir allir prestar hafa síra Jón Bjarnason fyrir officialem, en síra Ara ráðsmann. Stóðu þeim til bændr um Skagafjörð ok enn víðara, en Hannis Pálsson ok enn fleiri aðrir fylgdu at síra Mikel. Lauk svo, at Mikel prestr hafði officialisstarf. Skipaði hann síra Jón prest Páisson ráðsmann.
1424.	Vetr langr ok harðr fyrir veðráttu sakir. Fiskiár lítit. Mikit manna tjón ok skipa. Varð eclipsis solis víða um Ísland nær Jónsmessu baptiste. Tuttugu vetrum seinna en Kvæða-Anna var merkt, kom svo mikit hallæri á Íslandi, at hún lánaði Þingeyraklaustri sex vættir smjörs.
1425.	Saurgat klaustrit á Helgafelli ok svo kirkjan með, fyrst brotit klaustrit, þar næst kirkjan, síðan spillt með öfundarblóði. Skotinn maðr í hel í sjálfum kirkjugarðinum. Gerðu þat sveinar herra Hannis Pálssonar. Þótti þat mikil hörmungartíðendi at frétta. Var kirkjan síðan sönglaus um næstu fjögur ár síðan ok nokkru betr. Vóru þeir fangaðir í Vestmannaeyjum Balthasar ok herra Hannis ok vóru fluttir til Englands. Hörmuðu þat fáir. Sigldi í burt héðan it stóra skipit, er Mattheus var skipherrann á. Vóru þar í margir farþegar síra Jóns Pálssonar ok margir menn Hannisar, þeir er spilltu klaustrinu á Helgafelli.
1426.	Krefðuvetr allmikill. Fylgdu þar með aðrar kynjasóttir, fyrst augnaverkr, þá nýrnaverkr, þrútnuðu upp á sköpin með hörðum verk. Hér með fór sú sótt svo, at blés upp á kverkarnar ok andlit, ok batnaði öllum mjök skjótt. Útsótt gekk mjök yfir. Vetr svo harðr til veðráttu ok langr, at bæði varð aldeyða hross ok sauðfé fyrir norðan land ok svo víðara annars staðar. Var þetta kallaðr kynjavetr. Útkoma sancti Pétrs ok Þorláks. Kom út Balthasar ok samþykktr hirðstjóri af öllum. Sigldi hann á sömu sumri aftr til Englands með þeim, er hann fór áðr hingat með.
1427.	Norðrreið Guðmundar Arasonar til Húnvetninga. Þótti mörgum þungt at verða fyrir henni af þeirra manna framferði, er með bóndanum riðu. Kom út herra Jón byskup á Hólum Jónsson í Hafnarfirði með enskum. Reið hann til alþingis ok téði sín bréf. Tóku Norðlendingar honum ekki allblítt. Sigldi herrann burt samsumars ok kom ekki til stóls síns. Vígði hann fjóra presta ok nokkra djákna í Skálaholti, áðr hann sigldi burt. Dauði Helga Guttormssonar ok Jóns Gíslasonar. Gekk héðan knörrinn, sá er lá í Grindavík, er Ketill Snæbjarnarson stýrði, kómu við Nóreg ok brutu skipit ok týndu gózinu, en menn héldust allir.
1428.	Vetr góðr ok linr. Skipatjón víða af miklum sjóargang. Braut átján skip á Akranesi. Setti upp á Músarnesi tvo sexæringa langt í mýrar upp, annan óbrotinn. Dauði Gísla Andréssonar. Dauði Bjarna Andréssonar ór Viðey. Útkoma Ketils Snæbjarnarsonar ok Andréss Finnbogasonar á Vestfjörðum. Vóru þeir mjök at komnir fyrir vatnsleysis sakir. Bjuggust þeir af Nóregi með skyndingi, vötnuðu skipit ekki, áðr þeir létu út, en höfðu saltaðan mat einn innbyrðis.
1429.	Brann kirkjan ok klaustrit allt at Munka-Þverá á inni næstu nótt eftir laugardaginn fyrsta í þorra um miðnætti með svo skjótum ok hörðum tilburð, at þat brann ei meir en hálfa eykt ok allt þat góz, sem seint er at greina, er í var kirkjunni ok í klaustrinu. Brunnu tveir klerkar til ólífis í klaustrinu ok sá bróðir inn þriðji, er forráð hafði klaustrsins, ok enginn hugði annat en skjótliga mundi bana af fá. Lá hann allan vetrinn til páska ok varð aldri samr sem áðr til líkamsburðar. Dró hann eigi til einskis undan. Varð hann ábóti þar síðan, ok leizt þat mörgum eigi misráðit síðan. Útkoma herra Jóns byskups Jónssonar til Hólabyskups af Englandi. Litlu síðar reið hann vestr til Helgafells ok hreinsaði þá kirkjuna, klaustrit ok kirkjugarðinn ok vígði kirkjuna á dag þann, sem nú er haldinn kirkjudagrinn síðan. Gisti hann í Reykjaholti ok hreinsaði þar kirkjugarðinn. Eftir þat reið hann norðr til Hóla ok söng ina fyrstu byskupsmessu á vorrar frú messu fyrri. Vígðr bróðir Njáll ábóti til Helgafells, en bróðir Þorgils ábóti til Munka-Þverár. Kómu út Jón langr ok Einarr deigra af Nóregi. Haust allgott.
1430.	Vetr svo góðr ok ósnjósamr, at menn mundu trautt annan viðlíkan, ok svo vorit at því skapi til veðrblíðu ok grasvaxtar. Nautadauði mikill í Skálaholti. Dauði Einars prests Haukssonar, ráðsmanns af Skálaholti, fimmtudaginn í páskaviku anno domini MCD tricesimo. Hafði áðr nefndr síra Einarr ráðsmannsstétt í Skálaholti seytján ár samfleytt ok hálft ár betr. Eigi hefir hér á landi á vorum dögum vinsælli maðr verit ok meir harmdauði verit almenningi en síra Einarr. Héldu þar til margir hlutir, þótt hér sé eigi greindir, því vant er at lofa mann í hendr Kristi, heldr skulum vér biðja rækiliga fyrir hans sál. Var þá heilög Skálaholtskirkja í þvílíkum hörmum ok sútum sem aldri fyrr vissum vér orðit hafa, fyrst byskupslaust, en officialis gamall ok blindr, en misstu síðan ráðsmanninn þann, er bæði var staðnum hallkvæmr ok hollr. Á þessu sama sumri kom út hingat til landsins herra Jón byskup Gereksson, Skálaholtsbyskup. Kom hann með sínu skipi í Hafnarfjörð miðvikudaginn næstan fyrir Jónsmessu baptiste. Kom herra byskup af Englandi til, því hann hafði setit þar áðr um vetrinn. Fylgdu honum margir sveinar þeir, er danskir létust vera. Vóru þeir flestir til lítilla nytsemda landinu. Hirði ek því ekki þeirra nöfn at skrifa. Tveir prestar kómu út hingat með herra Jóni Skálaholtsbyskupi. Hét annarr Mattheus, en annarr Nikulás. Sigldi Nikulás prestr samsumars aftr ok með margar lestir skreiðar vegna byskupsins, því honum var auðaflat fiskanna ok annarra hluta, því at landsfólkit varð nokkut bráðþýtt við byskupinn. Dauði Filippe drottningar af Danmark. Dauði frú Guðrúnar Halldórsdóttur abbadísar af Kirkjubæ. Rak upp víða um Ísland fisk þann, er menn kölluðu öfgufisk. Var hann at mörgu skringiligr.

---

Fotnoter