Rauðúlfs þáttr

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes þá følgende språk ► Original.gif Dansk.gif
Original.gif


Flateyjarbók


Raudulfs þaattr


capitulum

Ulfr het madr er kalladr uar Raudulfr Ragnnhilldr het kona hans. Dagr ok Sigurdr hetu synir hans þeir vora efniligir menn. þeir voru a þui þinge er Beornn hafdi sett ok helldu upp suorom af hende bænda ok baru þa undan sokum. Birni þotti þeir storliga lata ok vera bramlsmenn myklir at uopnum ok klædum ok sagde þa brædr æigi olikliga til at hafa slikt gert. þeir hofdu suỏr firir ser ok slæit suo þui þinge. Litlu sidarr kom Olafr konungr til Biarnar armannz med myklu lade ok tok þar ueitzslu. þar uar mart talat til þessa mala ok kært firir konungi. sagdi Biorn at honum þottu Raudulfssynir likazstir til at uallda slikum oskilum. Var þa sent eftir Raud(ulf)ssonum. en er þeir fundu Olaf konung þa talde hann þa olikliga til þiofnadar ok bar þa undan kenzslum þessum. Þeir brædr badu konungi til sin til þriggia natta uæitzslu med ollu lide sinu. konungr het at koma ok uar akuedinn dagr til. Uar þat helldr sid dags er konungr kom til Raudulfs. hann hafde .cc. manna. konungr sa þar garda hafua ok uel lukta. en er þeir koma at hlidinu þa uar þat opit ok uel um buit. lek grind a jarnnum ok var ecki auduelligt inn at komazst ef læst væri hlidit. En er konungr ræid j hlidit þa stod bonde þar firir innann ok fiolmenni mikit ok fagnnadi hann ok aller þeir konungi ok hans monnum. stigu þeir af hestum sinum. þar hafde Raudulfr bonde ok synir hans gert bæ virduligan. Spurde konungr bonda ef þat væri kirkia hit fagra hus er þar stod j gardinum. Raudulfr svarar. þetta er suefnnskemma min[1] herra er gior uar j sumar ok er nu hit fysta alger. oll ræfr hennar voru sponþỏkt. Sidan gengu þeir til stofu ok sa konungr at þat var allmikit hus. stofan uar bordþỏkt ok uel brædd. Konungr sa þar j gardinum mỏrg hus stór ok sma ok oll fagrliga giỏr. spurde konungr ef þar væri kirkia nockur j gardinum. Æinge sagdi bondi þuiat ecki hefir byskup her komit fyrr en med ydr. Sidan let byskup reisa landtialld sitt þar a uellinum fir stofunni ok saung þar aptansỏng ok uar honum lokit j moti dags setri. eftir þat gek konungr til stofunnar ok voru kerti borin firir honum. en er hann kom j stofuna þa uar þar uel um buizst. sidan settizst konungr j hasæti þat er honum var buit. Byskup sat til hægri handar honum en drotning til uinstri handar ok þar rikiskonur vt fra henni til beggia handa. Næst byskupi sat Finnar Arnnason ok þa Kalfr Arnason brodir hans. Þorbergr sat vtar fra honum. satu þeirra yzstir Arnnbiornn ok Kolbeinn Arnnasynir ok þa Arnni brodir þeirra. þeir brædr voru allir lendir menn konungs. En er skipat uar ollu forunæyti kongngs upp a hapallana þa uar alskiput stofan hit efra med ueggium. en hæimamenn ok firirbodsmenn satu a ræidestolum. Raudulfr bonde sat at framan a þeim stol(n)um er stod firir lendum monnum. vas þar hin fegursta uæitzsla ok margskonar dryckr ok allr godr. Synir Raudulfs gengu um bæina ok skipỏdu ollu eftir þui sem bezst somdi. Konungr gerdi sig blidan ok katan ok fannzst mikit um list þa ok kurtæisi þa er þar var aa ỏllu ok suo huersu stormannliga uæitt uar ok skoruliga allt fór fram. Konungr orti a tal vid Raudulf bonda ok fannzst þat bratt a at bonde var ordfærr madr ok foruitri. gerdizst þa gledi mikil um alla stofuna vid dryckinn. Konungr spurde Raudulf margra hluta okunnra en Raudulfr hafde til allra hluta órlausnn. þat uar sumt at konungi |[2] uar adr kunnikt en sumt visse hann æigi. en allt þat er konungr visse þa var þat eftir þui[3]. nu lagde konungr af þui atrunat a rædur hans. Raudulfr sagde ok huergi lengra en konungr spurde. Olafr konungr spurde Raudulf þeirra hluta er þa veru enn æigi fram komnir huern ueg uerda mundi. en Raudulfr uæitti orskurd um flest. Þa spurde konungr huort hann væri spamadr. Raudulfr suarar. fiarri ferr þat herra segir hann. Hui ueitzstu sligt firir quat konungr er æigi er fram komit. Raudulfr suarar. legg ecki trunat a sligt þoat ek geipa mart firir ydr en ecki uæit ek sligt med sannyndum. Konungr suarar. at hefi ek hugat nokkut ok synizst mer suo sem þu segir ongan hlut framar en þu þikizst uita ok seg mer huat til berr at þu uæitzst firir ouordna hluti enda ser þu æigi spamadr. Sumt merki ek af uindum segir Raudulfr en sumt af himinlunglum solu edr tungli edr stiornum en sumt af draumum. Konungr spurde þa at serhuerium hlut þessa greina. en Raudulfr gerir þann órskurd ollum rædum konungs sem honum likar vel ræddu þeir flest um hattu draumanna. Konungr mællti. muntu kenna mer nockut rad til þess at mer birtizst draumar um þat er mer er mest foruitnni a at vita. Ecki ma ek ydr rad til þess kenna segir Raudulfr þuiat þer uitit þat adr ok allt annat myklu framarr en ek. en þat geri ek stundum segir Raudulfr þa er ek uil foruitnazst j draumi sannynde nyrra hluta at ek tek ny klædi ok ferr ek j nyia sæng þa er stendr j nyium stad. j þeim stad ok þeirri sæng edr þeirri huilu ok sligt er þa dreymir mig marka ek ok mun þa ganga eftir þui sem ek fær radit drauminn. Konungr spyrr hueria jþrott hann kynni bezst. þuiath ek se at þu munt marga hluti uel kunna. Raudulfr suarar at hann uar æinge jþrottamadr. en ef ek skal nockut til taka þa þikiumzst ek hellzst kunna drauma at skilia edr rada eftir þui sem ganga mun. Konungr spurde huort hefir þu kent sonum þinum allar jþrottir þinar. Raudulfr bat konung þa eftir spyria. Eftir þat let konungr kalla Raudulfssonu til sin ok mællti. Raudulfr fadir yckar kannazst mer uitr madr. hafui þit numit allar hans jþrottir. Sigurdr suarar hann uar ellri þeirra brædra. kann ek at sidr segir hann allar hans jþrottir at æin er su er hann hefir mer kent ok skil ek þo at ek hefui þa æigi iafnnuel numit sem hann ok er su æin af hans jþrottum mỏrgum. Huer er su segir konungr. Sigurdr suarar. þat er at greina gang himintungla solar ok tungls ok uita allan gang himintunglanna þeirra er ek se ok kenna stundir þær er merkia dægr suo at ek mega uita leingd um dag ok nott þo at ek seai æigi himintungl ok uæit ek þo grein allra stunda bæde dag ok nott. Konungr suarar. þetta er mikil jþrott. en huer er þin jþrott Dagr segir konungr. Hann suarar. litilshattar mun ydr þat þikia herra. Huer er su segir konungr. Æina jþrott hefui ek numit at fodur minum su er mer þikir hellzst frasagnar vert ok kann fadir minn þar þo myklu meira af at segia en ek kann. Konungr spurde huer su væri. Dagr suarar. þat æfla ek ef ek se uanliga j ỏgu manni ok mega ek sia allt athæfui hans ok ek uita med hueriu yfirbragdi madr sa er at ek mega þa skynia hattu hans huers hattar madr hann er ok skal ek þa uita kost ok lỏst a honum. Konungr suarar. þetta er mikit augnnabragd ef suo er sem þu segir ok fær ek þetta skiott reynt. Konungr mællti til byskups. suo uirdizst mer sem þann bonda hofum uer hæim sott at ek hyggr at ver faim æigi j uorum flocki hans lika at viti edr jþrottum edr sona hans ok þikiumzst ver þo hafa gott mannual ok æigi skal her j Noregi kostr þeirra manna er betr se mentir en þeir er nu eru med oss en þo hygg ek at oss skorti flestar uit þa fedga.


Olafr konungr ok hans menn toku ser jþrottir

Olafr konungr uar allkatr ok uæik sinne rædu til byskups ok spurde. hueria iþrott uili þer til taka herra byskop þa er þer þikizst til færir. Byskup suarar. þat mun ek hellzst til taka ef ek skal nockut til finna at ek skal suo syngia tidir .xij. manudr alla þær er hafa þarf þo at ek hafui ỏnga bok vid. Konungr suarar. þetta er uist mikil jþrott med þeim hætti sem er. Þa mællti byskup. herra heyra uilium uer ydra jþrott. Konungr suarar. þat skal vera. þat mun ek þa hellzst til taka at huernn mann at ek se um sinn ok uilia ek uel at hyggia þa skal ek kenna hann. Þessi jþrott er af myklu vite ok skynsemi. þa mællti Olafr konungr. þessi skemtan er uær hofum upp hafit skal fara nockuru vidara vm stofuna. Kalfr Arnnason seg huat þu tekr til jþrotta þer. Kalfr mællti. æigi mun ek mellta ræide mina huersu lengi sem ek þarf at bera hana. Þa mællti konungr vid Finn Arnnason. segia verdr þa oss þinar jþrottir. Æigi fær ek þat sagt herra segir Finnr. Finn til nockut segir konungr. Þat finn ek þa til jþrotta mer ath ek mun æigi flyia ór nockurum haska fra lanardrotni minum medan hann uill vid halldazst ok standi hann upp. Þat er uist likligt segir konungr at þer endizst þat |[4] uel. Þa mællti konungr. heyra vilium ver þina jþrott Þorbergr. Hann suarar. þat ætla ek mer at riufa huorke ord ne æid uid lanardrottinin minn. Konungr suarar. þetta er vant mal ok er þo likligt at slikum vinnizst þat bezst sem þu ert en margir hallda nu litt trunat uit mik þeir er firir skommu uar mer æingi uon at. Þa mællti konungr til Arnnbiarnnar. hueria jþrott hefir þu framazst. Arnbiornn uar sterkr madr. þat mun ek til fa segir hann at ek þikiumzst uel færr þa bogaskot ætla ek at æigi skuli sa bogi finnazst jnnanlandz at mer se æigi uopnahæfr. Konungr sagdi at suo mundi uera. Sidan spyrr konungr Kolbæin hueriar hans jþrottir væri þær er hann uilldi til taka. Hann suarar. þriar eru jþrottir minar ok eru þær allar iafnar ok þo onga framarr en uel goda frir sig bæinskeyti ok skidaferd ok sund. Konungr sagdi at hann tæki æigi mæira af en væri. þuiat þu ert uel buinn at þessum iþrottum sem þeir menn sem bezst eru buner iafnsterkir. Þa mællti konungr. seg þu Arnni huat uilltu tiltaka. (Hann suarar.) ef ek skal med landi fram sigla sneckiu minne ok se ek j aktaumum at æinge sneckia ỏnnur tuitogsessa jafnnmikil siglir hia mer at ek uilia fyrri suipta en þeir. Konungr sagdi at æingi mundi þess þurfa at fryia honom segir æingan kunna nærr at ætla vfærunne en hann huat næst ma hlyda. honengr spurde Beornn stallara hueria jþrott hann þættizst hellzst kunna. Þat mun ek hellzst til taka segir Beornn ef ek skal tala a þingum ord edr eyrendi lanardrottins mins at æinge skal suo rikr a heyra at ek tala at lægra edr skelfara huort er honum likar uel edr illa. Konungr suarar. þessu trui ek uel sidan þu uart a Uppsalaþinge ok taladir þa ok gerdir ræidan Olaf Suiakonung þuiat flestum monnum mundi þat uerda framaskortr. Sidan tỏludu þetta .ij. ok .ij. sin a mille ok sogdu til sinna jþrotta. vard af þessu mikil skemtan en konungr gek at sofua.


Olafr konungr þa veizlu hia Raudulfi

Raudulfr bonde fylgdi konungi til vtiskemmunnar hinnar nyiu er konungr hafde set um kuelldit ok ætlat at kirkia uæri þa uar logn uedrs ok hæiduidri ok suo at huergi annat sa en heidan himininn. Konungr spurde Sigurd Raudulfsson. huat mun uera uedrs uti a morgin. Drifa segir hann. Þat þiki mer olikligt segir konungr. Konungr gek þa til huilu sinnar ok var þar uel um buit. En er konungr gek inn j suefnnhusit uar kerti loganda borit firir honum. Hann litadizst um vti j suolonum ok hugdi at smid hussins ok skilde þegar setning a husinu at þat uar kringlott. gek hann þa inn. en firir innan sualirnar voru skialldþili umhuerfis husit. fiorar dyrr voru a skemmunne ok allra iafnnlangt a mille. en med ueggþilium voru reckiur bunar allar[5] ok allt tialldat þar er bæta þotti. en j þui husi voru ræistir upp tuttugu stafir hafir ok digrir ok stodu þeir j hring. þar uar af upp huelft rafit ok uar þat pentat allt ok pu(n)cterat en j mille stafanna voru brikr en þar firir innan voru sængr bunar rikum monnum. mattu þar liggia j .xx menn en .xl. j utskemmunne var þar skipat j hirdmonnum konungs. j midiu husenu var arinn settr ok kringlottr ok vidr med tre georr ok pallar vmhuerfis upp at ganga. en uppi a aruninnum stod sæng mikil ok ger med hinum mesta haglæik. flest tre voru þar med kopar edr iarnnum slegin ok aull pentỏt en sumt gullagt. vpp af hornnstofunum voru storir knappar af æire geruer ok gyllter en vt ór hornstofunnum voru iarnslar en þar af upp kertistikur ok stodu þar a kerti med þremr kuislum. Raudulfr segir at konungr skal fara j þa sæng er þar uar buin ef hann uil drauma foruitnnazst en drotning skal huilazst j annarre sæng nattlangt. Konungr quat suo vera skylldu. ok er hann uar af klæddr steig hann j huiluna ok lagdizst sidan til suefnns. Þa sa hann til hægri handar ser j hinu idra setinu at þar var skipat byskupi ok kennimonnum hans en til uinstri handar huilde drotning ok konur hennar. en vt fra hofdafiolinne þa lagu j þeim fiordunge Arnbiornn ok Kolbæinn Arnnasynir ok þeirra menn. en upp fra fotafiolinne la Finnr ok Þorbergr Arnnasynir. Olafr kondagr uakti lengi um nattina sem hann var uanr sỏng fyst bænir sinar sidan hugsar hann mart. Þa sa hann upp yfr sig j rafit at þar var pentadr gud sealfr ok uelldishringr hans ok þar ofan j fra æingla fylki hans en þar firir nedan himin sa er huerfdr er utan vm loft ỏll. ok þar undir voru snỏrkut himintungl en nedazst sky ok uindar ok þa fuglar en nedazst jord ok þar med gras ok vidr ok margskyns kykuende a marga land. en a nedra rafinu fyrir vtan stafina voru markadar fornarskiar ok frasagnir fra agætum konungum. ok læit konungr þar læingi a. en er hann hugande her um þa var þo sa æinn hlutr er honum þotti undarligri en |[6] allt annat at honum þotti skemman snuazst undir ser edr sængina ella. sidan fell suefnn a hann ok sofnnade hann. en er hann uaknar hugsar hann drauma sina. Þui næst dagade stod byskup þa upp til ottusỏngs. Konungr klæddizst ok gek siden ok hlyddi morgintidum. sidan gek hann j malstofu ok let kalla til sin Raudulf bonda ok sagde honum draum sinn. at hann hafde set kross med undarligum hętti ok græinde sidan med huerium hætti hann uar. Konungr mællti. þu skallt segia mer j dag eftir hamessu huat draumr þessi merkir. Raudulfr suarar. merkiligr þiki mer draumr þinn en af mun ek gera nockut. en þer skulit bæta mer herra ef þer hugsit at hann se annan ueg en ek geri af. Uedr var þykt ok drifanda sem Sigurdr hafdi sagt. þa let konungr kalla til sin Raudulfssonu Dag ok Sigurd. þa let konungr ser ut ok sa huergi skylausann himininn. þa bad hann Sigurd segia ser huar sol væri komin. Hann quat a. þa let konungr taka solarstæininn ok hellt upp ok sa hann huar gæislade ór stæininum ok markadi a þui suo til sem hann hafdi sagt. Þa spurde konungr Dag huernn hann sęi skaplaust hans. Ecki fær ek þer þat sagt herra segir Dagr en þo at ek geipi nockut vm huersdagliga menn þa er þat odruuisu. hefui ek huorki uit til ne skilning en þat er min ætlan at fatt muni vera afatt um ydra skapsmuni. Seg þu quat konungr ecki tiar undan at fara. Dagr suarar. þat herra sem flesta hendir at þu ert kuenhallr. Rett segir þu quat konungr ok erv þer fedgar langt vmfram flesta menn at vite ok hyggendi. Sidan gek konungr til messu. en er tidum var lokit þa gek konungr til malstofu ok med honom byskup ok drotning ok lendir menn Raudulfr bondi ok synir hans.


Draumr Olafs konungs

Þa spurde konungr Raudulf. ma suo vera sem mer syndizst j nott at sængin snerizst undir mer edr husit ella. Raudulfr suarar. þui uar suo smidat at þer skylldut rett horfa a solina ok draumr þinn skyllde þer at solu ganga ok allt þitt rad ok suo þessi foruitni. Þa mællti konungr. nu uil (ek) at þu segir drauminn ok huat er hann merkir. Raudulfr suarar. hitt mun ek fyst segia huat þu satt edr hugsadir adr þu sofnnadir. þu batt gud birta firir þer nockut huernn enda æiga munde orrosta þessi ok styriolld er nu hefir hafizst edr huernn ueg fara munde rikit hedan af en sidan signdir þu þig ok sofnnadir j nafnni krossins. Rett segir þu quat konungr. en huat segir þu af drauminum. Þer syndizst j suefnni kross standa a iỏrdunni mikill ok grænn sem gras ok likneskiu a krossinum. en er þu satt hỏfudit rodunnar ok uar þat af raudu gulli gert. en er þu satt anndlilit þa þotti þer sem þar væri vtan vmb hringr litr sem regnnbogi en uaxinn sem uelldishringr guds en innan j hringinum voru merkadir æinglar ok himnarikis dyrd. kross þessi er þu satt ok krossfesting merkir ofrid. en suo sem þu ert hỏfudsmadr þa muntu æiga hỏfudit j drauminum. ok suo sem þer þotti hofudit vera gert af raudu guili ok þar lysti af sem fyrr var sagt af lysegulli þar mun birtazst tignn þin umfrum alla menn adra j þessu lande suo sem rautt gull er dyrra huerium malmi. en þar sem asionan uar ok bæde fylgde syn ok mal ok heyrnin er þar ok uit fỏst þa uard þer synd j þessu himnariki j himneskri dyrd. þar uar þer synt j þui ỏmbun godra uerka er þu snyrr morgum manni til rettrer trudr med þinum ordum ok rikdomi. en hỏfut mannz er mæirr bollott en langt þa get ek þer synt hafa verit ecki langt lif edr eydiligt ueralldar riki. Konungr spurde. huat mun uelldishringr sa merkia er mer syndizst. Raudulfr suarar. hringr sa merkir æfui þina ok riki þitt. hringr er endalaus suo mun ok vera frægd þin. hringrinn huass upp ok nidr suo ferr ok æfi þin at hỏrd munu verda æfuilok þin ok huoss upphofin er mistud fodurins ok margra frænda gỏfggra ok þessa hæims uelldi þitt. halsinn a likneskiunne syndizst þer af kopar gerr. þat er hardr malmr ok eru klockur af geruer er mest hliod fylgir. þat riki er næst kemr eftir þig mun vera fagurt ok birtazst firir huers mannz eyrum þui nærr sem hliod storra kloknna. þar lek vm vtan skotelldr þat er hit grimmazsta herskaparfæri hrædiligt ok ostadfastligt. kopar er hardr ok styrkr þat riki mun ok vera oslỏduligt. en er þat var ofan ok nedan slitit firir malmaskipit þar mun þat riki ecki langt vera ok ỏngir afkuistir munu þar af lifna j þessu lande. þer syndizst sem ofan ór hofdinu greiddizst gulligr lockr ofan a axsllir. þat mun þat merkia at ydr uegsemd mun mest prydd j þessu landi ok vida annars stadar. Raudulfr (segir). en þa leiddir þu firir augu þer fadm ok briost rodunnar ok vt hendrnar a krossinum. þa syndizst þer geort vera af silfri. þar uar ok markadr himintungla gangr sol ok stiornnur |[7] ok tungl med birti ok fegurd. þat riki er þa kemr næst mun vera hardla uegsamligt suo sem himintungl lysa loft ok jord ok aller menn fagnna birti solarinnar ok hon er nytsamlig heiminum. hon gefr lios j uerolldina ok vermir jordina til auaxstarins suo mun ok þat riki verda kært ok astsællt gott ok farsællt ollu landzfolkinu. en þar er þu satt likneskiuna bræida fadminn þar mun sa hafa myklu meire en allir adrir hofdingiar hafa haft her j lande ok vera vidfa(d)mara at þreyngia folkinu af ỏdrum londum. en lockar þeir hinir gulligu er fellu ofan a briostit þar mun sa hinn agæti hofdinge vera ydr nockut hendilangr ok pryddr af yduarre dyrd. ok suo breidr sem var fadmrinn þa var hann stuttr ok þui mun hans riki vera ecki langt. þar næst settu firir nedan briostit bræida gerd liggia um roduna ok tok nærr allt undir hendrnar upp gerdin. uar hon or iarnni ok skygd sem suerd. þat ma kalla megingerd riki þat mun vera styrkt med mattuligum hofdingia. en þat var sumt skygt jarnn þar mun mart skygt suerd a lofti fyrr ok sidarr. en gerdin uar oll faat med brogdum ok uirduligum haglæik at þvi er þer syndizst. þar uar saga Sigurdar Fafnisbana ok Haralldz hillditannar ok enn nockut af verkum Haralldz hins harfagra. sa hofdinge mun fremia stor brogd þau er monnum mun þikia storliga vitrlig ok hagliga med sinne framkuæmd. en er þer voru a synd stormerki hinna agætazstu hofdingia ok hinne mattkozstu konunga þat mun hann allt syna med sealfum ser ok af þeirra liking mun hann fremiazst. en iarnnit er hardr malmr ok morgum monnum til skada lagdr. þat riki uænti ek at morgum þiki skadsamt fra upphafui allt til enda ok þar a medal sagdi Raudulfr. en er þu satt firir nedan gerdina kuidinn þat uar litt miogh sem bleikt gull þat uar litat ok fagrt þar var fad a flur ok vidir ok allzkonar kuikende þau er a iordu ganga ok margsskonar blom er a iordu uex. allt þetta uar gert fagurt med hinum mesta haglæik. þat riki uar þer synt er þar mun næst eftir koma þat var gulligt sem vm hofudit. en rautt gull ok blæikt gull a ecki saman nema nafnn æitt. þat munda ek ætla at sa konungr munde hafa nafnn þitt ok vera þo æigi þinn maki. þar uar a markadr iardar auoxstr fegurd ok pryde hæimsins suo mun sa konungr pryda þetta riki med godri stiornn ok bloma myklum ok suo mikill hugleikr sem þer uar syndr suo margfalliga mun hann vera sinu folki sagdi Raudulfr. en þar er þu huglæiddir ok satt ofan lengra vm þann sama mann synndizst þer nidr fra nafla uar um skopin silfurs litr a þess er skirt er ok þo uel litt. þat silfr gengr her j landi ok med þui ma hann alla hluti kaupa en utanlandz er þat æigi gealldgæingt. sa hofdinge mun vera mikill ok ollum uegr at her j lande en utanlandz mun hans time æigi uerda sem hit skira silfr birti. en er þat silfr uar uel likat ok fagurt þar mun hann ollum uel lika ok hans riki mun standa med fegurd ok pryde ok mun hann fylgia skopum sinum allt til enda lifs sins. mun af honum kuistazst ualldit ok dreifazst j kynkuislir sem þa uar komit ofan til fota mannzsins ok suo sem hann var bolrinn þa mun hann j flestum hlutum vera iafnninge sinna firirmanna. Raudulfr mællti. þar er þer syndizst lærin ok horundslitr a fagr þar mun rikit uerda tuiskift ok mun þa rikit koma j brædraskifti. en er þer syndizst a badum lærum hỏrundzlitr þa munu þeir dæila makliga ok iafnnliga sin a mille ok suo sem fætrnir hallda upp ollum likama suo munu þeir hallda upp dęmum sinna firirmanna ok mun þeirra riki fara eftir rettri skipan ok almenniligri menzsku. Raudulfr segir. þar er ydr synndizst ofan fra kne fotleggir .ij. af tre. en þat er fornnt mal at þess mannz rad gangi a trefotam er margir hlutir takazst illa. þat riki er þa kemr mun vera hart ok illt undir at bua ok tuiskipti med frændum hygg ek at ill endimork verdi a þeirra skipti ok munu þeir þo uera af einum kynkuislum. þar mun hefiazst frænda róg ok illar dæilor. Raudulfr segir. þar næst sattu a risturnar fram ok uar þat af tre allt þer syndizst sem fæturnir væri mislỏgum lagdir a krossinum ok settir jarnngaddr j gegnum badar risturnnar en tærnar vors lagdar huer yfir adra. þa var þer synt hueriar misgongur þar munu uerda edr mislỏgur þat munu brædr berazst banaspiot eftir. þar er þu satt æinn jarnngadd j gegnum badar ristr en tærnnar fram lagdar huer yfir adra suo sem bornn gera ruta med fingrum ser þeirra afkuæmi mun huert odru mygia ok vilia til iardar koma. Nu er drauminum lokit herra segir Raudulfr ok hefui ek |[8] nu af gert þat sem mer þiki likligazst at hann þyde. Konungr bat hann hafa þok firir ok letzst þat ætla at hans iafnninge mundi uarlla fazst firir uitzsku sakir nema synir hans stige honum (i) spor. gek kongngr þa burt til malstefnnu. Um morguninn efir reynde konungr jþrottir Raudulfssona ok reyndizst eftir þui sem þeir sỏgdu. Konungr spurde huat manna Raudulfr uæri edr kona hans. Raudulfr sagdizst vera suænskr at ætt audigr ok ættstorr. en ek hliopumzst þadan med konu þessa er ek hefui at(t) sidan en hon er systir Hrings Dagssonar. þa uaknnade konungr vit ætt þeirra beggia fann hann þat at þeir fedgar voru foruitra. Sigurdr kunni dægr at græina þo at hann sæi æigi himintungl en Dagr sa kost ok lỏst a huerium manni ok reyndi konungr huorstueggia þeirra jþrottir ok uirdizst honum suo at huortueggi þeirra mundi satt fra segia. Konungr spurde Dag huernn hann sæi skaplaust Biarnnar armannna. Dagr sagdi at hann uar þiofr ok þat med at hann sagdi huar Biorn hafde folgit a bæ sinum bæde bæin ok hornn ok hudir af nautum þeim er hann hafdi stolit um haustit. er hann ualldr sagdi Dagr allra þeirra skulda er j haust hafa ordit ok hann hefir odrum kent. Dagr sagdi konungi huar hann skylldi leita fiarins hia Birnni. En er konungr for fra Raudulfi uar hann ræifdr uingiofum storum. foru synir Raudulfs þa med konungi. for konungr fyst til Biarnar ok reyndizst honum suo sem Dagr hafdi sagt. Konungr let Biorn fara or landi a brott ok naut hann drotningar at þui er hann uar æigi af lifui tekinn.




Fotnoter:

  1. er tilf. Cd.
  2. 464
  3. sem konungr uisse tilf. Cd.
  4. 465
  5. allir Cd.
  6. 466
  7. 467
  8. 468