Forskjell mellom versjoner av «Signild og dvørgurin (A)»

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
m
 
Linje 25: Linje 25:
 
<br>''- Fram, fram, hvør ærligur mann,''
 
<br>''- Fram, fram, hvør ærligur mann,''
 
<br>''til hóvar lati eg ríða.''
 
<br>''til hóvar lati eg ríða.''
 
 
<br><br>2.
 
<br><br>2.
 
<br>"Men hoyr tú, Signild, dóttir mín,
 
<br>"Men hoyr tú, Signild, dóttir mín,
 
<br>hví springur mjólk av bróstum tín?"
 
<br>hví springur mjólk av bróstum tín?"
 
 
<br><br>3.
 
<br><br>3.
 
<br>"Tað er ei mjólk, tað sýnist so,
 
<br>"Tað er ei mjólk, tað sýnist so,
 
<br>tað er tann mjøður, eg drakk í gjár."
 
<br>tað er tann mjøður, eg drakk í gjár."
 
 
<br><br>4.
 
<br><br>4.
 
<br>"Tvey eru tingini, bæði eru ólík,
 
<br>"Tvey eru tingini, bæði eru ólík,
 
<br>brúnur er mjøður, men mjólk er hvít."
 
<br>brúnur er mjøður, men mjólk er hvít."
 
 
<br><br>5.
 
<br><br>5.
 
<br>"Tað dugir ei at dylja fyri teg,
 
<br>"Tað dugir ei at dylja fyri teg,
 
<br>dvørgurin hevur lokkað meg.
 
<br>dvørgurin hevur lokkað meg.
 
 
<br><br>6.
 
<br><br>6.
 
<br>Tað er fult í fimtan ár,
 
<br>Tað er fult í fimtan ár,
 
<br>dvørgurin vandist higar til vár.
 
<br>dvørgurin vandist higar til vár.
 
 
<br><br>7.
 
<br><br>7.
 
<br>Fimtan havi eg børnini borið,
 
<br>Fimtan havi eg børnini borið,
 
<br>eingi havi eg klæðini skorið.
 
<br>eingi havi eg klæðini skorið.
 
 
<br><br>8.
 
<br><br>8.
 
<br>Fimtan havi eg børnini átt,
 
<br>Fimtan havi eg børnini átt,
 
<br>eingi havi eg við eygum sætt."
 
<br>eingi havi eg við eygum sætt."
 
 
<br><br>9.
 
<br><br>9.
 
<br>Dvørgur stóð ei langt harfrá,
 
<br>Dvørgur stóð ei langt harfrá,
 
<br>hann stóð við dyrnar og lýddi hará.
 
<br>hann stóð við dyrnar og lýddi hará.
 
 
<br><br>10.
 
<br><br>10.
 
<br>Dvørgurin inn í hallina gekk,
 
<br>Dvørgurin inn í hallina gekk,
 
<br>gullband um hans herðar hekk.
 
<br>gullband um hans herðar hekk.
 
 
<br><br>11.
 
<br><br>11.
 
<br>Hann tekur í Signilds ljósu hand
 
<br>Hann tekur í Signilds ljósu hand
 
<br>og leiðir hana so til steinin fram.
 
<br>og leiðir hana so til steinin fram.
 
 
<br><br>12.
 
<br><br>12.
 
<br>Hann sló henni við hermalín,
 
<br>Hann sló henni við hermalín,
 
<br>leiðir hana so í stein til sín.
 
<br>leiðir hana so í stein til sín.
 
 
<br><br>13.
 
<br><br>13.
 
<br>Hann setti undir hana tann gylta stól,
 
<br>Hann setti undir hana tann gylta stól,
 
<br>fimtan sveinar for borði stóðu.
 
<br>fimtan sveinar for borði stóðu.
 
 
<br><br>14.
 
<br><br>14.
 
<br>"Tíggju skulu leika fyri teg,
 
<br>"Tíggju skulu leika fyri teg,
 
<br>fimm skulu spæla fyri sjálvan meg.
 
<br>fimm skulu spæla fyri sjálvan meg.
 
 
<br><br>15.
 
<br><br>15.
 
<br>Summir kunnu ringja
 
<br>Summir kunnu ringja
 
<br>og langan lest at syngja.
 
<br>og langan lest at syngja.
 
 
<br><br>16.
 
<br><br>16.
 
<br>Summir kunnu at spæla væl
 
<br>Summir kunnu at spæla væl
 
<br>bæði rúnir og langaspæl."
 
<br>bæði rúnir og langaspæl."
 
 
<br><br>17.
 
<br><br>17.
 
<br>Dvørgur fekk so stóra neyð,
 
<br>Dvørgur fekk so stóra neyð,
 
<br>tá ið Signild lá í steini deyð.
 
<br>tá ið Signild lá í steini deyð.
 
 
<br><br>18.
 
<br><br>18.
 
<br>Dvørgur fekk so stóra sorg,
 
<br>Dvørgur fekk so stóra sorg,

Nåværende revisjon fra 24. des. 2013 kl. 15:34

Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Faeroysk.gif


Føroysk kvæði

Úr savninum hjá V. U. Hammershaimb 1847


Signild og dvørgurin (A)



(Heimildarfólk var Elsebeth í Túni í Hvalba í 1848)



1.
Signild sló sín vevin fast,
- saðlið mær horsið fríða -
hvíta mjólk av bróstum sprakk.
- Fram, fram, hvør ærligur mann,
til hóvar lati eg ríða.

2.
"Men hoyr tú, Signild, dóttir mín,
hví springur mjólk av bróstum tín?"

3.
"Tað er ei mjólk, tað sýnist so,
tað er tann mjøður, eg drakk í gjár."

4.
"Tvey eru tingini, bæði eru ólík,
brúnur er mjøður, men mjólk er hvít."

5.
"Tað dugir ei at dylja fyri teg,
dvørgurin hevur lokkað meg.

6.
Tað er fult í fimtan ár,
dvørgurin vandist higar til vár.

7.
Fimtan havi eg børnini borið,
eingi havi eg klæðini skorið.

8.
Fimtan havi eg børnini átt,
eingi havi eg við eygum sætt."

9.
Dvørgur stóð ei langt harfrá,
hann stóð við dyrnar og lýddi hará.

10.
Dvørgurin inn í hallina gekk,
gullband um hans herðar hekk.

11.
Hann tekur í Signilds ljósu hand
og leiðir hana so til steinin fram.

12.
Hann sló henni við hermalín,
leiðir hana so í stein til sín.

13.
Hann setti undir hana tann gylta stól,
fimtan sveinar for borði stóðu.

14.
"Tíggju skulu leika fyri teg,
fimm skulu spæla fyri sjálvan meg.

15.
Summir kunnu ringja
og langan lest at syngja.

16.
Summir kunnu at spæla væl
bæði rúnir og langaspæl."

17.
Dvørgur fekk so stóra neyð,
tá ið Signild lá í steini deyð.

18.
Dvørgur fekk so stóra sorg,
so rýmdi hann úr teirri borg.