Þorsteins þáttr skelks (Flateyjarbók)
Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
---|---|---|---|---|---|---|
Denne teksten finnes på følgende språk ► | ![]() |
![]() |
||||
![]() |
![]() |
|||||
![]() |
Þat er sagt um sumarit eftir at Olafr konungr for at uæitzslum austr um Uikina ok vijdara anmarstadar. tok hann uæitzslu a þeim bæ er a Ræinu[1] heitir. hann var miog fiolmennr. sa uar madr þa med konungi er Þorstæinn het Þorkelsson Asgeirssonar ædikollz Audunarsonar skỏkuls islenzskr madr ok hafde komit til konungs um uetrinn adr. Um kuelldit er menn satu yfir drykkiubordum talade Olafr konungr at æinge madr af hans monnum skyllde æinn saman fara j salernni vm nattina. þuiat huer sem ganga beiddizst skylldi med ser kalla sinn rekkiufelaga ella kuat hann eigi mundu hlyda. Drekka menn nu uel vm kuelldit. en er ofan uoru drykkiubord gengu menn at sofa. ok er alæid nattina uaknade Þorsteinn islendingr |[2] ok bæidde at ganga af sæng. en sa suaf fast er hia honum la suo at Þorstæinn uillde uist æigi uekia hann. stendr hann þa upp ok kippir skom a fætr ser ok tekr yfir sig æinn felld þykkuann ok gengr til hæimilishuss. þat uar stort hus suo at ellifu menn mattu sitia huoru megin. setz hann a yzstu setu. ok er hann hefir setit nỏkkura stund ser hann at puki kemr upp a innzstu setu ok sat þar. Þorstæinn mællti þa. huerr er þar kominn. Dolgrinn suarar. her er kominn Þorkell hinn þunne er fell a hræ med Haralldi konungi hillditỏnn. Huadan kom þu nu at quat Þorstæinn. Hann sagdiz nu nykominn at ór heluite. Huat kanntu þadan at segia [spurde Þorstæinn[3]. Hinn suarar. huers uiltu spyria. Huerir þola bezst pijsler j heluite. Einge betr quad puki en Sigurdr fafnisbani. Hueria pijsl hefir hann. Hann kyndir ofnn brennanda sagdi draugrinn. Ekki þiki mer þat suo mikil pijsl segir Þorsteinn. Eigi er þat þo quad puki þuiat hann er sialfr kyndarinn. Mikit er þat þa quad Þorsteinn. edr huerr þolir þar uest pislir. Draugrinn suarar. Starkadr hinn gamli þolir uest þuiat hann æpir sua at oss fiandỏnum er þat mæiri pina en flest allt annat suo at ver megum firir hans opi alldri nadir hafa. Huat pinu hefir hann þess quad Þorsteinn er hann þolir suo illa suo hraustr madr sem hann hefuir sagdr verit. Hann hefir ỏkkla elld. Ekki þiki mer þat suo mikit sagde Þorsteinn slikum kappa sem hann hefir verit. Ekki er þa rett a litit quad draugr þuiat iliarnar æinar standa upp or elldinn(m). Mikit er þat quad Þorsteinn ok æp þu eftir honum nỏkkut óp. Þat skal uera quad puki. Hann slo þa j sundr a ser huoptunum ok setti upp gaul mikit. en Þorsteinn bra felldarskautinu at hỏfdi ser. Honum uard miog vsuift vid op þetta ok mællti. æpir hann þetta opit mest sua. Fiarri ferr um þat quad draugr. þuiat þetta er op uart drysildioflanna. Æp þu eptir Starkade littat quad Þorsteinn. Þat ma uel quad puki. Tekr hann þa at æpa j annan tima suo ỏskurliga at Þorsteini þotti firnn j huersu mikit sia fianndi iafnnlitill gat gaulat. Þorsteinn gerir þa sem fyrr at hann uafde felldinum at hofdi ser ok bra honum þo suo vid at vmegin uar a honum sua at hann visse ekki til sin. Þa spurde pukinn. hui þegir þu nu. Þorsteinn annzsade er af honum læid. þui þegi ek at ek undrumzst hue mikil ognarraust at liggr j þer æigi meire puki enn mer synizst þu vera. edr er þetta þit mesta op Starkadar. Æigi er nærri þui. þetta er segir hann[4] helldr hit minnzsta op hans. Drag þu æigi undan leingr quad Þorsteinn ok lat mik heyra þit mesta opit. Puki jattade þui. Þorsteinn biozst þa vid ok braut saman felldinn ok snarade hann suo at hofde ser ok hellt at utan badum hondum. Draugrinn hafde þokat at Þorsteini vm þriar setur vid huert opit ok voru þa þriar æinar a mille þeirra. Pukinn belgdi þa hrædiliga huoptana ok sneri um j ser augunum ok tok at gaula sua hatt at Þorsteini þotti ór hofui keyra. ok j þui kuat uit klukkan j stadnum en Þorsteinn fell j vvit fram a golfit. en pukanum bra suo vid klukkuhliodit at hann steyptizst nidr j golfit ok matti leinge heyra yminn nidr j iordina. Þorsteinn raknnade skiott vid ok stod upp ok gek til sængr sinnar ok lagdizst nidr. En er mornnade stodu menn upp. gek konungr til kirkiu ok hlyddi tijdum. eftir þat uar gengit til borda. Konungr uar ekki forat blijdr. hann tok til orda. hefir nokkurr madr farit æinn saman j natt til heimilishus. Þorsteinn stod þa upp ok fell fram firir konung ok sagdizst af hafa brugdit hans bodi. Konungr suarar. ekki uar mer þetta suo mikil meingerd en synir þu þat sem talat er til yduar Jslendinga at þer set miog einrænir. en vard þu vid nokkut uarr. Þorsteinn sagde þa alla sỏgu sem farit hafde. Kunungr spurde. hui þotti þer gagnn at hann æpti. Þat uil ek segia ydr herra. ek þottizst þat vita med þui at þer hỏfdut varat alla menn vid at fara þangat æinir saman en skelmirinn kom upp at vid mundim æigi klakklaust skilia. en ek ætlade at þer mundit uakna vid herra er hann æpti ok þottumz ek þa holpinn ef þer yrdit uarir vid. Suo uar ok sagde konungr at ek uaknnade vid ok suo uissa ek huat fram for ok þui let ek hringia at ek uissi at æigi munde þer ella duga. en hræddizst þu ekki þa er pukinn tok at æpa. Þorsteinn suarar. ek uæit ekki huat þat er hræzslan herra. Uar æinge otte j briosti þer sagde konungr. Æigi uar þat sagde Þorstæinn þuiat vid hit sidazsta opit skaut mer næsta skelk j bringu. Konungr suarar. nu skal auka nafnn þitt ok kalla þig Þorstein skelk hedan af. ok er her suerd at ek uil gefa þer at nafnnfesti. Þorsteinn þakkade honum. Suo er sagt at Þorsteinn gerdizst hirdmadr Olafs konungs ok uar med honum sidan ok fell a Orminum langa med odrum kauppum konungs.
Fotnoter: