Nökur örindi av Jósveins vísu

Fra heimskringla.no
Hopp til navigering Hopp til søk
Velg språk Norrønt Islandsk Norsk Dansk Svensk Færøysk
Denne teksten finnes på følgende språk ► Faeroysk.gif


A. C. Evensen

Lesibók
Tórshavn 1911


Nökur örindi av Jósveins vísu



1.
Nú eru tíðindi komin í oy,
um Jósvein hin unga og Óluvu moy,
hvussu tey framdu sín vilja:
tað er mær av sonnum sagt,
at sveinur hevir ást við jomfrú lagt,
tað er so vant at skilja.


2.
Jósvein var sær so lítið eitt barn,
so snimma læt kongurin akta hann,
hann lærdi honum bøkur,
hann kendi honum lest,
allan góðan lærdóm, sum hann var ein prest,
hann prísaði honum fram fyri allar.


3.
Ikki ríður kongurin so árla til ferðar,
at Jósvein ber ikki hans skjöld og svörð,
meðan harra Svein sær fyri ríki,
og Álvur ber hans merkistav,
men tað tykir öllum vera verri lag,
at landið stendur alt í váða.


4.
Teir ríða við konginum Sveinur og Álvur:
"Væl máttú ráða tíni dóttir sjálvur,
tú gift hana ongum træli!
tað tykir oss vera meiri mun,
tí Jósvein er ein leysmanns sonur,
hann er ikki jomfrúnnar javni.


5.
Tú ger ikki, kongurin, unna honum gott,
tí hann heldur teg fyri háð og spott,
hann vil tíni ráð ei lýða,
han slítur tað silki javnt við jörð,
frúgvur og jomfrúgvur hava hann kær,
hann svevur hjá tí væna vívi."


6.
Svaraði Vígbrandur Geyta son:
"Eg kalli tað ovmikið mannamun,
eg sigi tær av tí sonnum,
borgar á londum teim taki eg frá,
tílkan ongan við eygum eg sá,
tí er hann væl jomfrúnnar javni".


7.
Leingi stóð kongur og hugsar við sær:
"Hvörja nátt svevur Jósvein í loftum hjá mær,
men ikki hjá tí væna vívi;
nú skal eg lata veislu gera,
slík skal eingin í landi vera,
og taka so drong av lívi."


8.
Óluva stendur í högaloft ein,
mælir hon við sín skeinkisvein,
tað ræður frúgv at fregna:
"Eg hoyri harpur og hargeir troðin,
og merkini eru til hallar komin,
Krist gevi tað fyri góðum gegna!"