Tidorels lioð
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
VII.
1. Nv er at segia fra þeirre strengleics sogu er Bretar calla Tidorel. með hverium hætte er þat gerdizc. Hann var hinn ricazte konungr i Bretlannde. oc arfe margra konunga sinna ættingia. Þessi konungr kvangadezc i bernsku sinni oc fecc dottor hertoga eins. sva sem hann bað oc beiddiz sacar curteisi hennar oc villdi hana pusa sér. Bretlanz konungr hann tignaðe oc sœmde hana vallde oc uirðing i leynd oc i liose drottning sina. en hon vnni honum einkennilega oc trygglega sem eignvm herra sinvm oc spusa. Þau biuggv sva tiv vetr saman at þau átto ecki barn. með slicum hætti biuggv þau saman alla .xx. vetr. Þui nest bar sva at at konungrenn dvaldezc i Nancsaborg sacar veiðimarcar þeirrar er þar var skamt ifra borgenne. þui at konungi licaðe skemtan oc dyra veiði með miohunndum. oc at fvglvm með gravalum oc gashaukum.
2. Einn dag sem hann var riðinn með hirdliði[2] sinv a veiðar. þa gec drottning með meyivm sinum at skemta sér i einn fagran grasgarð eftir mat at[3] nóndags tima liðnum. oc sende hon eftir meyium oc rikvm konvm oc lec ser með þeim. oc gerðo þær ser micla skemtan oc ato þær þa flestar allar af margskonar goðo alldini. er þar var i garðenum. En drottning kennde at henne þyngdizc[4] nockoð. oc lagðiz niðr vnndir einvm nyvoxnvm uiði. þar sem henni hugnaðe bazt. oc hallaðez at mey einni er settizc unndir hofuð henni. Nu sem drotning kende ser þungleic þa kennde mæren miclu meira. oc sofnaðe þa drotning oc hallade hofðe sinv. Sem hon hafðe sofnat oc upp stoð. þa villde hon eftir ganga þeim er i brott varo gengnar. oc hon fann enga þeirra. Þa sa hon einn riddara riða at sér tomlega með hœgre ferð. Þesse var hinn friðaste maðr þar allra þeirra er þa varo livannde. hann var klæddr rikulega hinvm bezta bunaðe. i meira monnum[5] virðulegr oc vel vaxinn. Sem hon sa hann at ser riða þa ottaðez hon at hon var einsaman stodd. oc nam hon þa staðar oc stoð kyr. oc ihugaðe at þessi mynde vera ricr maðr sa er finna villdi konung. oc i þui kom hann at henne oc heilsaðe henne vel oc kurteislega. En hon þaccaðe honum kveðiv sina. Đa tóc hann i vinstri hond hennar oc mællte fru kvað hann[6] . . . . . . . . . . . .
Fotnoter
