XX. Magnus den gode og Kalv
Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
---|---|---|---|---|---|---|
Denne teksten finnes på følgende språk ► |
Magnús konungr var á veizlu at Haugi í Veradal. En er konungr sat at matborði, þá sat á aðra hǫnd[1] honum Kálfr Árnason, en á aðra hǫnd Einarr Þambarskelfir. Þá var svá komit at konungr gerði fæð[2] á við Kálf, en virði[3] þá Einar mest. Konungr mælti við Einar: Vit skulum ríða í dag á Stiklastaði, vil ek sjá þau merki[4] er þar hafa orðit. Einarr svarar: Ekki kann ek þér þar af at segja; láttu Kálf fara fóstra[5] þinn, hann mun þar kunna at segja frá tíðindum. En er borð váru uppi,[6] þá bjóst konungr til farar;[7] hann mælti til Kálfs: Þú skalt fara með mér á Stiklastaði. Kálfr sagði at þat var ekki skylt. Þá stóð konungr upp ok mælti heldr reiðuliga:[8] Fara skaltu, Kálfr! Síðan gekk konungr út. Kálfr klæddist skjótt ok mælti til sveins síns: Þú skalt ríða inn á Eggju ok biðja húskarla mína hafa hvert fat á skipi fyrir sólarfall. Konungr reið á Stiklastaði ok Kálfr með honum, stigu af hestum ok gengu þar til er bardaginn hafði verit. Þá mælti konungr til Kálfs: Hvar er sá staðr er konungrinn fell? Kálfr svarar ok rétti frá sér spjótskaptit: Hér lá hann fallinn, sagði hann. Konungr mælti þá: Hvar vartu þá, Kálfr? Hann svaraði: Hér sem nú stend ek. Konungr mælti ok var þá rauðr sem dreyri:[9] Taka mundi þá øx þín til hans. Kálfr svarar: Ekki tók øx mín til hans. Gekk hann þá í brott ok til hests síns, hljop á bak[10] ok reið leið[11] sína, ok allir hans menn. En konungr reið aptr til Haugs. Kálfr kom um kveldit inn á Eggju; lá skip hans búit fyrir bryggjum, ok var á komit lausafé alt, ok var skipat[12] af húskǫrlum hans; heldu þeir þegar um nóttina út eptir firði,[13] fór Kálfr síðan dag ok nótt, svá sem byr gaf,[14] sigldi hann þá vestr um haf ok dvaldist þar lengi, herjaði um Skotland ok um Írland ok Suðreyjar.
____
Det demonstrative pronomen þessi, denne, bøies således:
Hankj. | Hunkj. | Intkj. | Hankj. | Hunkj. | Intkj. | |||
Ent. | nom. | þessi | þessi | þetta | Fl. | þessir | þessar | þessi |
gen. | þessa | þessarrar | þessa | þessarra | þessarra | þessarra | ||
dat. | þessum | þessarri | þessu | þessum | þessum | þessum | ||
akk. | þenna | þessa | þetta | þessa | þessar | þessi |
annarr, annen, bøies således:
Hankj. | Hunkj. | Intkj. | Hankj. | Hunkj. | Intkj. | |||
Ent. | nom. | annarr | ǫnnur | annat | Fl. | aðrir | aðrar | ǫnnur |
gen. | annars | annarrar | annars | annarra | annarra | annarra | ||
dat. | ǫðrum | annarri | ǫðru | ǫðrum | ǫðrum | ǫðrum | ||
akk. | annan | aðra | annat | aðra | aðrar | ǫnnur |
Fotnoter
- ↑ á aðra hǫnd - á aðra hǫnd, på den ene side (hånd) - på den annen side.
- ↑ uvennskap, kulde (eg. fåhet): gera fæð á við einn, vise kulde mot en.
- ↑ «vyrde»; æret.
- ↑ merke; merkelige ting.
- ↑ fosterfar.
- ↑ bordene var oppe, d. e. borttatt.
- ↑ reisen (fǫr).
- ↑ vredt (adv.).
- ↑ blod.
- ↑ «satte sig op»; eg. løp på ryggen (bak).
- ↑ vei.
- ↑ bemannet.
- ↑ fjorden.
- ↑ upers. det gav bør, d. e. han fikk bør.