Strandar lioð
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
XIV.
1. Nv samer oss þesso nest at skilia þann er heitir stranndar strengleicr. hverso hann upp hefzc. Viliamr konungr er sotti Ængland lét gera þenna strengleic. Þa er hann hafðe allt unndir sitt valld lagt oc vorðum skipat firir lanndamœre. þa for hann aftr oc steig a skip i Suhamtun. þui at hann hafðe fregit at lenndir menn er atto kastala i lanndamære Normandie[2] flestir allir misgerdo við hann. oc a gengo riki hans. En hann sneri þa reiði imoti þeim oc samnaðe mikit lið imoti þeim oc fiolmennilegan her ór lonndvm sinum. Sem hann kom i Normanndie. þa settiz hann um kastala þeirra oc niðr braut. oc aftr (reisti) sem honum bezt licaðe. upp sotte þa alla. oc friðaðe vel allt riki sitt. oc gaf þeim verðuga refsing. er illir oc uruarmenn varo. Sem hann hafðe setit nokkora stunnd i riki sinu. þa fysti hann aftr at fara yuir Ænglandz sio. oc for hann til Barbeflear bœar oc sat þar mioc lengi. oc for hvern dag með gashaukum oc veiddi tronur oc toc mikinn fiollda. Oc þar sat hann mioc lengi at biða goz byriar. oc samnaðez þar mikill skipafiolde at flytia her hans. En konungr villde ei hafa rað styremanna at rapa i uraðet veðr. fyrre dvaldez hann þar mioc lengi sacar þeirrar skemtanar. er honum licaðe sua vel oc yndelega hugnaðe. Þa ihugaðe hann með retto athygli. at hann skal sendimenn sina gera með brævi sinu ut i Brettlannd til hinnar rauðu fru. er natturo kunni allra strengleica. oc iamnan at faret þesskonar skemtan[3] oc allan hug á lagt or bernsku sinni. at hon skylldi gera honum einn nyfunninn strengleic með þeim hinum fegrstvm nótum. er hin margfroða kunnasta hennar mátte til finna. oc skyndilega sennda honum með þessum senndimannum. er þessa orðzennding bera henni. oc skal heita strandar strengleicr. Af þessvm strengleic vill hann muna oc hveriv sinni minnaz þeirrar skemtanarsamlego seto er hann sat a Barbeflear strondv til byriar biðo.
2. Hann sennde þui nest i Bretlannd alla þa er með honum varo baztir harparar. oc uið þeim ricar giafer oc fornir konunglegs orleics. Sem þeir varo til hennar komnir i Brettlannd ricar fornir fœrannde henni af konungs milleic. þa uiðrtoc hon með miclum fagnaðe oc morgvm þockum. Siðan leið litil stund þess i millum. þa gerðe hon strengleic þann er konungr hafðe beðit hana með brævi sinu oc senndimannum. oc frœdde harpara oc kenndi þeim stranndar strengleic. Sem þeir aftr til konungs foro með miclvm fagnaðe oc bliðre gleðe. þui at þeir hofðu vel oc skiott syst allt þat er þeim licaðe. þui nest skolu þeir leica firir konungi þenna strengleic oc villdarmannum hans oc hirdliði. oc sogðu þeir er skiliannde varo. at alldre heyrðo þeir fyrr annan strengleic iamgoðan þessum. En með þui at konungr let lica sér þenna einkennilega yuir alla strengleica. þa læz ei harparenn ne glyiarenn vera nytr nema hann være þenna kunnande vel at gera oc gorsamlega. oc for þessi[4] um allar hirðer konunga oc hertoga oc iarla. oc var engi su drottning hertoga ne iarla ne aðrar rikar frúr er ei leto lica sér þenna strengleic. Oc enn um vara daga ero þeir margir er þenna kalla hinn villdazta oc [konunglegrar skemtanar[5] strengleic. Nu las ec ei lengra i volsku male af þeima strengleic. en allzecki uil ec uiðr auca nema þat. at guð signi konunginn oc sœmi. vardveiti oc uirðe. er þessa boc let norrœna veranndom oc viðkomanndom til skemtanar. oc miskunni þeim er þetta ritaðe. amen.
Fotnoter
