Tveggia elskanða lioð
| Velg språk | Norrønt | Islandsk | Norsk | Dansk | Svensk | Færøysk |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Denne teksten finnes på følgende språk ► |  |
 |
X.
1. Forðom i Normandi gerðizc einn atburðr er siðan var viða freginn um tvau ungmenni er mioc elskaðozc. sva at vm siðir luku þau bæðe livi sinv af astar akefð. Af þessvm tveim ungmennom gerðo Bretar strengleic. er þeir calla tveggia elskannda. At sonnv var þetta i Neystric. er nv heitir Normanndi. þar sem eit mikit fiall er vndarlega hát. þar huila þessi tvau ungmenni a ofanverðo fialleno. En aðrvm megin fiallzens mioc nér fialleno let einn konungr gera micla borg með miclu athygli. er þa var herra þeirra þioða er Pistrar heita. oc konungr let calla borgena Pistres. oc sva heuir hon iafnan verit siðan callað[2]. En bygð oc hus oll er kunnig at allt þat fylki heitir Pistra dalar. Sa konungr er þa bio þar atti eina dottur friða oc kurteisa mey. en ecki atti hann fleira barna. Hann tignaðe hana oc unni yuir alla lifannde. Rikir baðo hennar oc giarna villdo fa hennar. en faðer hennar villdi engvm kosti gifta hana. þui at hann matte alldre af henni sia. þui at hon var i hia honum bæðe netr oc daga. at hugga hann oc gleðia hann siðan hann hafðe mist drottningar sinnar. En margir leto illa yuir þui er hann gerðe hana ser sva kæra. sva at allir menn hans asacaðo oc avitaðo hann. Sem hann heyrðe at menn um orðaðo oc at taldo. þa firirkunni hann oc mislicaðe honum mioc. oc af þui var hann hugsivcr oc harmsfullr. oc tóc þa at ihuga með hverivm hætti hann mætti þui af koma. at engi biði dottvr hans. Þa viti hann at sannv at sva hevir konungr mællt. Ef hann getr borit dottvr hans vpp i fiallet i faðme sinum. sva at hvilldizc ei i millvm. þa skal hann fa hennar.
2. Nv sem þessi tiðennde varo fregin um allt landet. þa leitaðo margir við at bera hana er allzecki gato at syst. Þeir varo nockorir er gato borit hana i mitt fiallit. en engi framarr. þui hætto þæir svabuit. Mioc lengi stoð sva buit vm konungs dotter. at engi villdi biðia hennar. þui at engi gat fullgort þat er viðr la. I þui konungsriki var einn ungr maðr svnr eins dyrlegs mannz. friðr oc vel mannaðr yuir alla aðra. hann ilutaðezc vm konungs dotter. Hann var oft lengi i konungs hirð oc unni mioc konungs dottur. oc optsamlega[3] rœdde við hana. at hon skylldi iatta honum astarþocca sinn. þui at hann var vaskr maðr oc hinn curteisazti. oc konungr lofaðe hann mioc oc var honum hinn kærasti. Þau rœdduz oft uið oc vnni hvart þeirra oðrv[4] tryglega. oc leyndu sem bazt. sva listvlega at eingi gat funnit ast þeirra. En þat angraðe þau mioc at þau matto ei finnaz ne saman koma. Sveinnen ihugaðe at honum var betra at biða með biðlunnd en skunnda með heimskre rapan. oc af fallannda von missa tilsio sinnar oc vettannde vanar. Hann var mioc astbynndinn af henni oc hon af honum. Þui nest bar sva at. at sveinnen kom til vnnasto sinnar er sva uar friðr oc vel mannaðr. oc kærir firir henni astarangr sinn. oc mællti at hon skylldi ei lengr valca hann i astarbanndum. oc bað hana fylgia ser i brott oc kvaz ei lengr bera þenna angr. En ef hann bæðe hennar oc hefðe þat uppi verit firir feðr hennar. þa vissi hann at faðer hennar vnni henni sua mikit. at hann minnde eigi gifta hana honum nema hann gæti borit hana i faðmi sinum upp a fiallit. Þa mællti mæren. Vnnasti quað hon. ec veit at visu at ei getr þu borit mic. þui at þu ert ei sva craftugr ne aflugr. En ef (ec) fylgi þer i brot. þa man faðir minn iafnan lifa með harm oc hugsott. reiðr oc angrfullr. En guð veit at ec ann honum sva mikit. oc sva er hann mer mioc kær. at alldri vil ec honum angr gera. Þu verðr annat rað at hafa. þui at þetta hugnar mer vist ei. Ec a eina rica frændkono með rikum eignvm ut i Salernaborg. hon hevir þar[5] lengr verit en fimtigi vetra. oc er hon fullkomin i allzkonar læcnis kunnasto oc lengi vm þa kunnasto velt. hon kann allra grasa oc rota skyn. Ef þu villt til hennar fara oc fœra henni bræf mit oc syna henni atburð þinn. þa man hon til leggia rað oc rœct. oc þau buðcagros gefa þer oc fa þer þa drycki. er mikinn kraft oc styrc manu gera þér. Siðan sem þu aftr kœmr i þetta fylki þa skalltv biðia min firir feðr minvm. Hann man kalla þec bernscan oc segia þer formalann. en þu iatta honum giarnsamlega. með þui at ei ma með oðrvm hætti vera.
3. Sem sveinnen hafðe heyrt rœðo oc rað hennar. þa huggaðezc hann mioc oc þaccaðe henni. oc toc hann leyui af unnasto sinni oc for i fylki sitt. oc bio ferð sina skyndilega oc for ut i Salernaborg. oc huilizc þar oc mællte við frændkono unnasto sinnar oc fec henni bræuit. er hon sendi henni. Sem hon hafðe yuir séét bræuit. þa mællti hon at sveinninn skylldi dveliaz með henni til þess er hon hafðe reynt alla meðferð hans. oc styrcti hon hann þa með læcningum. oc fecc honum þesskonar drycc at alldre verðr[6] hann sva valcaðr ne moðr. er hann a bergir þeim drycc. þa fær hann þegar fullkominn styrc oc fullgort megin oc allt afl. Sem hann hafðe þetta syst. þa for hann heim i fostrland[7] sitt. oc hirti dryckinn i kerallde einn litlu oc hafðe med sér. Nu er sveinninn feginn oc glaðr. Er hann var heim kominn. þa dvaldizc hann litla stunnd i fylki sinn. oc for þegar til konungs at biðia dottur hans. Konungr syniaðe honum ei dottvr sinnar. en þo let hann sem sveininvm være þat mikil heimska oc urað. Oc einn dag lét konungrinn stefna eftir vinum sinum sacar dottur sinnar oc sveinsens. er viðr vill leita at bera dottur hans upp a fiallit. oc samnaðizc þar þa mikit folc at sia þann atburð. Sem stefnudagrenn kem. þa var sveinnenn þar fystr allra oc gleymdi eigi drycc sinvm. A eingivnvm hia Seine borg[8] samnadiz þa sa hinn micli mannfiolde. Konungrinn lét þangat koma dottor sina. var hon i engvm klæðom nema serc einum. Sveinninn toc hana i faðm sér. oc fecc henni dryckinn. þui at hann vissi at hon minndi ei svikia hann. En þat man ecki tea honum. þui at engi hofsemd var með honum. Hann lióp með henni sem hann matti skiotazt. oc er hann var kominn i mitt fiallit. sacar fagnaðar þess er hann fecc af meynni. þa gleymdi hann drycc sinum. Sem mæren kende at hann mœddizc þa mællti hon. Unnasti kvað hon. drecc drycc þinn. þui at (ec) kenni at þu mœðizc. drecc oc enndrnyia styrc þinn. Þa svaraðe (hann). Ec hevi yrit afl unnasta. ecki mœðizc hiarta. oc fyrir þui vil ec engvm kosti huilazc. Sem hann hafðe upsót tva luti feallsins. þa fell hann nalega niðr i uvit. Mæren bað hann morgvm bœnum. Unnasti kvað hon. drecc læcning þina. En hann villdi eigi heyra orð hennar ne trva orðvm hennar. oc for micla ferð með henni. oc komz hann þa upp a fiallit með henni með mikilli pining. Þar fell hann niðr oc stoð alldri siðan vpp. oc rann hiarta hans allt or honum. oc la hann þar þa svabuit sprunginn.
4. Mæren sem hon sa vnnasta sinn. þa hugðe hon at hann lægi i úviti. oc settiz hon a kne i hia honum. oc villdi geva honum dryckinn at drecca. En hann matti allzecki mæla. nema með þessvm hætti do hann sem nu er sagt. Hon kærðe þa dauða hans með havo ope. oc kastaðe þegar keralldeno frá sér er drycrenn var i. oc rann drycrenn or oc dreifðizc uiða vm fiallit. sva at allt þat fylki bœttiz af þui. fyrir þui at þar fvnnuz morg goð gros siðan. er morgvm monnum bœttiz er af drvcku þeim drycc. Nu er þat segiannde yðr fra meynni er sva var hyggin oc heyvesk oc hin friðazta. at hon fell þar niðr oc do af harm hia unnasta sinum. En þeir er biðv þeirra er þeir sa at þau komo ei ofan. gengu þa vp eftir þeim. oc funnv þau bæðe dauð. Þa fell konungr niðr oc la lengi i vuiti. oc bar sva mikinn harm at varla loddi liuit i honum. oc allt fólkit er þar var samnað bar með miclvm harmi dauða þeirra. Þrea daga helldu þeir likum þeirra ofan iarðar. þa var buin þeim steinþro oc logð i bæðe saman. oc reðo þat allir at þau skylldo þar a fialleno vera gravin. oc er sva var gort. þa foro aller i brott. Af þessvm atbvrð barnanna var iafnan fiallit (kallat) tveggia elskannda. En Bretar gerðo siðan af þessvm atbvrð strengleic þann er þeir kalla tveggia elskannda.
Fotnoter
